درخت حوزه‌های تخصصی

پژوهش حاضر، با هدف تعیین تاثیر بینایی، حس عمقی، و تعداد جلسات تمرین بر اکتساب و انتقال سرویس ساده والیبال و بررسی نظریه اختصاصی بودن تمرین اجرا شد. بدین منظور 60 دانشجوی دختر راست دست که هیچ گونه آشنایی قبلی با مهارت نداشتند با میانگین سنی 5/1±21 سال به طور داوطلب انتخاب و با توجه به شرایط تمرین (با بینایی طبیعی و با چشم بند) و تعداد جلسات تمرین (2جلسه و 5جلسه)به طور تصادفی به چهار گروه 15 نفری تقسیم شدند. آزمودنی ها پس از شرکت در پیش آزمون، در هر جلسه 20 سرویس ساده والیبال را با دریافت بازخورد آگاهی از نتیجه تمرین کردند. سپس، در آزمون اکتساب حاضر شدند. گروه های آزمایشی در آزمون انتقال10 کوشش را بدون KR و با چشم بند تمرین کردند. داده ها با استفاده از روش های آماری تحلیل واریانس عاملی مرکب با تکرار روی عامل جلسات تمرین در فرایند اکتساب و تحلیل واریانس عاملی در آزمون های اکتساب و انتقال و آزمون تعقیبی بونفرونی تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد تمام شیوه های تمرینی مورد استفاده در این تحقیق بر فرایند اکتساب، آزمون های اکتساب و انتقال تاثیر معنادار داشتند. گروه های 2 و 5 جلسه تمرین با بینایی در فرایند اکتساب پیشرفت بیشتری نسبت به سایر گروه ها داشتند و گروه 5 جلسه تمرین با بینایی طبیعی در آزمون اکتساب بهترین عملکرد را داشت (05/0P<). در آزمون انتقال، گروهی که 5جلسه با چشم بند تمرین کرده بود، عملکرد بهتری نسبت به سایر گروه ها داشت (05/0P<). به طور کلی، نتایج پژوهش حاضر نشان داد یادگیری برای منابع اطلاعات آور حسی موجود در طول تمرین اختصاصی است و با افزایش زمان تمرین، یادگیری مهارت حرکتی به این منابع اطلاعاتی بیشتر وابسته می شود. بنابراین، نظریه اختصاصی بودن تمرین در سرویس ساده والیبال کاربرد دارد.

هدف از پژوهش حاضر، تعیین ت أثیر تمرین بدنی و مشاهده ای بر ویژگی های الکترومیوگرافیک عضلات فعال منتخب در اجرای سرویس بلند بدمینتون می باشد. بدین منظور، 30 نفر از دانشجویان دختر در رشته های غیر تربیت بدنی (با میانگین سنی 93/0±80/20 سال) پس از پیش آزمون و به صورت تصادفی در سه گروه ده نفری تمرین بدنی، مشاهده ای و ترکیبی جای گرفتند. شایان ذکر است که حین انجام سرویس بلند بدمینتون در پیش آزمون، از عضلات دوسر، سه سربازویی و قسمت میانی دلتوئید، الکترومیوگرافی سطحی انجام شد. همچنین، هنگام مشاهده در گروه تمرین مشاهده ای و پس از چهار جلسه تمرین، از آزمودنی های تمام گروه ها(مشابه با پیش آزمون) تست الکترومیوگرافی به عمل آمد. از آزمون آماری تحلیل واریانس مختلط سه در دونیز جهت تحلیل داده ها استفاده شد.یافته ها نشان می دهد که زمان فعالیت، میانگین و اوج فعالیت نرمال سازی شده در عضلات دوسربازویی و دلتوئید در پس آزمون نسبت به پیش آزمون تغییر معنا داری داشته است . همچنین، از دیدگاه عصب فیزیولوژیک، مشاهده فعالیت فرد دیگر، مکانیسمی آینه ای را فعال می کند و تحریک زیر بیشینه عمل ادراک شده، منجر به تسهیل حرکتی برای رفتار تقلیدی می شود.

پژوهش حاضر در نظر دارد عوامل انگیزش شغلی معلمان مرد تربیت بدنی را بررسی کند این پژوهش از روش زمینه یابی استفاده کرده و به شکل میدانی اجرا شده است جامعه آماری شامل 465 نفر از معلمان مرد تربیت بدنی راه یافته به مرحله کشوری پانزدهمین دوره مسابقات علمی و فرهنگی و ورزشی بودند که در مجموع 175 نمونه به صورت تصادفی ساده از بین آنها انتخاب شدند روش گرد آوری اطلاعات شامل پرسشنامه محقق ساخته انگیزش شغلی بود که بر اساس چهار گروه متغیر عمده زیر تهیه شده بود 1- ویژگی های فردی 2- ویژگی های شغلی 3- ویژگی های محیط کار 4- ویژگی های محیط بیرونی به منظور بررسی روایی و اعتبار پرسشنامه آن را در مطالعه ای مقدماتی مورد ارزیابی قرار داده و میزان اعتبار آن از طریق ضریب الفا کرونباخ 8451/0=a به دست آمد در این پژوهش از آزمون آنالیزواریانس LSD و HSD استفاده شده است نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد بین انگیزش شغلی معلمان مرد تربیت بدنی بر حسب مقطعی که در آن تدریس می کنند و همچنین بر حسب میزان تحصیلاتشان تفاوت معناداری وجود دارد ولی بین انگیزش شغلی آنها بر حسب سنوات خدمتشان تفاوت معنا داری وجود ندارد

دف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر توجه درونی و بیرونی بر اجرای تکلیف تعادل پویا و یادداری دانشجویان پسر دانشگاه شهید چمران اهواز بود. روش این تحقیق نیمه تجربی بود. نمونه آماری را 45 دانشجو تشکیل دادند که به شیوه تصادفی انتخاب شدند و به همین روش، نمونه ها به سه گروه توجه درونی (توجه به پاها)، گروه توجه بیرونی (توجه به علامت نزدیک پاها) و گروه توجه بیرونی (توجه به چراغ دستگاه) تقسیم شدند. برای جمع آوری داده ها از ابزار اندازه گیری استواری سنج استفاده شد. روایی و پایایی این ابزار مورد تایید شرکت سازنده آن ساتراپ فلز (1383) قرار گرفت. در این تحقیق، از روشهای آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون t همبسته و F و آزمون پیگیری توکی) برای تحلیل داده ها استفاده شدند. آزمون فرضیه ها در سطح معنا داری p<0.05 نشان داد که بین تاثیر سه نوع توجه درونی و بیرونی در سه گروه آزمایشی در اجرای پس آزمون (اکتساب) و آزمون یادداری تفاوت معناداری وجود داشت. در هر یک از گروه ها، بین پس آزمون و آزمون یادداری تفاوت معناداری مشاهده نشد. در کل، توجه بیرونی (توجه به چراغ دستگاه) در اجرای پس آزمون (اکتساب) و آزمون یادداری بهتر از توجه بیرونی (توجه به علامت نزدیک پا) و توجه درونی (توجه به پاها) بود.

هدف از انجام این پژوهش، تاثیر تکلیف دوگانه بر تعادل و فعالیت الکتریکی عضلات بود. بدین منظور، 40 آزمودنی از بین دانشجویان غیرورزشکار دانشگاه تهران به طور تصادفی انتخاب و در 4 گروه 10 نفری قرار داده شدند (گروه تکلیف دوگانه، حرکتی – تعادل، شناختی– تعادل، تکلیف مجرد تعادل و گروه بی تمرینی (کنترل) ). گروه اول علاوه بر تمرین تعادل بر روی دستگاه تعادل، با راکت پینگ پنگ به توپ ضربه می زدند، گروه دوم علاوه بر تعادل، آزمون اثر استروپ را انجام می دادند، گروه سوم فقط تمرین تعادل را انجام می دادند. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون های تجزیه و تحلیل واریانس یکطرفه، کرت های خرد شده و تی همبسته و مستقل نشان داد هر دو تکلیف دوگانه حرکتی _ تعادل و شناختی _ تعادل موجب تغییرات معنی داری بر تعادل شدند. تکلیف دوگانه حرکتی _ تعادل روش مناسب تری بود. هیچکدام از گروه ها پس از دوره تمرینی بر فعالیت الکتریکی عضلات تاثیر معنی داری نداشتند. همچنین در بررسی میزان تداخل تکلیف ثانویه مداوم حرکتی و تکلیف ثانویه مداوم شناختی بر تعادل و فعالیت الکتریکی عضلات مشخص شد که تکلیف حرکتی تداخل بیشتری را بر تعادل و فعالیت الکتریکی عضلات ایجاد می کند. ازاین رو، می توان گفت اثر تمرین تکلیف دوگانه مناسب با کاهش نیازهای تکلیف یا خودکاری مؤثر خواهد بود.

ورزش بوکس با وجود گرایشی که در بین قشر جوان و نوجوان دارد، به دلیل خشونت ظاهری و اصابت ضربات مستقیم مشت به سر، صورت، و سیستم عصبی مرکزی پیوسته مورد انتقاد مجامع گوناگون قرار گرفته است. گروهی در انجمنهای ورزشی و پزشکی، بوکس را همراه عوارض جسمانی و عصب شناختی می دانند. گروهی دیگر نیز معتقدند عوارض جانبی این ورزش بیش از سایر ورزشها نیست. بر این اساس هدف این پژوهش عبارت است از بررسی جنبه های نوروسایکولوژیک بوکسورهای آماتور شهرستان قم. آزمودنیها در سه گروه 20 نفره قرار گرفتند: گروه اول، بوکسورهای آماتور با حداقل 4 سال فعالیت (در معرض ضربات مستقیم به سر)؛ گروه دوم، فوتبالیستهای آماتور با حداقل 4 سال فعالیت (در معرض ضربات نه چندان شدید به سر)؛ و گروه سوم، افراد غیر ورزشکار. گروهها به لحاظ وزن، قد، سن، و تحصیلات همگن بودند. برای درک اختلال مغزی، از روش مصاحبه با پزشک استفاده شد. سپس آزمونهای ویسکانسین، بوناردل، بندر گشتالت، حافظه بصری کیم کاراد، بنتون و حافظه وکسلر (فرم الف) انجام گرفت. تجانس واریانسهای بین گروهی به روش آماری به دست آمد. به علاوه، میان جنبه نوروسایکولوژیک تواناییهای دیداری- ساختاری در گروهها تفاوت معناداری به دست آمد (000/0P=). در آزمون حافظه بصری کیم کاراد، در حافظه بصری میان مدت و بلندمدت در سه گروه اختلاف معناداری مشاهده شد (000/0 P= و 009/0P=)، به طوری که کمترین نمره ها به بوکسورها تعلق داشت. به طور کلی، یک دوره چهار ساله ورزش بوکس آماتور اثر معناداری بر نقصان ادراک، حافظه دیداری و جهت یابی فضایی بوکسورها دارد.

این تحقیق با هدف بررسی رابطه و مقایسه احساس تنهایی و منبع کنترل دانشجویان پسر ورزشکار و غیرورزشکار دانشگاه رازی کرمانشاه انجام شد. به این منظور 60 دانشجوی ورزشکار شرکت کننده در تمرین های تیم های ورزشی دانشگاه و 60 غیرورزشکار به عنوان آزمودنی در نظر گرفته شدند. احساس تنهایی توسط پرسشنامه احساس تنهایی UCLA و منبع کنترل توسط پرسشنامه IPC لونسون اندازه گیری شد. برای بررسی رابطه متغیرها در دو گروه از ضریب همبستگی پیرسون و برای مقایسه متغیرها بین دو گروه از آزمون t دو گروه مستقل استفاده شد. با بررسی روابط بین متغیرها، بین احساس تنهایی با منبع کنترل درونی و منبع کنترلی بیرونی (گرایش به افراد قدرتمند) در دو گروه و احساس تنهایی و منبع کنترل بیرونی (گرایش به شانس) در پسران ورزشکار رابطه معنی داری مشاهده نشد. همچنین بین احساس تنهایی و منبع کنترل بیرونی (گرایش به شانس) در پسران غیرورزشکار ارتباط معنی داری مشاهده شد. از مقایسه متغیرها نتیجه گرفته شد که بین احساس تنهایی و منبع کنترل درونی در دو گروه تفاوت معنی داری وجود دارد اما بین منبع کنترل بیرونی در دو گروه تفاوت معنی داری وجود ندارد.باتوجه به وجود رابطه معنی دار بین احساس تنهایی و منبع کنترل بیرونی (گرایش به شانس) در غیرورزشکاران، می توان گفت که غیرورزشکاران با منبع کنترل بیرونی با این بارو که کنترل کمی بر روی رویدادهای زندگی خود دارند، بیشتر احساس تنهایی می کنند. تفاوت معنی دار بین احساس تنهایی در دو گروه اثر مفید روانی – اجتماعی فعالیت های ورزشی را تایید می کند. همچنین وجود تفاوت معنی دار بین منبع کنترل درونی در دو گروه بیانگر آن است که ورزشکاران کنترل بیشتری روی زندگی خود دارند و خودشان را بیشتر مسئول موفقیت ها و شکست های خود می دانند.

هدف این تحقیق بررسی ارتباط اجزای نوع پیکری ‹آندومورفی، مزومورفی واکتومورفی› ومتغیرهای ترکیب بدنی ‹دانسیته ی بدن، درصد چربی بدن، توده ی چربی ووزن خالص بدن با عملکرد درالگوهای حرکتی پایه واجرای مهارت های پایه ی فوتبال بوده است. جامعه ی آماری تحقیق را 153 دانش آموز پسر مقطع متوسطه ی شهرستان فارسان تشکیل می دهند که درسال تحصیلی جاری 79-80 عضو تیم های منتخب فوتبال آموزشگاه هایشان بودند. قد، وزن وچربی زیر پوستی در نواحی مختلف بدن و همچنین قطر استخوانها ران و بازو اندازه گیری وثبت شده ،آنگاه آزمودنی ها پس از یک برنامه ی مختصر گرم کردن ،آزمون های الگوهای حرکتی پایه راکه شامل پرش عمودی ،دوی 36 متر سرعت ودوی 9?4 متر‹چابکی› بود،انجام دادندونتایج آنها ثبت گردید. سپس با استفاده از اندازه گیری های به عمل آمده واستفاده از چارت نوع پیکری هیث – کارتر،اجزای نوع پیکری آزمودنی ها تعیین شد،همچنین با استفاده از فرمول های مربوط ،متغیرهای ترکیب بدنی آزمودنی ها مشخص گردید.با استفاده از برنامه ی رایانه ای SPSS ونیز به کمک آمار توصیفی واستنباطی، نتایج آزمون ها واندازه گیری موردتجزیه وتحلیل قرار گرفت .با استفاده از فرمول ضریب همبستگی گشتاوری پیرسون ،ارتباط بین عوامل نوع پیکری وترکیب بندی با نتایج هر کدام از آزمون های عملکردهای حرکتی پایه ومهارت های پایه ی فوتبال ارزیابی شد. نتایج حاصل از تحقیق در مجموع نشان می دهد که افزایش جزء آندومورفی در آزمودنی ها موجب ضعیف شدن عملکرد آنها در برخی آزمون ها می شود وآزمون دوی 9?4 متر چابکی وآزمون دریبل افزایش این جز موجب ضعیف شدن عملکرد آزمودنی ها شد.از متغیرهای ترکیب بدنی همبستگی مثبت ومعنی داری بین وزن توده ی بدون چربی ومیزان پرش عمودی مشاهده شد.

هدف این تحقیق بررسی آثار حذف تمرینات وزنه ( مقاومتی ) در فصل مسابقه بر عملکرد سرعت دویدن و قدرت و توان بی هوازی ) دوندگان سرعت می باشد در ابتدای تحقیق با آزمون اولیه روی سی ورزشکار مبتدی 16 تا 20 ساله که به طور تصادفی انتخاب شده بوند شاخص های سرعت و قدرت و توان بی هوازی اندازه گیری شدند و پس از طی 12 هفته تمرینات با وزینه و دویدن از هر سی نفر پیش آزمون بعمل آمد و نمونه ها بر حسب زمان دوی سرعت 100 متر به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند و تمرینات با وزنه به مدت 4 هفته از برنامه تمرینی گروه تجربی حذف شد و آنها یک دوره بی تمرینی وزنه را تجربه کردند گروه کنترل به تمرینات وزنه همراه با دویدن ادامه دادند پس از 4 هفته بی تمرینی وزنه پس آزمون از هر دو گروه بعمل آمد در این تحقیق بی تمرینی وزنه متغیر مستقل و تغییرات عملکردی دوندگان متغیر وابسته بود که برای اندازه گیری آن از آزمون های دوی 45 و 100 متر اسکات پرس سینه و پرش عمودی استفاده شد برای مقایسه میانگین ها از آزمون های t مستقل و وابسته استفاده شد توقف تمرینات با وزنه در گروه تجربی مانع بهبود رکورد افراد در دویدن سرعت شد حال آنکه در گروه کنترل که به تمرینات وزنه ادامه دادند سرعت دویدن بهبود پیدا کرد با توجه به یافته های این تحقیق استمرار تمرین با وزنه در فصل مسابقات برای دوندگان سرعت ضروری به نظر می رسد

تصویرسازی به مفهوم تجسم نمودن اجرای موفقیت آمیز یک مهارت حرکتی و یا تصویری آرامش بخش در ذهن بدون هیچگونه تمرین بدنی و تجربه خارجی است. هدف از انجام این تحقیق مقایسه اثر تمرین تصویرسازی به روش سنتی و تصویرسازی به روش PETTLEP بر تعادل ایستا و پویا بود. جامعة آماری تحقیق حاضر را دانشجویان دختر دانشگاه تهران که در نیمسال اول 90-89 واحد عمومی 1 را اخذ کردند تشکیل داد که از این میان 54 نفر از آنها (میانگین سنی 89 /1± 94 /21 سال) به صورت داوطلبانه در تحقیق حاضر شرکت داشتند.ابتدا آزمودنی ها پرسشنامه تجدید نظر شدة تصویرسازی حرکت هال و مارتین (1997) را پر کردند، سپس پیش آزمون تعادل ایستا (آزمون لک لک) و تعادل پویا (آزمون اصلاح شده بَس ) از آنها به عمل آمد. با مشاهدة توزیع طبیعی داده ها شرکت کنند گان بطور تصادفی به سه گروه همگن18 نفره (تمرین فیزیکی ، تصویرسازی سنتی و تصویرسازی PETTLEP) تقسیم شدند و تحت یک دوره تمرین به مدت 12هفته ( هر هفته 1 جلسة 20 دقیقه ای)، قرار گرفتند.در پایان دوره مداخله، پس آزمون تعادل ایستا و پویا شبیه به پیش آزمون انجام شد. سپس آزمون یادداری 24 ساعت بعد و آزمون انتقال مهارت ها 30 دقیقه پس از آزمون یادداری انجام شد. نتایج حاصل از تحلیل واریانس چند متغیری نشان داد تفاوت معنی داری بین گروه های مختلف در پیش آزمون تعادل ایستا و پویا و نمرات تصویر سازی وجود نداشت(P>0.05) . علاوه بر این، بر اساس نتایج تحلیل واریانس با اندازه گیری های تکراری نشان داده شد با وجود این که اجرای هر سه گروه در آزمون تعادل ایستا و تعادل پویا روند پیشرفت را نشان داد(P<0.05) اما هیچ تفاوت معنی داری در پس آزمون بین گروه ها مشاهده نشد P>0.05)). به طور کلی نتایج تحقیق نشان داد که مدل تصویرسازی PETTLEP در اجرای تعادل ایستا موثر بود اما از از کارایی کافی در تعادل پویا برخوردار نبود.

هدف از پژوهش حاضر بررسی میزان تأثیر هدف گزینی بر یادگیری مهارت سرویس والیبال در دانشجویان دختر مبتدی است. نمونة آماری پژوهش 20 دانشجوی دختر غیر رشتة تربیت بدنی بودند که براساس نمره های پیش آزمون در دو گروه ده نفره همسان سازی شدند. آزمودنی ها به صورت در دسترس و از بین افرادی که هیچ سابقه ای در رشتة والیبال نداشتند، انتخاب شدند. گروه اول در هدف گزینی کامل و گروه دوم در محیط بدون هدف گزینی، به تمرین سرویس والیبال پرداختند. هر دو گروه در محیط های تعریف شده تکلیف را به مدت 11 جلسه و هر جلسه 20 کوشش انجام دادند. پیش آزمون قبل از شروع دوره، آزمون های اکتساب در تمام جلسات تمرین، یادداری بی درنگ 24 ساعت پس از آخرین جلسة تمرین و آزمون یادداری درنگیده 10 روز پس از آزمون یادداری بی درنگ اجرا شد. برای آزمون مهارت ملاک، از آزمون سرویس والیبال ایفر (1976) و برای تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس اندازه های تکراری و آزمون تی مستقل استفاده شد. نتایج تفاوت معنی داری را بین دو گروه مورد بررسی به لحاظ اکتساب تکلیف ملاک نشان نداد، ولی در آزمون های یادداری بی رنگ و درنگیده تفاوت معنی اری بین دو گروه مشاهده شد. در نهایت نتایج نشان داد که شرایط هدف زینی نسبت به شرایط عدم هدف زینی برای اکتساب و یادگیری تکلیف بسیار سودمندتر است

هدف اصلی پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی روش های تدریس سنتی (متداول) و تلفیقی تربیت بدنی بر یادگیری درس علوم تجربی و توسعه مهارت های اجتماعی دانش آموزان پسر پایه دوم مقطع راهنمایی است. این پژوهش نیمه تجربی طی یک دوره 12 هفته ای در شهرستان اسلامشهر به انجام رسید. جامعه آماری تحقیق در بردارنده دانش آموزان پایه دوم راهنمایی بود که از بین 79 دانش آموز داوطلب از این جامعه، 52 نفر از آنها به کمک آزمون بهره هوشی انتخاب شدند و به صورت هدفدار در دو گروه (گروه تدریس سنتی26n= و گروه تدریس تلفیقی 26 n=) قرار گرفتند. در طول این دوره 3 ماهه، در گروه سنتی، دروس تربیت بدنی و علوم، به شیوه رایج (مجزا از هم) تدریس شدند، درحالی که در گروه تلفیقی، درس علوم با برنامه های درس تربیت بدنی تلفیق و تدریس شد. داده های پژوهش با بهره گیری از آزمون های آماری ویل کاکسون، یومن ویتنی و t تجزیه وتحلیل شد. نتایج نشان داد که در سطح 05/0>α تفاوت معناداری بین میزان یادگیری درس علوم تجربی در دو گروه سنتی و تلفیقی وجود دارد؛ همچنین نتایج آزمون t نشان داد که تفاوت معناداری بین میانگین نمره های رفتارهای تکانشی آزمودنی ها در روش تلفیقی نسبت به روش سنتی در سطح 01/0> α وجود دارد؛ به نحوی که میانگین این نمره ها در روش تلفیقی نسبت به روش سنتی کاهش معناداری داشته است. همچنین نتایج مؤید آن است که تفاوت معناداری بین میانگین نمره های رفتارهای اجتماعی مطلوب آزمودنی ها در روش تلفیقی نسبت به روش سنتی در سطح 01/0> α وجود دارد. به عبارت دیگر میانگین نمره های دانش آموزان حاضر در روش تدریس تلفیقی افزایش معنا داری نسبت به روش سنتی داشته است.

هدف از انجام این پژوهش، تعیین رابطه میان خودکارامدی و مراحل تغییر رفتار تمرینی در دانشجویان است و در نظر دارد احتمال تغییر رفتار تمرینی را نیز از طریق خودکارامدی، سازه کلیدی تئوری شناختی اجتماعی باندورا پیش بینی کند. به این منظور دو مقیاس مراحل تغییر رفتار تمرینی (کاردینال، 1997) و خودکارامدی تمرین ساخته شده توسط مک الی (1993) در اختیار 560 دانشجو (294 دانشجوی پسر و 266 دانشجوی دختر) غیر رشته تربیت بدنی دانشگاه فردوسی مشهد قرار گرفت. روایی محتوایی پرسشنامه ها توسط متخصصان و ثبات درونی مقیاس خودکارامدی نیز در مطالعه مقدماتی با آلفای کرونباخ 76/0 تعیین شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون همبستگی اسپیرمن، t گروه های مستقل، تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تحلیل رگرسیون گام به گام استفاده شد. براساس یافته های پژوهش، بین خودکارامدی تمرینی دانشجویان با مراحل تغییر رفتار تمرینی آنان رابطه معنی داری وجود دارد (01/0P<). ضمن اینکه از طریق خودکارامدی می توان احتمال تغییر مرحله رفتار تمرینی دانشجویان را نیز پیش بینی کرد.

هدف این پژوهش تعیین ارتباط بین سبک رهبری تحول گرا و عمل گرای مربیان با انگیزش اجتناب از شکست بازیکنان لیگ برتر بسکتبال ایران است. جامعه آماری این تحقیق، کلیه بازیکنان لیگ برتر بسکتبال ایران به تعداد 182 نفربود. تمام جامعه آماری به عنوان نمونه تحقیق، مورد مطالعه قرارگرفتند. برای اندازه گیری سبک رهبری مربیان از پرسشنامه نیمرخ رهبری مارشال ساشکین(TLP ) و برای انگیزش اجتناب از شکست بازیکنان از پرسشنامه نگرشی ورزشی ویلیسSAI) ) استفاده گردید. برای پیش بینی سهم و نقش متغیر پیش بین بر متغیر ملاک از رگرسیون چند متغیره و در راستای تحلیل های تکمیلی و ارائه مدل از حیطه معادلات ساختاری(SEM ) برای مدل سازی روابط علی با تاکید بر نرم افزار لیزرل 2/9 استفاده گردید. یافته های تحقیق نشان داد که بین سبک رهبری تحول گرای مربیان با انگیزش اجتناب از شکست بازیکنان رابطه منفی و معنی داری وجود دارد. همچنین خصوصیات رهبری تحول گرای مربیان در کاهش انگیزش اجتناب از شکست بازیکنان سهم بیشتری را نسبت به رفتارهای رهبری تحول گرا به خود اختصاص داد. در عین حال معلوم گردید که بین سبک رهبری عمل گرای مربیان با انگیزش اجتناب از شکست بازیکنان رابطه ای وجود ندارد.

هدف از پژوهش حاضر، تأثیر یک دوره آموزش مهارت های پایه شنا بر مهارت های حرکتی درشت کودکان پسر اوتیسمی 7 تا 11 سال بود. بدین منظور 20 کودک اوتیسمی با میانگین ± انحراف استاندارد سن 05/1±3/10 سال و شاخص توده بدن 76/1±9/18 کیلوگرم بر متر مربع به صورت تصادفی به دو گروه ده نفری تجربی و کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرینی شامل گرم کردن با حرکات کششی، آموزش و تمرین استاندارد شنا و حرکات توپی در خارج و داخل آب به مدت شش هفته در گروه تجربی اجرا شد. گروه کنترل نیز به فعالیت های معمول می پرداختند. در آغاز و پایان پژوهش از هر دو گروه آزمون بهره حرکتی درشت اولریخ 2 به عمل آمد. یافته های پژوهش نشان داد، برنامه تمرینی منتخب بر بهبود هر سه گروه مهارت های دستکاری (40 درصد)، مهارت های جابه جایی (31 درصد) و پایه (35 درصد) تأثیر معناداری داشته است (05/0P<). در همین راستا نیز تفاوت تغییرات پیش تا پس آزمون هر سه مهارت بین دو گروه معنادار است (05/0P<). در نهایت به نظر می رسد تمرینات شنا با تکیه بر مهارت های دستکاری و جابه جایی قادر است آثار مفیدی بر توانایی های حرکتی کودکان دچار اختلال اوتیسم داشته باشد.

جایگاه کنترل دست ها و تصویرسازی ذهنی که دو عامل اثرگذار در اجرا و یادگیری مهارتهای حرکتی هستند در نیمکره های مغز، متفاوت است. بطوریکه جایگاه کنترل دست چپ و تصویرسازی ذهنی در نیمکره راست و جایگاه کنترل دست راست در نیمکره چپ است. لذا هدف از این پژوهش مقایسه تاثیر تصویرسازی ذهنی همراه با تمرین بدنی بر اجرا و یادگیری مهارت پرتاب آزاد بسکتبال در دو گروه دست برتر راست و چپ می باشد. روش پژوهش حاضر نیمه تجربی و از نوع میدانی می باشد. جامعه آماری دانشجویان تربیت بدنی عمومی بودند که از میان آنها 34 دانشجوی دختر در دو گروه دست برتر راست (17 نفر) و دست برتر چپ (17 نفر) که از پرسشنامه تصویرسازی حرکتی بالاترین امتیاز را کسب نموده و مایل به همکاری در این پژوهش بودند، انتخاب شدند. آزمودنی های هر دو گروه طی3 هفته، هر هفته 5 جلسه به تمرین بدنی (15 پرتاب) و ذهنی (15 پرتاب) مهارت پرتاب آزاد بسکتبال پرداختند. برای آزمون فرضیه ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه های تکراری و آزمون t استیودنت استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد هر دو گروه دست برتر راست و چپ در اجرا و یادگیری مهارت پرتاب آزاد، بهبود داشتند. اما تصویرسازی ذهنی همراه با تمرین بدنی بطور معنی داری در گروه چپ دست منجر به اجرای بهتر مهارت پرتاب آزاد بسکتبال شد. این فرضیه مطرح است که افراد چپ دست، نیمکره راست توسعه یافته تری داشته و از یک مزیت عصبی- آناتومیکی در اجرای تکالیف معین نظیر تکالیف بینائی- حرکتی و بینائی فضائی برخوردارند. همینطور چپ دست ها قادرند ارتباط عمیقی بین دو نیمکره مغزشان ایجاد کنند. از طرفی چپ دست ها هوش فضایی و هوش حرکتی بالاتر دارند در نتیجه بهتر تصاویر را می بینند و یا خلق می کنند.

هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر دستورالعمل کانون توجه بیرونی حین تمرین راه رفتن بر برخی شاخص های کینماتیکی گام برداری شامل طول گام (فاصلة بین دو نقطة تماس پاشنة یک پا با زمین)، سرعت و درصد تغییرپذیری سرعت گام برداری، آهنگ گام و درصد زمان اتکای دوگانه در زنان سالمند بود. به این منظور 6 زن سالمند واجد شرایط (میانگین سنی 4 ± 8 /69 سال) انتخاب و به طور تصادفی ساده به دو گروه 8 نفرة تجربی و کنترل تقسیم شدند. طرح تحقیق، به شکل پیش آزمون و پس-آزمون با گروه کنترل بود. گروه تجربی در حین اجرای تکلیف راه رفتن در یک مسیر مشخص، تکلیف ثانویة ذهنی آسانی را شامل مرور ذهنی رشته ای از اعداد تصادفی انجام می دادند و در پایان مسیر، اعداد را به صورت کلامی فراخوانی می کردند. گروه کنترل، تمرینات مشابه را بدون انجام تکلیف ثانویه انجام دادند. تمرینات به مدت 12 هفته و 3 جلسه در هفته انجام گرفت. برای مقایسة اختلاف میانگین نمره های دو گروه تجربی و کنترل از روش آماری تی مستقل و برای مقایسه های درون گروهی از تی همبسته استفاده شد. تحلیل های درون گروهی نشان داد بین میانگین نمره های پیش آزمون و پس آزمون گروه کنترل در طول گام، سرعت، درصد تغییرپذیری سرعت، آهنگ گام و درصد زمان اتکای دوگانه، تفاوت معنی داری وجود ندارد (05 /0 P>). اما در مورد گروه تجربی این تفاوت در متغیرهای طول گام، سرعت و تغییرپذیری سرعت گام برداری معنی دار بود (05 /0 P<). تحلیل های بین گروهی نیز نشان داد بین میانگین نمره های پس آزمون دو گروه در متغیرهای طول گام، سرعت، تغییرپذیری سرعت گام برداری تفاوت معنی داری وجود دارد (05 /0 P<)، اما این تفاوت در متغیرهای آهنگ و درصد زمان اتکای دوگانه بین گروه ها دیده نشد (05 /0 P>). نتیجه اینکه ارائة دستورالعمل توجه بیرونی حین تمرین راه رفتن بر برخی شاخص های کینماتیکی گام برداری سالمندان زن اثرگذار بود. احتمالاً این برنامة مداخله ای از طریق تأثیر بر فرایندهای توجهی درگیر در گام برداری اثر سودمندی بر الگوی گام برداری این آزمودنی ها داشته است.

هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر ده هفته بازی سایه بر مهارت های حرکتی بنیادی کودکان پیش دبستانی بود. تحقیق از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل است و شرکت کنندگان در تحقیق 28 دختر و پسر شش ساله بودند که به صورت در دسترس از بین کودکان مراجعه کننده به یکی از مراکز پیش دبستانی انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه تجربی (5 دختر و 9 پسر) و کنترل (5 دختر و 9 پسر) قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت ده هفته (3 جلسه 45 دقیقه ای) برنامه بازی سایه را اجرا کردند و گروه کنترل تنها به فعالیت های معمول دوره پیش دبستانی پرداختند. پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از «مجموعه آزمون های ارزیابی حرکت کودکان» به عمل آمد. این آزمون دارای سه خرده آزمون مهارت های چالاکی دستی، مهارت های توپی و مهارت های تعادلی است. تجزیه وتحلیل آماری با استفاده از تحلیل کوواریانس (05/0α=) انجام گرفت. نتایج نشان داد ده هفته بازی سایه بر خرده آزمون مهارت های چالاکی دستی، مهارت های تعادلی و همچنین نمره کل مهارت های بنیادی اثر معنا داری داشت، اما اثر بازی سایه بر مهارت های توپی معنا دار نبود. یافته های این پژوهش مبین آن است که بازی سایه ممکن است موجب بهبود مهارت های حرکتی بنیادی کودکان پیش دبستانی شود.

هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر تداخل زمینه ای بر اکتساب، یادداری و انتقال تکالیف پیش بینی انطباقی در سرعت های ثابت، افزایشی و کاهشی بود. 36 آزمودنی پسر از بین دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه شهید بهشتی که به طور منظم در ورزش های توپی شرکت نمی کردند، به صورت داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه 12 نفری قالبی، زنجیره ای و تصادفی تقسیم شدند. در این تحقیق از دستگاه زمان بندی انطباقی باسین و سه آزمایش جداگانه استفاده شد. آزمایش ها از این نظر که اثر تداخل زمینه ای در آزمایش اول با سرعت های ثابت، درآزمایش دوم با سرعت های افزایشی و درآزمایش سوم با سرعت های کاهشی بررسی شد، متفاوت بودند. آزمودنی ها در مراحل پیش آزمون، اکتساب، یادداری قالبی و تصادفی و همچنین آزمون انتقال شرکت کردند. خطای مطلق با استفاده از تحلیل واریانس با آزمون های مکرر و همچین تحلیل واریانس یکراهه و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معناداری 05 /0 تجزیه و تحلیل شد. نتایج تحقیق در آزمایش اول اثر تداخل زمینه ای را در هر سه مرحله نشان داد. در آزمایش دوم اثر تداخل زمینه ای فقط در اکتساب و یادداری تصادفی مشاهده شد. در آزمایش سوم با سرعت های کاهشی نیز اثر تداخل زمینه ای به طور معکوس در مراحل اکتساب و یادداری قالبی به نفع گروه قالبی ایجاد شد. به طور کلی، نتایج نشان داد که اثر تداخل زمینه ای در سرعت های ثابت برای هر دو مرحلة یادداری تصادفی و انتقال وجود دارد، درحالی که این اثر در سرعت های افزایشی دیده نشد. در سرعت های کاهشی نیز فقط در یادداری قالبی مشاهده شد. با توجه به پیچیدگی ادراکی ایجاد شده در سرعت های کاهشی ناشی از خودتکلیف و همچنین اثر پیچیدگی مضاعفی که فرایند حل مسئله در گروه های تصادفی ایجاد می کند، نتایج حاصل با استفاده از افزایش بار شناختی و دشواری تکلیف ادراکی برای سرعت های کاهشی و همچنین اثر کاهش خطای زمان بندی در تکالیف با سرعت های افزایشی(استثناهای قانون مبادلة سرعت-دقت) تفسیر شدند.

آموزش شنا از طریق شبیه سازی، از جمله روش های استفاده از ابزار کمک آموزشی به شمار می رود که می تواند در تحقق انتقال مثبت الگوی حرکتی دانش اجرای مهارت های چهارگانه شنا، با استفاده از کمترین امکانات به کمک مربیان آید. هدف از انجام این پژوهش شبیه سازی الگوی حرکتی مهارت شنا کرال سینه در خشکی بود. در این تحقیق 50 نفر از دانشجویان دانشگاه امام حسین (ع) که واحد تربیت بدنی عمومی 2 در رشته شنا را انتخاب کرده بودند، به طور تصادفی با توجه به جدول حجم نمونه گیری مورگان انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری این تحقیق، خرک (جزء اسباب های مورد استفاده در ژیمناستیک) بوده است. روش جمع آوری داده ها، مشاهده و نظر سه نفر از مربیان مجرب شنا، نسبت به انجام الگوی حرکتی آزمودنی ها بود، که بصورت نمره 20 ارزشی ارایه گردید. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آزمون آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون، تحلیل شده است. با توجه به یافته های تحقیق، ضریب همبستگی نمره های بدست آمده از ارزیابی الگوی حرکتی مهارت شنای کرال سینه در خشکی، و انجام مهارت شنای کرال سینه در آب، معادل r=0.365 با سطح خطایp=0.009 و همچنین ضریب تعیین یا وجه مشترک آن r2=0.136 معین گردید. مقدار همبستگی حاصل می تواند به این معنا تعبیر شود که الگوی حرکتی مهارت شنای کرال سینه در آب را، در خشکی، بر روی وسیله ای بنام خرک (شبیه ساز) جهت انتقال مثبت یادگیری و تقویت این مهارت انجام داد.