درخت حوزه‌های تخصصی

هدف از تحقیق حاضر ، بررسی تاثیر حرکت درمانی به روش کمپلکس در بازتوانی بیماران مبتلا به کمردرد است . بدین منظور 30 نفر با میانگین سنی 60- 23 سال از بیماران مبتلا به کمردرد در این تحقیق شرکت داشتند و به روش تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند . داده ها در سطح 0/95 > P و با استفاده از نرم آفزار آماری spss مورد آزمون قرار گرفت . ابتدا از آزمون t همبسته ، برای مقایسه نتایج حاصل از پیش و پس آزمون در هر گروه استفاده شد. سپس برای مقایسه دو گروه کنترل و تجربی از روش t غیر همبسته در سطح 0/95 > P استفاده شد . نتایج تحقیق نشان داد که بیماران گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل از بهبودی بیشتری نسبت به احساس درد ، دامنه حرکتی مفاصل اندام تحتانی و ستون فقرات ، میزان افسردگی ، میزان اعتماد به نفس و نیز تست عضلانی برخوردار شدند . بنابراین می توان توصیه کرد که استفاده از روش کمپلکس با تاکید بر تمرین درمانی ، ماساژ و آب درمانی موجب افزایش عوامل مذکور می شود.

هدف از این تحقیق مقایسه تاثیر یک تمرین قدرتی مشابه با دستگاه بدنسازی در آب و خشکی بر میزان قدرت عضله چهار سر ران در زوایای 45 و 90 درجه باز کردن زانوست بدین منظور از بین 75 دانشجوی پسر دانشگاه بو علی سینا 5 کلاس که واحد تربیت بدنی یک را انتخاب کرده بودند 45 نفر انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه شاهد تمرین در خشکی و تمرین در آب تقسیم شدند قدرت عضلانی افراد شرکت کننده در آزمون قبل و بعد از تحقیق در زوایای 45 و 90 درجه باز کردن زانو اندازه گیری شد این تمرینات 15 جلسه ادامه داشت تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی شامل اندازه گرایش مرکزی و پراکندگی و آمار توصیفی تست تی استیودنت مستقل و وابسته و تحلیل واریانس یک طرفه انجام شد از آزمون پیگردی توکی نیز استفاده شد وکلیه محاسبات با نرم افزار SPSS انجام گرفت نتایج تحقیق نشان داد که تمرین در خشکی و آب در افزایش قدرت عضله چهارسر ران در باز کردن مفصل زانو در وضعیت های 45 و 90 درجه زانو تاثیر معنی داری دارند(05/0>P) تاثیر تمرین در خشکی بیشتر از تاثیر در آب بر افزایش قدرت عضله چهار سرران در باز کردن مفصل زانو در زوایای مذکور بوده است

اندیشه عمومی بر آن است که فعالیت های ورزشی منجر به سلامتی و افزایش طول عمر می شود تحقیقات و یافته های دانش بشری امروزه بیانگر افزایش طول عمر با شرکت در فعالیت های ورزشی است اندیشمندان بر این باورند که ورزش عامل مهمی در ارتقای سلامتی و طول عمر می باشد اما آیا ورزش قهرمانی که در آن ورزشکاران نیازمند فعالیت مضاعف و طاقت فرسا می باشند نیز همین تاثیر را بر عمر طبیعی دارد و ورزشکاران نخبه که طی سالیان متمادی تحت فشارهای شدید جسمانی و روانی قرار دارند همانند سایرین از طول عمر طبیعی بهره مندند؟ هدف از اجرای این تحقیق شناسایی متوسط طول عمر طبیعی قهرمانان مرد ایرانی و مقایسه آن با متوسط طول عمر جامعه است بدین منظور با استفاده از پرسشنامه و مصاحبه مهمترین عوامل موثر بر زندگی طبیعی 42 تن از قهرمانان رشته های ورزشی تیم های ملی که در ده سال گذشته با مرگ طبیعی از دنیا رفته اند جمع آوری شد با استفاده از آزمون های مناسب آماری ( کولموگروف و اسمیرئوف و اسپیرمن و تی) با 95 در صد اطمینان یافته مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت نتایج حاکی از آن بود که متوسط عمر قهرمانان 5/63 صال تفاوت معنی داری با متوسطه طول عمر افراد عادی جامعه دارد (5/68) این شاخص در میان ورزشکاران رشته ای گروهی و انفرادی تفاوت معنی داری را نشان نمی داد از این رو می توان اظهار داشت قهرمانان مرد ایرانی از طول عمر کمتری نسبت به افراد عادی جامعه برخوردارند

هدف تحقیق حاضر بررسی تغییرات اسکولیوز پس از یک دوره تمرینات اصلاحی در یک گروه از دانش آموزان پسران بود بدین منظور 445 نفر از دانش آموزان پسر مقطع راهنمائی با استفاده از تست نیویورک غربالگری Screening شدند که 79 نفر 7/71 در صد از آنها مبتلا به عارضه اسکولیوز بودند سپس از بین این افراد 16 نفر برای گروه شاهد و 20 نفر برای گروه تجربی انتخاب شدند آزمودنی های گروه تجربی در یک برنامه تمرینی به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه شرکت کردند بعد از اتمام برنامه تمرینی و اجرای پس آزمون نتایج به دست آمده از آزمون خی دو و تی استیودنت در سطح اطمینان 95% مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت مهمترین نتایج به دست آمده از تحقیق نشان داد که میان شدت اسکولیوز آزمودنی های گروه تجربی در دو مرحله پیش و پس آزمون تفاوت معنی داری وجود دارد 0/05 => p و همچنین رابطه معنی داری بین میزان شیوع اسکولیوز و سن آزمودنی ها به دست آمد 0/05=> p یافته های تحقیق بر اعتبار و اهمیت حرکات اصطلاحی در بهبود ناهنجارهای وضعیتی مانند اسکولیوز تاکید می کنند

هدف این تحقیق تعیین شیوع اضافه وزن و چاقی در دانش آموزان پسر 12 تا 17 ساله و رابطه آن با سطح فعالیت بدنی است نمونه های تحقیق را 728 دانش اموزان تشکیل می دادند که از مدارس مقطع متوسط انتخاب شدند نمونه گیری در دو مرحله انجام شد اول نمونه گیری خوشه ای تصادفی که چند مدرسه با توجه به موقعیت جغرافیایی انتخاب شدند و سپس دانش آموزان کلاس های مختلف به صورت تصادفی به عنوان آزمودنی در نظر گرفته شدند که میانگین و انحراف استاندارد سن قد وزن در صد چربی بدن وزن توده چربی بدن و توده بدون چربی بدن آنها به ترتیب 1/2 + 14/52 سال 6/12 + 161 سانتی متر و 14/9 + 52/58 کیلوگرم 8/9 + 16/4 در صد 8+ 9/8 کیلوگرم و 10/5 + 43/4 کیلوگرم بود برای تعیین شیوع اضافه وزن چاقی کم وزنی و وزن مطلوب از صدک های شاخص توده بدنی (CUT OFF ، BMI) استفاده شد و معیار اضافه وزن برابر با صدک 95 MBI صدک 85 چاقی برابر با BM I 95 وزن مطلوب صدک 85 صدک 15 و کم وزنی BMI صدک 15 در نظر گرفته شد به منظور تعیین سطح فعالتی بدنی آزمودنی ها نیز از پرسشنامه فعالتی بدنی بک و برای تجزیه و تحلیل دادهها از آمار توصیفی و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد نتایج تحقیق نشان داد که شیوع اضافه وزن وک چاقی در دانش آموزان پسر 12 تا 17 ساله شهر رشت به ترتیب 10/9 و 6/5 و شیوع وزن مطلوب و کم وزنی هم به ترتیب 52/8 و 29/9 در صد است همچنین بین شیوع اضافه وزن و سطح فعالیت بدنی رابطه معنی داری (R=-0/12) مشاهده شد (P<0/05) بین شیوع چاقی و سطح فعالیت بدنی نیز رابطه معنی داری (R=-0/13) مشاهده شد (P<0/05) .

بیماری اسکولیوسیز تغییر S شکل ستون مهره ای است که با ناهنجاریهای عملکردی مختلف از جمله نارسایی های تعادلی همراه است. علیرغم اهمیت کلینیکی این بیماری, هنوز مکانیزم اختلالات تعادلی در این بیماری روشن نیست. هدف از این مطالعه بررسی ویژگیهای نوسانان پوسچری بیماران اسکولیوسیز نوجوانی از نوع ناشناخته و ارزیابی اثرات یک برنامه ورزش درمانی بر بهبود عملکرد تعادلی و انحراف ستون مهره این بیماران بود. در این پژوهش تعداد 11 دختر نوجوان مبتلا به اسکولیوسیز نوجوانی ناشناخته با دامنه سنی 17_11 سال و با میانگین زاویه کاب 19.64±23.43 درجه از نوع Right Thoracic و همچنین 20 دختر نوجوان سالم به عنوان گروه شاهد مورد مطالعه قرار گرفتند. به وسیله دستگاه تعادل سنج Dynamic Platform Stability نوسانات حالات آزمودنی¬ها در جهت¬های جلو _ عقب (AP) و جانبی (ML) و در وضعیت¬های اناتومیکی, ایستاده با حالت خمیده سر و ایستاده با حالت بازشدگی زیاد سر مورد اندازه¬گیری قرار گرفتند. آزمودنی¬ها به مدت سه ماه (هفته ای سه جلسه 1.5 ساعته) در کلاس ورزش درمانی شرکت کردند. پس از درمان کلیه متغیرها نیز مجدداً مورد اندازه گیری و با قبل از درمان و افراد سالم مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که در انحراف ستون مهره ای بیماران تغییری رخ نداد. میزان نوسانات حالات افراد سالم بین 0.7 ±0.4 در شاخص AP و 0.14 ±0.3 در شاخص ML متغیر بودند. این مقادیر در مرحله قبل از درمان در بیماران نیز به ترتیب برابر با 0.08±0.14 و 0.08±0.13 در شاخص های AP و ML بودند. از لحاظ آماری اختلافی بین بیماران قبل از درمان و افراد سالم دیده نشد. با تحریک و دست کاری سیستم پروپریوسپتیو در هر دو گروه, افزایش نوسانات پوسچری در شاخص های Ap و ML مشاهده گردید (P=0.001). شاخص نسبت نوسانات حالات حین دست کاری همزمان سیستم های دهلیزی و پروپریسپتیو به نوسانات حالات حین دست کاری سیستم پروپریوسپیتو به تنهایی یک اختلاف معنی¬داری بین دو گروه نشان داد. نتیجه نهایی: بیماری اسکولیوسیز با یک ناهنجاری نهفته در کنترل حالات همراه است. نسبت نوسانات حالا حین دست کاری همزمان سیستم دهلیزی و پروپرسپتیو به نوسانات حالات حین دست کاری سیستم پروپرسپتیو به تنهایی در بیماران اسکولیوسیز بزرگتر از این نسبت در افراد سالم بود که پس از ورزش درمانی این نسبت به حد طبیعی رسید. ورزش برای درمان و توان بخشی اسکولیوسیز نه فقط برای انحراف ستون مهره ای بلکه برای تقویت تعادل ایشان نیز توصیه می شود.

هدف از این پژوهش توصیف برخی از عوامل ترکیب بدنی دانشجویان دختر دانشگاه علوم پزشکی تهران و مقایسه آن با هنجارهای متداول بود. بدین منظور 200 دانشجو از رشته های مختلف با دامنه سنی 18 تا 26 سال با میانگین وزن 7.57 ±160.24 سانتیمتر, به صورت تصادفی از کلاسهای درس تربیت بدنی انتخاب و شاخص هایی چون درصد چربی, شاخص توده بدن (BMI),شاخص پاندورال (HWR) , نسبت محیط کمر به محیط لگن (WHR) و شاخص توزیع چربی ذر بذت (C-Index) در آنها اندازه گیری و مورد توصیف قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که میانگین درصد چربی 4.08 ±24.22 (درصد),شاخص توده بدن 2.70 ±21.22 (کیلوگرم بر مترمربع), نسبت قد به ریشه دوم وزن 0.01±0.42 ( برحسب قد به سانتیمتر و وزن به کیلوگرم) و معادل 0.59 ±12.83 ( قد برحسب اینچ و وزن بر حسب پوند), نسبت محیط کمر به محیط لگن 0.07 ±0.7 و شاخص توزیع چربی در بدن 0.04 ±1.02 می باشد. مقایسه اطلاعات بدست آمده از آزمودنی ها با هنجاریهای متداول نشان داد که آزمودنی¬ها از نظر درصد چربی در طبقه بالای متوسط قرار گرفته و نوعاً مشکلی از بابت تندرسی نداشته اند. از نظر میزانBMI در طبقه قابل قبول و در دامنه کمتر از حد طبیعی قرار گرفتند. از نظر شاخص WHR در طبقه با میزان خطر کم قرار گرفته و خطری آنان را تهدید نمی کند. از نظر شاخص C آزمودنی ها بین حالت دو مخروطی و استوانه ای متغیر می باشند و همچنین در شاخص HWR, افراد در گروه های سنی مختلف در طبقه چاق و لاغر پراکنده بودند. بطور کلی نتایج نشان داد که آزمودنی ها از نظر ترکیب بدنی و شاخص آن دچار مشکلی خاص نبوده و خطرهای وابسته به بهداشت آنان را تهدید نمی کند.

حفظ تعادل ایستا و پویای قامت آدمی (POSTURE) به کارکرد طبعیی ساختار های عضلانی استخوانی و مفصلی (MBJ system) و لیگامنتی آن بستگی دارد از طرفی ظرفیت های فیزیولوزیکی نیز می تواند در اثر ناهنجاری های وضعیتی (postural deormities) بدن مختلف شوند به نظر می رسد افزایش قوس ناحیه پشتی یا کیفوزیس به عنوان یکی از شایع ترین ناهنجاری های وضعیتی (kyphosis) می تواندآ ثار نامطلوبی را بر دستگاه تنفسی افراد مبتلا داشته باشد تحقیق حاضر با هدف یافتن رابطه میان ظرفیت حیاتی و عارضه کیفوز در افراد مبتلا صورت گرفته است بدین منظور جامعه تحقیق دانش آموزان پسر (n=364) با صفحه شطرنجی مورد غربال (screening) ارر گرفتند سپس مقدار (n=15) آزمودنی مبتلا به کیفوز با دالمنه سنی 18- 15 سال انتخاب و زاویه کیفوز آنهابا خط کش انعطاف سنج (78 در صد r=) اندازه گیری شد حجم حیاتی (v.c) آنها نیز با وسیله اسپیرومتر دییجتالی به دست آ مد آنگاه آزمودنی ها در بنرامه اصلاحی با هدف کاهش زاویه کیفوز به مدت 8 هفته و 3 جلسه در هفته شرکت کردند نتایح حاصل از t-student نشان داد که رابطه معنی داری میان زاویه کیفوز و حجم حیاتی آزمون ها در پیش و پس ازمون وجود دارد (p<0/05) نتایح حاصل از رگرسیون نیز رابطه میان شدت کیفوز و خحم حیاتی را توصیف کرد نتایج حاصل علاوه بر نشان دادن شیوع عارضه مذکور در میان دانش آموزان بر اعتبار دقت سادگی کم خطر و اجرایی بودن روش های شناسایی و درمان دانش آموزان مبتلا به ناهنجاری های وضعیتی در افزایش ظرفیت تنفسی آنان را از طریق حرکات اصلی تاکید داشت

هدف تحقیق حاضر، بررسی و مقایسه تعداد لکوسیت های خون و زیرگروههای آن و نیز میزان بیگانه خواری نوتروفیل ها در سالمندان فعال و غیرفعال بوده تا از طریق مقایسه، تاثیر فعالیت بدنی و ورزش در این سنین مورد بررسی قرار گیرد، لذا بدین منظور 40 نفر سالمند بصورت تصادفی و در دو گروه بیست نفره فعال با میانگین سنی 67.1 و غیرفعال با میانگین 65.65 انتخاب گردیده اند و برای اندازه گیری متغیرهای تحقیق مقدار 5 میلی لیتر خون وریدی هر گروه در حالت ناشتا اخذ و با استفاده از دستگاه تمام اتوماتیک سیمسمکس، تعداد لکوسیت ها، مونوسیت ها، لنفوسیت ها، ائوزینوفیل ها و نوتروفیل ها مشخص گردید، همچنین از روش NBT به منظور تعیین میزان بیگانه خواری نوتروفیل ها استفاده شده و داده های تحقیق به منظور توسط نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته های تحقیق نشان داد که بین تعداد لکوسیت ها، نوتروفیل ها، لنفوسیت ها و ائوزینوفیل ها و همچنین بین تعداد نوتروفیل های فعال بیگانه خوار خون سالمندان فعال و غیرفعال اختلاف معنی داری وجود ندارد، اما بین تعداد مونوسیت ها و میزان فعالیت بیگانه خواری نوتروفیل های فعال خون استراحتی سالمندان فعال و غیرفعال اختلاف معنی دار مشاهده گردیده است.بنابراین نتیجه تحقیق نشان داد که فعالیت های بدنی می تواند برخی از عملکردهای سیستم ایمنی سالمندان را تحت تاثیر قرار دهد.

هدف از تحقیق حاضر بررسی رابطه میان موقعیت قرار گیری استخوان کتف و اتساقمت عضلات کمربند شانه ای است بر این اساس 50 نمونه آماری سالم از بین دانش آموزان پسر 11 ساله شهر تهران به صورت غیر تصادفی هدف دار انتخاب و به دو گروه همگن 25 نفری شامل آزمودنی های کتف نزدیک با میانگین قد 58/4+32/144 و وزن 37/6+24/39 و آزمودنی های کتف دور با میانگین قد 91/3+78/145 و وزن 75/4+44/41 تقسیم شدند سپس برای اندازه گیری استقامت و ضعف عضلات کمربند شانه دو آزمون کشش با رفیکس خوابیده ایپرد و تست حرکت جانبی استخوان کتف کیبلر LSST مورد استفاده قرار گرفت تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و آزمون t استیودنت انجام شد کلیه محاسبات نیز توسط نرم افزار 0 .11/Spss صورت پذیرفت یافت های پژوهش نشان داد بین موقعیت قرار گیری استخوان کتف و استقامت عضلات کمربند شانه همبستگی 43/0- =r وجود دارد 01/0< p همچنین نتایج آزمون کشش بارفیکس خوابیده حاکی از این بود که استقامت عضلات کمربند شانه گروه کتف نزدیک را بیشتر از گروه کتف دور نشان داد ولی این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود 05/0=p نتایج به دست آمده نشان می دهد که آزمون های گروه کتف نزدیک استقامت بیشتری در عضلات کمربند شانه دارند هر چند در آزمون LSST تفاوت معنی داری مشاهده نشد

هدف از تحقیق حاضر بررسی ساختار جسمی دانش آموزان مقطع راهنمایی سنین 15-11 ساله شهرستان دماوند بوده است. لذا جامعه آماری این تحقیق را دانش آموزان شاغل به تحصیل این مقطع در سال تحصیلی 82-81 تشکیل داده و نمونه آماری تحقیق مجموعاً 5% از کل جامعه تحت بررسی بوده است. ابزار اندازه گیری تحقیق نیز شامل پرسشنامه محقق ساخته بوده که بر اساس آن اطلاعات لازم در خصوص سن, قد, وزن, تیپ بدنی, بخش غالب بدن, سابقه فعالیت های بدنی و وجود یا عدم بیماری های خاص که سبب محدودیت حرکتی میگردد استخراج گردیده است. همچنین آزمون نیویورک جهت شناخت وضعیت طبیعی و یا وجود ناهنجاری و تغییر شکل های ساختاری بدن و آزمون ماتیاس به منظور سنجش میزان استقامت عضلات ناحیه شانه بوده است. تجزیه و تحلیل داده های تحقیق با استفاده از آمار توصیفی و نیز آزمایش فرضیه های تحقیق که بر اساس آزمون خیدو و با ضریب اطمینان 95% نشان داده است که 69.73 درصد از نمونه های تحقیق از نقطه نظر ساختار بدنی دارای وضعیت غیر طبیعی بوده که در این میان کیفوز_ پشتی با 66.66 درصد شایع ترین ناهنجاری و انگشت چکشی با 1.96 درصد کمترین میزان را در بین نمونه های تحقیق دارا بوده اند. بطور کلی بررسی نتایج نشان داده است که بین ویژگیهای فردی سن, قد, وزن با ناهنجاریهای مورد بررسی ارتباط معناداری وجود نداشته است. نتایج بیانگر آن است که وابستگی میان تیپ بدنی و نوع ناهنجاریها معنیدار نبوده است. همچنین نمونه ها از نظر ویژگیخای قد, وزن و سن با نتایج اجرای تست ماتیاس تفاوت معنیداری نداشته اند. لیکن از نقطه نظر تیپ بدنی و سابقه فعالیت ورزشی با نتایج اجرای تست ماتیاس این تفاوت معنیدار بوده است.

هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه آمادگی جسمانی با تحلیل رفتگی و سلامت روانی در بین اعضای هیات علمی دانشگاه های نظامی کشور است جامعه آماری این تقحیق را 323 نفر از اعضای هیات علمی مرد دانشگاه های نظامی کشور تشکیل می دهند روش نمونه گیری به صورت تصافدی طبقه ای نسبی بر اساس تعداد و فراوانی دانشکده های موجود در دانشگاه ها به تعداد 175 نفر انتخاب شده اند این پژوهش از نوع تحقیقات همبستگی است که به صورت میدانی به بررسی و ارتباط آمادگی جسمانی با تحلیل رفتگی و سلامت روانی اعضای هیات علمی می پردازد ابزار اندازه گیری این تحقیق شامل آزمون ایفر برتر و پرسشنامه ویژگی های فردی (محقق ساخته) تحلیل رفتگی (مسلش) و سلامت روانی (گلدبرگ) است در تجزیه و تحلیل داده های تحقیق از آزمون ضریب همبستگی پیرسون T مستقل و رگرسیون دو و چند متغیره استفاده شده است با توجه به تحلیل آماری میانگین ها در خصوص رابطه آمادگی جسمانی با تحلیل رفتگی در آزمودنی ها نتایج نشان داد رابطه معنی دار و معکوس در سطح 0/002 بین دو متغیر وجود دارد در نتیجه با افزایش میزان آمادگی جسمانی میزان تحلیل رفتگی آنها کاهش می یابد همچنین نتایج آماری در خصوص پیشگویی متغیر ها نشان داد بین متغیر آمادگی جسمانی و تحلیل رفتگی رابطه معنی دار خطی و معکوس در سطح 0/002 وجود دارد در نتیجه تحلیل رفتگی آزمودنی ها را می توان از روی میزان آمادگی جسمانی و برخی زیر مجموعه های آن از جملمه استقامت قلبی و در صد چربی بدن آنها بر آورد کرد.

با توجه به ارتباطی که بین ضعف عضلات شکمی وک سالمتی و ظاهر افراد وجود دارد تقویت این عضلات همواره مورد توجه کارشناسان و محققان بوده است هدف از تحقیق حاضر بررسی ارتباط بین دو نوع آزمون دراز ونشست ایفرد و آهگین برای ارزیابی استقامت عضلات شکمی است بدین منظور از بین دانشجویان داوطلب 32 دانشجوی پسر تربیت بدنی به صورت تصادفی انتخاب شدند برای بر آورد استقامت عضلات شکمی آزمون های دراز و نشست ایفرد و آهنگین اجرا شد از مدل آ ماری آنالیز رگرسیون و آزمون T برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد (P<0/05) نتایج تحقیق نشان می دهد همبستگی بین دو ازمون دراز و نشست ایفرد و آهنگین معنی دار است (0/65 = R) ارتباط معنی داری بین تکرار دراز و نشست آهنگین و متغیر های سن وزن قد شاخص توده بدنی محیط کمر محیط لگن و نسبت محیط کمر به لگن به دست نیامد همچنین نتیجه مذکور در مورد تکرار دراز و نشست ایفدر به دست آمد (به جز ارتباط معنی دار و منفی که بین تکرار دراز و نشست ایفرد و سن وجود داشت) با توجه به نتایج به دست آمده می توان از آزمون دراز و نشست آهنگین برای ارزیابی یا تقویت استقامت عضلات شکمی استفاده کرد ضمن اینکه آزمون اخیر برخی تردید هایی را که در مورد آزمون دراز ونشست ایفرد وجود دارد مرتفع می سازد

کمردرد یکی از مهمترین و شایع ترین آسیب های وارده به ستون فقرات است. مطالعات نشان داده اند که بین ضعف عضلانی و کمردرد ارتباط وجود دارد. اما، مکانیزم دقیق و کم و کیف آن بویژه تاثیر متقابل این بین کمردرد و ضعف عضلانی هنوز روشن نیست. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر متقابل بین عوامل کمردرد مزمن، نیروی ایزومتریک فلکسورها و اکستنسورهای تنه، وضعیت بدن و ورزش درمانی بود. روش تعداد 24 زن مبتلا به کمردرد مزمن و 22 زن سالم با دامنه سنی 20 تا 45 ساله داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. قبل و پس از 36 جلسه ورزش درمانی با استفاده از دستگاه دینامومتر، نیروی ایزومتریکی عضلات فلکسور و اکستنسور تنه در سه وضعیت ایستاده، فلکشن 45 درجه تنه و فلکشن 90 درجه تنه و دردکمر آنها اندازه گیری و با متغیرهای معادل در افراد سالم مقایسه شدند. از روش آماری Repeated Measureبرای تجریه و تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان دادند که در وضعیت های مختلف قدرت فلکسورها و اکستنسورهای تنه بیماران بطور معنی داری کمتر از افراد سالم بود (p=0.01). ضعف عملکردی بیماران در وضعیت های خمیده 45 درجه و خمیده 90 درجه بیشتر از وضعیت ایستاده مشهود بود. پس از درمان عملکرد عضلانی بیمارن بطور معنی داری بهبود یافت. بین عامل بیماری کمردرد، قدرت عضلانی تنه، و نیز وضعیت بدنی تاثیر متقابل وجود داشت. پس از درمان عملکرد عضلانی بیماران به طور معنی داری افزایش یافت (p=0.01) بین عامل درمان و عامل قدرت عضلات تنه تاثیر متقابل وجود داشت. نتیجه نهایی: بیماران مبتلا به کمردرد مزمن با ضعف عملکرد مکانیکی عضلات فلکسور و اکستنسور تنه مواجه می باشند. در وضعیت خمیده ضعف بیماران بارزتر بود. ورزش درمانی باعث تقویت عضلات تنه و بهبود میزان درد بیماران مبتلا به کمردرد مزمن می شود. توان بخشی و ورزش درمانی بیماران باید با توجه به ارزیابی ضعف آنها در وضعیت های مختلف صورت گیرد.