درخت حوزه‌های تخصصی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر ورزش صبحگاهی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر پایه اول، دوم و سوم ابتدایی بود. جامعه آماری تحقیق را تعداد 3204 نفر از دانش آموزان دختر مدارس ابتدایی شهرستان مرودشت که در سال تخصیلی 93_94 مشغول به تحصیل بوداند، تشکیل می دهند که با استفاده از جدول تعیین حجم نمونه مورگان، تعداد نمونه 390 نفر تعیین شد. نمونه ها به صورت تصادفی خوشه ای انتخاب و به روش تصادفی نمونه های انتخاب شده به دو گروه کنترل 193نفر و تجربی 197نفر تقسیم شدند. پیش آزمونی از دروس ریاضی، فارسی، علوم و قرآن گرفته شد. سپس گروه تجربی به مدت 8 هفته، هفته ای 5 روز و هر روز بین 15-20 دقیقه قبل از ورود به کلاس ورزش صبحگاهی انجام دادند و پس از این مدت از هر دو گروه پس آزمونی از دروس مزبور گرفته شد. برای تجزیه تحلیل داده ها ازوآزمون یو من ویتنی و تجزیه و تحلیل ها با استفاده از نرم افزار آماری اس پی اس اس نسخه ی 22 انجام شد. نتایج تحقیق نشان داد که ورزش صبحگاهی موجب افزایش میانگین نمرات گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل شده است. بنابراین پیشنهاد می شود که ورزش صبحگاهی بر تمرکز و و نشاط دانش آمزان تاثیر مثبت دارد و منجر به پیشرفت تحصیلی آنها می شود.

زی 32 دانشجوی پسر تربیت بدنی با دامنه سنی 20 تا 30 سال از میان داوطلبان شرکت در تحقیق به صورت تصادفی انتخاب شدند آزمودنی ها 3 آزمون را بعنوان آزمون های بی هوازی اجرا کردند آزمون های وینگیت دو 45 متر و 200 متر سرعت در بررسی داده های تحقیق از روش های آماری آنالیز رگرسیون و تی استیودنت استفاده شده و سطح معنی داری 5 در صد منظور گردید نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که بین توان بی هوازی وینگیت و مدت زمان آزمون میدانی دو 45 متر سرعت همبستگی معنی داری وجود ندارد بین حداقل توان های مطلق و نسبی و شاخص خستگی در آزمون وینگیت و آزمون میدانی دو 200 متر سرعت رابطه معنی دار متوسطی به ترتیب 40/0- و 45/0- و 35/0 به دست آمد( 05/0>P با این حال اختلاف میانگین ها معنی دار بود نتایج تحقیق نشان داد که برای سنجش توان بی هوازی نمی توان به شاخص مدت زمان آزمون های میدانی دو 45 و 200 متر سرعت اتکا کرد و بهتر است از آزمون های معتبر تری استفاده نمود

هدف از این تحقیق، بررسی تاثیرات هدف گرایی و هویت اخلاقی بر رفتار و قضاوت مثبت و اجتماعی ستیز در فوتبال بود. به همین منظور 268 فوتبالیست به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های درک موفقیت، خودستایی هویت اخلاقی، کارکرد اجتماعی مفید و جامعه ستیز و تمایل اجتماعی و در تحلیل داده ها نیز از همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که تاثیرات اصلی خودمحوری و هویت اخلاقی در تبیین رفتار و قضاوت مثبت اجتماعی معنی دار نیست. اثر متقابل بین خودمحوری و تکلیف محوری در ارتباط با قضاوت اخلاقی مثبت معنی دار بود (05/0 p <). هدف گرایی و هویت اخلاقی 7 درصد از واریانس قضاوت اجتماعی ستیز و 17 درصد از واریانس رفتار اجتماعی ستیز را تبیین می کنند. نتایج تحقیق حاضر بر اهمیت ارزیابی تاثیرات متقابل بین تکلیف محوری و خودمحوری در پیش بینی متغیرهای اخلاقی تاکید می کند.

هدف از تحقیق حاضر، ارائه نیمرخی از آسیب های حاد مردان و زنان کاراته کای حرفه ای حاضر در رقابت های سوپرلیگ ایران در سال 1387 بود. تعداد 140 فرد (مرد و زن) شرکت کننده در این مسابقات در این تحقیق شرکت کردند. اطلاعات در زمینه آسیب های رخ داده در این مسابقات که 101 مرد ( میانگین ± انحراف معیار، سن 2/3 ±7/21 سال، قد 9/6 ±9/176 سانتی متر، وزن 9/8 ±4/69 کیلوگرم ) و 39 زن (میانگین ± انحراف معیار، سن 3 ± 22 سال، قد 8/6 ± 4/164 سانتی متر، وزن 2/6 ± 6/55 کیلوگرم) در آن شرکت کرده بودند، از طریق فرم ثبت آسیب و با کمک پزشک و فیزیوتراپ تیم ها جمع آوری شد. عواملی همچون میزان شیوع، محل آسیب دیده، سازوکار و علت آسیب ها و برخی عوامل دیگر مورد توجه قرار گرفتند. از آمار توصیفی و خی دو برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که در مجموع 170 مسابقه تیمی (1436 بازی انفرادی)، 326 آسیب ثبت شد (مردان 244 آسیب و زنان 82 آسیب). میزان شیوع آسیب مردان، 2/8 آسیب در هر 100 دقیقه ورزشکار در معرض مسابقه بود و این میزان برای زنان 4/13 آسیب در هر 100 دقیقه ورزشکار در معرض مسابقه بود. در مردان، شیوع آسیب های بالاتنه بیشتر از پایین تنه و تفاوت آنها از لحاظ آماری معنادار بود (05/0>P، 24/21 =2) اما در مورد زنان تفاوت معناداری مشاهده نشد (43 در برابر 39 مورد)، (05/0P، 26 = 2، 05/0 P، 15 = 2، 05/0

نتایج مطالعات نشان می دهد که غده تیرویید و هورمون های آن نقش مهمی در سبب شناسی افسردگی ایفا می کنند. علاوه برآن، انجام تمرینات ورزشی هوازی منجر به تغییر معنی دار در غلظت هورمون های تیروییدی می گردد. در این مطالعه، تأثیر تمرینات هوازی بر عملکرد تیرویید و هورمون های مترشحه آن در بیماران افسرده بررسی شد. تعداد ۱۸۸ نفر دانشجوی پسر به صورت نمونههای در دسترس در آزمون اولیه شرکت کردند و از آزمون بک، جهت اندازه گیری میزان افسردگی آنان استفاده شد. از این تعداد ۵۲ نفر نمره افسردگی آزمون بک را بیش از ۱۸ کسب کردند که پس از جلسه توجیهی در ارتباط با چگونگی مطالعه، تنها ۲۵ نفر از این تعداد داوطلب شرکت در این تحقیق شدند. برنامه تمرینی شامل ۶۰ دقیقه بازی یا توپ در آب (شبیه واتر پلو) بود که ۳جلسه در هفته تکرار شد و به مدت ۷ هفته ادامه یافت. آزمون بک در چهار مرحله شامل دو ماه قبل از شروع تمرین، روز اول تمرین، هفته چهارم و هفتم تمرین به انجام رسید. آزمایش عملکرد تیرویید نمونهها نیز از طریق اندازه گیری تیروگلوبولین، هورمون محرک تیرویید، تیروکسین تام، شاخص تیروکسین آزاد، تری یودوتیرونین، تری یودوتیرونین برداشتی، در روز اول و هفته هفتم تمرین با روش رادیو ایمونواسی به عمل آمد. نتایج حاصله از آزمون بک نمونهها توسط روش آنالیز واریانس دادهها با اندازهگیری مکرر و ارزیابی عملکرد تیروئید نمونهها، توسط آزمون t تحلیل شد. میانگین نمره بک نمونه ها در روز قبل از شروع تمرین ۸/۸± ۱۹/ ۲۵، در هفته چهارم بعد از تمرین ۸/۸± ۰۸/۱۵ و در هفته هفتم ۲/۸ ± ۶۴/۱۱ بهدست آمد که کاهش معنی داری نسبت به روز اول تمرین را نشان میدهد. .نتایج آزمون عملکرد تیرویید در روز اول و هفته هفتم تمرین به ترتیب: تیروگلوبولین ۴/۴۴۶/۹۵ درمقابل ۴/۱۲ ۶/۷۴نانو گرم در میلی لیتر، هورمون محرک تیرویید ۰/۶۲۱/۳۵ در مقابل ۰/۴۰۱/۱۸میلی لیتر واحد در میلی لیتر، تیروکسین تام ۱/۳۶ ±۸۸/ ۸ در مقابل ۱/۱۶۸۲/۸۲ گرم واحد در دسی لیتر، شاخص تیروکسین آزاد ۰/۳۸ ± ۲/۵۸ در مقابل 30/0 52/2 گرم واحد در دسی لیتر، تری یودوتیرونین ۱۱/۵۱۰۱/۵ در مقابل ۱۷/۳۱۰۲/۴۷ نانو گرم در دسی لیتر، تری یودوتیرونین برداشتی۲/۳۶۲۹/۲۲ ٪ در مقابل ۵۴/۱ ± ۲۸/۶ ٪ بهدست آمد که پس ازآزمون، تفاوت معنی داری در نتایج آزمون عملکرد تیرویید مشاهده نگردید. به نظر می رسد که الگوی تمرین هوازی طراحی شده در آب می تواند به عنوان یک روش درمانی مؤثر مورد توجه قرارگرفته شود و در صورت انجام پژوهش های تکمیلی حتی به عنوان یک روش درمان جایگزین در برخی از بیماران مبتلا به افسردگی تحت نظارت پزشک بهکار رود. به علاوه، تمرینات ورزشی هوازی با سازوکارهای دیگری غیر از تغییر عملکرد محور هیپوتالاموس-هیپوفیز- تیرویید، نقش درمانی خود را در بهبود نمرات افسردگی ایفا مینماید.

هدف از این پژوهش، اولویت بندی عوامل مؤثر بر توسعه گردشگری ورزشی استان کردستان، با تأکید بر جاذبه های طبیعی- ورزشی است. نمونه آماری این تحقیق برابر با جامعه آماری (74= N ) و شامل سه گروه از کارشناسان ورزشی (42 n= )، کارشناسان آژانس های مسافرتی فعال در زمینه تورگردانی (18 n= ) و کارشناسان سازمان میراث فرهنگی و گردشگری استان کردستان (14 n= ) بود. روش پژوهش به صورت توصیفی- مقایسه ای است. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. روایی پرسشنامه با نظرسنجی از اساتید و متخصصان مرتبط (29 نفر) و همچنین تحلیل عاملی تأیید شد. پایایی کلی پرسشنامه و خرده مقیاس ها از آزمون آلفای کرونباخ تأیید شد (74/0< α ). برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های تحلیل عاملی، کولموگراف- اسمیرنوف، فریدمن و کروسکال والیس استفاده شد. نتایج نشان داد که بین دیدگاه سه گروه مورد مطالعه از نظر رتبه بندی، جاذبه های طبیعی/ ورزشی بر توسعه گردشگری ورزشی استان کردستان تفاوت معناداری وجود نداشت. همچنین از میان جاذبه های طبیعی/ ورزشی استان کردستان برای توسعه گردشگری ، جاذبه های مرتبط با کوهنوردی و غارنوردی و جاذبه های مرتبط با ورزش های زمستانی به ترتیب در اولویت اول و دوم و جاذبه های مربوط به تپه نوردی و طبیعت گردی در اولویت آخر قرار داشتند. به طور کلی استان کردستان منابع طبیعی مستعد جذب گردشگران ورزشی دارد. قرار گرفتن این استان در رشته کوه های زاگرس شرایط مناسبی را برای توسعه ورزش های مرتبط مانند کوه نوردی، غارنوردی، اسکی، سنگ نوردی و یخ نوردی فراهم آورده است. از طریق توسعه این ورزش ها می توان گردشگران ورزشی را جذب نمود.

این پژوهش به مطالعه تاثیر حمایت اجتماعی بر مشارکت زنان در فعالیتهای ورزشی پرداخته است. روش بررسی در این تحقیق پیمایشی و به صورت مقطعی است. داده های این پژوهش از 360 زن جمع آوری شده اند که ابتدا به طور نمونه گیری طبقه ای و سپس به شیوه تصادفی از میان زنان 25 تا 40 ساله 13 شهر از شهرهای استان مازندران انتخاب شدند. ابزار گرد آوری داده ها پرسشنامه اصلاح شده مشارکت ورزشی است. نتایج این برررسی تفاوت معنادار مشارکت کنندگان را در فعالیتهای ورزشی با توجه به نوع حمایت اجتماعی از زنان برای مشارکت در فعالیتهای ورزشی نشان داده اند. نتایج تحلیل رگرسیون، سلسله مراتب چندگانه ای را نیز نشان داده اند که چهار متغیر ورزش کردن اعضای خانواده، ورزش کردن دوستان، درآمد و سودمندی ورزش در مرحله اول و حمایت اجتماعی در مرحله دوم توانسته اند به ترتیب 15.9 و 2.1 از واریانس متغیر تحت مطالعه مشارکت زنان را در فعالیتهای ورزشی نشان دهند.

هدف این پژوهش بررسی اثر دو الگوی باردهی متفاوت تمرین مقاومتی بیشینه بر قدرت، توان و هایپرتروفی، پس از شش هفته تمرین است. 21 آزمودنی تمرین کرده مرد، به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. 16 آزمودنی در دو گروه هشت نفری، به مدت شش هفته، با هر یک از پروتکل های باردهی هرمی مسطح (FPLP) و هرمی اریب (SPLP) تمرین کردند و یک گروه نیز پنج نفری نیز در برنامه تمرین مقاومتی شرکت نکرده، به عنوان گروه کنترل به کار گرفته شدند. قدرت، توان و هایپرتروفی آزمودنی ها، قبل و پس از شش هفته تمرین ارزیابی شد. مقدار 1RM اسکوات نیمه (از16/15 ± 99 به 68/13 ± 118 و از 37/14 ± 3/98 به 70/15 ± 6/114 کیلوگرم) و خم کردن آرنج (از 21/4 ± 9/17 به 03/4 ± 4/23 و از 97/4 ± 6/18 به 42/7 ± 3/25 کیلوگرم) پس از شش هفته تمرین با هر یک از پروتکل های SPLP و FPLP، به طور معنی دار و مشابهی افزایش یافت. همچنین، ارتفاع پرش عمودی برون ده توان بیشینه و توان میانگین، سطح مقطع عرضی عضله ران و محیط عضله بازو، در مقایسه با مقادیر پیش از تمرین افزایش معنی داری نشان نداد. نتایج این مطالعه نشان داد سازگاری های اولیه (شش هفته تمرین مقاومتی) در قدرت، توان و حجم عضلانی، با اعمال روش باردهی ثابت در هر نوبت و افزایش تدریجی بار از یک نوبت تا نوبت بعدی، تفاوت قابل ملاحظه ای با یکدیگر ندارند.

شواهد محکمی دال بر تأثیر تمرینات پلایومتریک در افزایش معنیدار قدرت عضلانی و پرش عمودی وجود دارد، اما بهدلیل ماهیت شدید این تمرینات، احتمال افزایش آسیبهای عضلانی - اسکلتی وجود دارد. بنابراین بهنظر میرسد انجام تمرینات پلایومتریک در یک محیط آبی، احتمالاً منجر به بهبود پرش عمودی با خطر آسیب کمتر میشود. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر یک برنامه پلایومتریک در آب (APT) بر پرش عمودی، کوفتگی عضلانی و سرعت 40 متر و مقایسه آن با تمرینات خشکی بوده است. بدین منظور، تعداد 21 والیبالیست دختر غیر نخبه (سن: 12/1 ±19/22 سال، وزن: 35/6 ±13/59 کیلوگرم و قد: 81/4 ± 16/163سانتی متر) داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. آزمودنیها به صورت تصادفی جفت شدند و بر اساس پرش عمودی، به دو گروه تجربی آب و خشکی و یک گروه کنترل تقسیم گردیدند. گروههای تجربی علاوه بر انجام تمرینات والیبال، به مدت 6 هفته، دو جلسه در هفته و هر جلسه 55-45 دقیقه در برنامه تمرینی پلایومتریک در محیط آبی یا خشکی شرکت کردند. میزان پرش عمودی و زمان اجرای دوی 40 متر سرعت قبل از شروع تمرینات، پس از 4 هفته و بعد از 6 هفته تمرین اندازه گیری شد. همچنین کوفتگی عضلانی در عضلات همسترینگ، چهارسر و دوقلو بعد از جلسه اول و بعد از 4 هفته تمرین و بعد از 6 هفته تمرین بلافاصله پس از تمرین، 24 ساعت و 48 ساعت پس از تمرین، با پرسشنامه استاندارد 10 امتیازی کوفتگی عضلانی اندازه گیری شد. با استفاده از روش تحلیل واریانس برای اندازههای تکراری، مشخص شد که میزان پرش عمودی گروه APT بعد از 6 هفته تمرین، افزایش معنیداری نداشته است (05/0p>)، اما میانگین گروه آب 3/21 درصد در مقابل 77/0- درصدگروه کنترل و 081/0 درصد در گروه خشکی پیشرفت نشان داد. میانگین زمان دوی سرعت 40 متر بین گروهها در پیش آزمون، میان آزمون و پس آزمون معنیدار نبود(05/0p>). کوفتگی عضلانی بعد از جلسه اول ، بعد از 4 هفته و پس از 6 هفته تمرین در هیچ کدام از عضلات در هیچ یک از زمان های یاد شده در گروه آب معنیدار نبود (05/0p>). در مقابل گروه خشکی در جلسات مختلف، در ساعت-های آزمون گیری (0,24,48) و در عضلات متفاوت، میزان کوفتگی معنیداری را گزارش کرد. میزان کوفتگی در گروه آب از بلافاصله پس از تمرین و تا 48 ساعت بعد کاهش نشان داد(05/0p<)، در مقابل میزان کوفتگی گروه خشکی، بعد از 24 ساعت افزایش معنیداری را نشان داد (05/0p<). هر چند نتایج این مطالعه، پیشرفت معنیداری را در متغیرهای اجرای گروه های تجربی نسبت به پیش آزمون و نسبت به گروه کنترل نشان نداده است، اما با توجه به پیشرفت عددی میانگین پرش عمودی گروه آب نسبت به پیش آزمون، و در مقایسه با دو گروه دیگر، می توان گفت که تمرینات پلایومتریک در آب احتمالاً میتواند سبب بهبود پرش عمودی والیبالیست های زن بدون ایجاد کوفتگی عضلانی شود.

هدف از پژوهش حاضر شناسایی و اولویت بندی شاخص های ارزیابی عملکرد فدراسیون های ورزشی ایران، از دیدگاه صاحب نظران و با استفاده از مدل AHP بود. روش تحقیق از نوع توصیفی - تحلیلی و جامعه آماری شامل کلیه مدیران و کارشناسان فدراسیون-های ورزشی و همچنین اساتید مدیریت ورزشی دانشگاه های دولتی شهر تهران بود (167 نفر) که تعداد 60 نفر، با در نظر گرفتن تعداد نمونه مورد نیاز برای تصمیم گیری در مدل AHP، به عنوان نمونه آماری انتخاب گردید. در مرحله اول تحقیق، جهت شناسایی شاخص های ارزیابی عملکرد، با مرور ادبیات و پیشینه تحقیق فهرستی از شاخص تدوین گردیده و در اختیار صاحب-نظران قرار داده شد. پس از دریافت و جمع بندی نظرات، چهارچوب نهایی شاخص های ارزیابی عملکرد فدراسیون های ورزشی ایران، در چهار معیار کلی و با 43 زیر معیار تدوین گردید. در مرحله بعد تحقیق جهت اولویت بندی این شاخص ها و تعیین میزان اهمیت هر یک از معیارها و زیر معیارهای تدوین شده، از مدل AHP استفاده گردید. بر اساس این اولویت بندی در میان چهار معیار کلی ارزیابی عملکرد فدراسیون ها، امور پشتیبانی و برنامه ریزی، توسعه زیر ساخت های ورزش، امور فنی و ورزشی و توسعه منابع کالبدی و تجهیزاتی به ترتیب در اولویت های اول تا چهارم قرار گرفته اند.

هدف از این پژوهش، بررسی رابطه بین هوش سازمانی و مؤلفه های آن و بهره وری مدیران ادارات تربیت بدنی آذربایجان شرقی بود. پژوهش حاضر از نوع توصیفی– همبستگی بوده و به صورت میدانی انجام گرفته است. جامعه آماری شامل مدیران ادارات تربیت بدنی استان های آذربایجان شرقی و حجم نمونه آماری 34 نفر از این جامعه است. به این منظور از پرسشنامه هوش سازمانی آلبرخت و پرسشنامه بهره وری و از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره با روش گام به گام استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که براساس ضریب همبستگی پیرسون بین تمامی مؤلفه های هوش سازمانی و هوش سازمانی کل و بهره وری رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. در نهایت، نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که از بین مؤلفه های هوش سازمانی، میل به تغییر، روحیه و کاربرد دانش، قادر به پیش بینی معنادار بهره وری هستند.

هدف از تحقیق حاضر، ارزشیابی سیستم ارزشیابی عملکرد معلمان تربیت بدنی به منظور رفع برخی از نواقص این سیستم است. بدین منظور با استفاده از نمونه گیری خوشه ای تصادفی 310 معلم تربیت بدنی به عنوان نمونه آماری تحقیق انتخاب و برگه های ارزشیابی عملکرد آنها بررسی شد. برای بررسی اعتبار عوامل ارزشیابی، خطای ارزشیابی، ارتباط درونی بین عوامل ارزشیابی و مقایسه تفاوت بین معلمان زن و مرد، به ترتیب از آزمون های آلفا کرونباخ، کلموگروف اسمیرنوف، همبستگی پیرسون و U مان ویتنی استفاده شد (در سطح معناداری 05/0 P?). یافته های تحقیق نشان داد، اعتبار عوامل ارزشیابی معلمان تربیت بدنی در دو عامل اصلی (عوامل عملکردی و عوامل فرایندی) برابر 16/0 است، که خیلی ضعیف است. بررسی توزیع نمره ها در ارزشیابی عملکرد معلمان نشان داد که ارزیاب ها دچار خطای نرمش و ارفاق شدند. همبستگی بین عوامل عملکردی و فرایندی معلمان معنادار بود (41/0 P=). با وجود معنادار بودن همبستگی بین عوامل، این مقدار همبستگی برای حذف یکی از عوامل کافی نبود. همبستگی بین عوامل عملکردی و فرایندی با نمره نهایی ارزشیابی عملکرد معلمان تربیت بدنی به ترتیب 56/0، 85/0 به دست آمد که معنادار بود (000/0 P=). این موضوع نشان می دهد که هر یک از عوامل ارزشیابی به درستی معلمان را مورد ارزشیابی قرار می دهند. همبستگی بین نمره های ارزشیابی معلمان تربیت بدنی با میزان تشویق و اصلاح به ترتیب 036/0، 028/0 به دست آمد که معنادار نبود، بدین معنی که معلمان تربیت بدنی نسبت به نمره هایی که دریافت کردند، مورد تشویق و اصلاح قرار نگرفتند. تفاوت معناداری بین نمره های ارزشیابی عملکرد معلمان تربیت بدنی مرد و زن وجود نداشت. همچنین معلمان تقریباً به یک اندازه مورد تشویق و اصلاح قرار گرفتند. تفاوت بین نمره ارزشیابی عملکرد معلمان تربیت بدنی دوره راهنمایی و متوسطه معنادار بود، بدین صورت که معلمان دوره راهنمایی نمره بهتری دریافت کرده بودند، ولی تفاوت معناداری بین این دو گروه از معلمان در عوامل تشویق و اصلاح مشاهده نشد.

هدف پژوهش حاضر مقایسه ابعاد سازمان یادگیرنده در سازمان تربیت بدنی، کمیته ملی المپیک و تربیت بدنی آموزش و پرورش است. نمونه آماری 120 کارشناس از سازمان تربیت بدنی هستند و از طریق نمونه گیری نظام مند، 37 کارشناس از کمیته ملی المپیک و 38 کارشناس از تربیت بدنی آموزش و پرورش انتخاب شدند که در این دو سازمان جامعه برابر با نمونه است و در مجموع 195 نفر از کارشناسان سازمان های مذکور به پرسش نامه (DLOQ) واتکینز و مارسیک (1996) پاسخ دادند. این پژوهش از نوع مطالعات کاربردی و با روش توصیفی و از نوع پیمایشی است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون های کالموگروف اسمیرنف، لون، آنالیز واریانس و کروسکال والیس) استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان داد بین ابعاد سازمان یادگیرنده (7 بعد) در سه سازمان تربیت بدنی، کمیته ملی المپیک و تربیت بدنی آموزش و پرورش تفاوت معنی داری وجود ندارد. در عین حال از نظر مشخصه های سازمان یادگیرنده و وضعیت یادگیری، هر سه سازمان در سطح پایین تر از متوسط قرار دارند؛ زیرا در همه ابعاد، سازمان ها نمراتی کمتر از میانگین دریافت کرده اند.

هدف از این پژوهش، مطالعه مولفه های عدالت سازمانی (عدالت توزیعی در وظایف، عدالت توزیعی در پاداش، عدالت رویه-ای، عدالت بین فردی و عدالت اطلاعاتی) در آکادمی ملی المپیک و پارالمپیک بود. به این منظور پرسشنامه عدالت سازمانی رگو و کانها (2006) تهیه و پس از تایید روایی و پایایی (92/0a=)، در جامعه 59 نفری کارکنان آکادمی ملی المپیک و پارالمپیک توزیع شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری کلموگروف اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندمتغیره،t مستقل و آنووا استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد، عدالت توزیعی در پاداش با عدالت توزیعی در وظایف رابطه-ای مثبت و معنادار دارد. عدالت رویه ای با عدالت توزیعی در پاداش و عدالت اطلاعاتی رابطه ای مثبت و معنادار دارد. عدالت اطلاعاتی با عدالت توزیعی در وظایف و عدالت توزیعی در پاداش رابطه ای مثبت و معنادار دارد. ولی بین چهار مولفه عدالت سازمانی (عدالت توزیعی در پاداش، عدالت توزیعی در وظایف، عدالت رویه ای و عدالت اطلاعاتی) با عدالت بین فردی رابطه معناداری وجود ندارد. همچنین بین عدالت رویه ای و عدالت توزیعی در وظایف، رابطه معناداری وجود ندارد. نتایج تحلیل رگرسیونی نیز نشان داد، هر پنج مولفه مورد بررسی توانایی پیش بینی عدالت سازمانی را دارند. با توجه به یافته های تحقیق بی-توجهی مسئولان نسبت به وضعیت عدالت در آکادمی می تواند عواقب جبران ناپذیری برای ورزش قهرمانی کشور در پی داشته باشد.

امروزه نقش زنان در فعالیت های اجتماعی در جامعه ایران پررنگ تر از گذشته شده است. اما با وجود سیر فزاینده حضور زنان در عرصه های اجتماعی، مشارکت و حضور آنان در فعالیت های ورزشی محدود است. با توجه به نقش محوری ورزشی در سلامت زنان به عنوان مادران جامعه و به تبع آن سلامت فرزندان، این موضوع باید بررسی و زمینه های حضور پررنگ تر آنان در عرصه های ورزشی فراهم شود. لذا در این تحقیق با بررسی مطالعات مشابه و استفاده از دیدگاه های صاحب نظران با روش دلفی، موانع مؤثر بر مشارکت کمتر زنان در ورزش در پنج بعد اجتماعی، فرهنگی، شخصی، خانوادگی و امکاناتی - اقتصادی شناسایی شد و با استفاده از روش های استنباط آماری تاثیرگذاری این موانع مورد تایید قرار گرفت. با توجه به گستردگی جامعه زنان، این تحقیق در جامعه دانشجویان دختر دانشگاه یزد انجام شد. در پایان نیز برای رفع این موانع پیشنهادهایی بر اساس تحلیل های انجام شده ارائه شده است.

هنگامی که بخشی از اندام تحت عمل آمپوتاسیون قرار می گیرد مفصل واقع در سطح فوقانی محل آمپوتاسیون برای حفظ و توسعه دامنه حرکتی به تمرینات کششی موثر نیاز دارد. تمرینات کششی ایستا و PNF از رایج ترین این روش ها هستند که عموما در افراد سالم از آنها استفاده می شود. بنابراین هدف تحقیق حاضر بررسی و مقایسه دو روش کششی ایستا (S.S) و (HR) PNFبر دامنه حرکتی مفصل زانوی افراد ورزشکار قطع عضو از ناحیه زیر زانو است. انتخاب نمونه ها به منظور همسان سازی نمونه ها از نظر طول استمپ از میان معلولان قطع عضو به صورت گزینشی صورت گرفت. آزمودنی ها شامل 19 مرد ورزشکار قطع عضو از ناحیه زیر زانو و با میانگین سنی 5±35 و طول استمپ 7±19 بود که به طریق تصادفی به دو گروه تمرینات کششی ایستا به تعداد 9 نفر و گروه تمرینات PNF به تعداد 10 نفر تقسیم شدند. اطلاعات پزشکی _ ورزشی و آنتروپومتریکی آنان جمع آوری و سپس آزمودنی ها با پر کردن رضایت نامه داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند. تمامی اندازه گیریهای دامنه حرکتی (ROM) در پیش آزمون و پس آزمون با روش آزمون باز کردن زانو به صورت فعال (AKET) با یک آزمایشگر و با انعطاف سنج لیتون انجام گرفت که دارای اعتبار 90% تا 99% است. برنامه تمرینی هر دو گروه شامل 12 جلسه تمرین 20 دقیقه ای مشتمل بر 5 دقیقه رکاب زدن روی دوچرخه کارسنج با بار 50 وات به منظور گرم کردن و سپس تمرینات کششی ویژه هر یک از گروهها بود. جلسات تمرینی گروه اول (S.S) در روزهای فرد انجام و مشتمل بر 5 نوع حرکت کششی با 4 بار تکرار بوده است. جلسات تمرینی گروه دوم (PNF) در روزهای زوج انجام و مشتمل بر سه مرحله انقباض ایزومتریک حداکثر Relaxation و سپس یک انقباض ایزوتونیک حداکثر بوده است. در پایان جلسات تمرین پس آزمون انجام و داده های مربوط در سطح P?0.95 و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS مورد آزمون قرار گرفت. ابتدا از آزمون T همبسته جهت مقایسه نتایج حاصل از پیش آزمون و پس آزمون در هر گروه استفاده شد و سپس برای مقایسه هر دو گروه کشش ایستا و PNF با یکدیگر از روش T استیودنت در سطح P?0.95 استفاده و نتایج ذیل بدست آمد : هر دو برنامه تمرینی روش کشش ایستا و PNF(HR) بر دامنه حرکتی مفصل زانو افزایش معنی داری را نشان داده است (a=0.05). بین دو روش تمرینی کششی ایستا و PNF(HR) در افزایش ROM مفصل زانوی آزمودنی ها تفاوت معنی داری مشاهده نشد. تحقیق مذکور تاثیر تمرینات انعطاف پذیری را در بهبود دامنه حرکتی مفصل زانوی معلولان قطع عضو نشان داد و بر ضرورت انجام برنامه تمرینی کششی ایستا و PNF از سوی مربیان برای بهبود آمادگی جسمانی و توانبخشی معلولان قطع عضو تاکید ورزید

تحقیق حاضر با هدف بررسی و مقایسه عوامل استرس زای شغلی و راهکارهای سازمانی مدیریت آن در مسئولان ورزش شرکت نفت ایران انجام شد. روش تحقیق حاضر از نوع توصیفی - پیمایشی بود. مسئولان ورزش شرکت ملی نفت در سه گروه مدیران، کارشناسان و مربیان بررسی شدند. کل این افراد 170 نفر بودند که با استفاده از جدول مورگان 117 نفر از طریق نمونه-گیری تصادفی نظام دار انتخاب شدند. از پرسشنامه های استاندارد اشپیل برگر (1984) با پایایی (905/0 = a) و پرسشنامه محقق ساخته (با تاکید بر مدل رندال و آلتمایر (1994) با (پایایی (96/0 = a) برای جمع آوری داده ها استفاده شد. روایی پرسشنامه محقق ساخته توسط استادان و متخصصان (10 نفر)، تایید شد. مهم ترین عامل استرس زای شغلی سازمانی مربوط به عامل شیوه سرپرستی (82/5) و کمترین میانگین شدت مربوط به عامل استفاده کمینه از نیروها (67/4) بود. بررسی راهکارهای سازمانی مدیریت استرس شغلی و نتایج آزمون t در این گروه ها نشان داد شرکت نفت در سطح متوسط به پایین از این راهکارها در هر سه گروه و در سطح بالاتری از این راهکارها برای گروه مدیران نسبت به دو گروه دیگر استفاده می کرد. بیشترین میزان استفاده، به راهکار مدیریتی روابط میان فردی (76/2) و کمترین میزان استفاده به راهکار مدیریتی جو و ساختار سازمانی (33/2) مربوط بود. مقایسه نمره های میانگین در سه گروه (آزمون ANOVA) نشان داد که امور ورزش شرکت ملی نفت ایران در سطح به نسبت بالاتری از راهکارهای سازمانی مدیریت استرس شغلی برای گروه مدیران نسبت به دو گروه دیگر استفاده می-کند.

هدف این پژوهش تحلیل روابط بین جو سازمانی و کارآفرینی سازمانی حوزه مدیریتی دانشکده های تربیت بدنی کشور و تعیین مدل رگرسیونی متناسب با آن می باشد. برای دستیابی به اهداف پژوهش از دو پرسشنامه جو سازمانی سوسمن و سام دیپ و پرسشنامه کارآفرینی سازمانی مارگریت هیل که توسط محقق مورد بازنگری قرار گرفت، استفاده گردید. پرسشنامه ویژگی های فردی نیز با توجه به اهداف تحقیق ساخته شد. روایی محتوایی آنها توسط متخصصین و پایایی سئوالات نیز از طریق آلفای کرانباخ در یک مطالعه مقدماتی به دست آمد. به منظور نمونه گیری درحوزه مدیریتی، تمام مدیران و سرپرستان اداره های 11 دانشکده (87 n=) به عنوان نمونه انتخاب شدند و در حوزه هیات علمی نیز در هر دانشکده به صورت تصادفی و با تخصیص متناسب تعداد 101 نفر تعیین و در تحقیق شرکت داده شدند. در مجموع نرخ برگشتی پرسشنامه ها برابر با 71/89% بود. داده های گردآوری شده از طریق آزمون های ضرایب همبستگی، آزمون آنالیز واریانس یکطرفه، تعقیبی توکی و آزمون فرض نرمال بودن (کولوموگروف- اسمیرنف) و آنالیز رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج نشان داد میانگین جو سازمانی در دانشکده های تربیت بدنی کشور برابر با 30/61 با 42/14SD= و میانگین کارآفرینی سازمانی نیز برابر با 09/195 و 63/27SD= بود. بین جو سازمانی دانشکده های تربیت بدنی کشور اختلاف معنی دار مشاهده شد (001/0p<). بین میزان کارآفرینی سازمانی و جو سازمانی حوزه مدیریتی دانشکده های تربیت بدنی کشور ارتباط خطی مثبت و معنی داری یافت شد(001/0،p<750/0r=). بین ابعاد مختلف جوسازمانی و میزان کارآفرینی سازمانی ارتباط مثبت و معنی داری در سطح (001/0p<) مشاهده شد. در مجموع، امتیازات کسب شده دال بر نا مساعد بودن جو سازمانی و پایین بودن میزان کارآفرینی سازمانی در دانشکده های تربیت بدنی کشور و وضعیت نامطلوب و نابسامان مقولههای فوق در آنها دارد. همچنین نتایج نشان داد جو سازمانی به عنوان یک پیش بینی کننده معتبر با ضریب تعیین 562/0 R2=برای کارآفرینی سازمانی بوده و بر اساس آن مدل پیش بینی تدوین گردید.

هدف از این تحقیق، بررسی رابطة حمایت سازمانی ادراکشده با رفتار شهروندی سازمانی در کارشناسان آکادمی ملی المپیک و پارالمپیک ایران بود. روش پژوهش توصیفی، از نوع پیمایشی و از نظر روابط بین متغیرها از نوع همبستگی است. جامعة آماری تحقیق، کلیة کارشناسان آکادمی (60 نفر) بودند. نمونة آماری برابر جامعه در نظر گرفته شد ولی پس از توزیع پرسشنامه، 56 پرسشنامه (93 درصد) جمع آوری و تجزیه وتحلیل شد. ابزار تحقیق شامل دو پرسشنامة حمایت سازمانی ادراک-شدة ایزنبرگر و همکاران (1990) و رفتار شهروندی سازمانی پودساکف و همکاران (1990) بود که روایی آنها با استفاده از نظر متخصصان بررسی و پایایی نیز از طریق ضریب آلفای کرونباخ (به ترتیب ضریب آلفا = 85 /0 و 93 /0) محاسبه شد. پس از بررسی نوع توزیع داده ها از طریق آزمون کولموگروف – اسمیرنف آزمون فرضیه ها از طریق آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی، بررسی شد و به این منظور از نرم افزار آماری SPSS نسخة 16 استفاده شد. تجزیه وتحلیل نتایج حاکی از آن بود که رفتار شهروندی سازمانی با 48 /4 امتیاز از حداکثر 7 امتیاز، نسبت به حمایت سازمانی ادراکشده (با 48 /3 امتیاز) در کارشناسان آکادمی دارای میانگین بالاتری است. رابطة مثبت و معناداری بین حمایت سازمانی ادراکشده با رفتار شهروندی سازمانی و ابعاد آن به جز بعد جوانمردی مشاهده شد (01 /0 P<). حمایت سازمانی ادراکشده پیش بینیکنندة معنی داری برای رفتار شهروندی سازمانی و ابعاد آن به جز بعد جوانمردی بود (01 /0 P<). یافته های تحقیق بر افزایش حمایت های سازمانی ادراکشدة کارکنان به منظور شکوفا شدن رفتارهای شهروندی در سازمان تأکید دارد.

ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎ ﻫﺪف ارزیابی نقش تبلیغات رسانه ای بر ارزش ویژه برند، در صنعت پوشاک ورزشی کشور صورت گرفته است. روش تحقیق از نوع توصیفی_پیمایشی و مبتنی بر مدل معادلات ساختاری است. ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻣﺎری اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ را دانشجویان و فارغ التحصیلان تربیت بدنی کل کشور ﺗﺸﮑﯿﻞ دادﻧﺪ ﮐﻪ 805 ﻧﻔﺮ آﻧﻬﺎ ﺑﺮ اﺳﺎس روش ﻧﻤﻮﻧﻪﮔﯿﺮی ﺗﺼﺎدﻓﯽ با استفاده از پرسشنامه حضوری و اینترنتی از کل کشور جمع آوری گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری و با استفاده از نرم افزار لیزرل8.80 انجام شده است. نتایج تحلیل معادلات ساختاری بر روی مدل پیشنهادی پژوهش نشان داد که مدل از برازش خوب و قابل قبولی برخوردار است. یافته ها نشان داد، تبلیغات رسانه ای تاثیر مثبت و معناداری بر روی ارزش ویژه برند می گذارد و این اثرگذاری به صورت غیر مستقیم و از طریق تقویت آگاهی و تداعی برند و ایجاد رضایت در مشتری می گردد. اما تاثیر معناداری بر کیفیت ادراک شده مشاهده نگردید. به تولیدکنندگان داخلی توصیه می شود از صرف هزینه های گزاف در تبلیغات نهراسند و سعی کنند با تبلیغاتی جذاب و به یاد ماندنی که اثر طولانی در ذهن مشتریان دارد خرید برندهای ورزشی ایرانی را برای مردم به صورت نوعی عادت درآورند؛ که کاهش تقاضا و ورود بی رویه برندهای خارجی به داخل کشور را به همراه دارد.