هنر و فلسفه

مولوی در آثار پنج گانه خود، دیدگاهی خاص نسبت به مقوله «زیبایی» دارد. از نظر زیبایی شناسی، زیبایی را امری سوبژکتیو و ابژکتیو، عینی و ذهنی، حقیقی و مجازی می داند و به هر دو اصالت می دهد. او زیبایی را مبنای خداشناسی و هستی شناسی خود قرار می دهد و چون به مکتب جمال در عرفان ایرانی و اسلامی وابستگی دارد، مطابق با اصول آن مکتب، خداوند را زیبایی مطلق می داند و همه ذرات هستی را عکس ها و جلوه هایی از آن جمال به شمار آورده و همه چیز را زیبا می بیند. زیبایی اصیل مادرِ عشق است،چنان که زیبایی ها و عشق های مجازی و زمینی را نردبانِ وصول به مرتبه حقیقی آنها به شمار می آورد. به جمال حق، زیبایی های معنوی، زیباییِِ نفس انسان، زیبایِ زن، شاهد و دیگر صورت های زیبا تکیه دارد و به همه انسان ها پیام می دهد: «چون شدی زیبا، بدان زیبا رسی».

۳۱۷.

هنر نجات می دهد (فلسفه هنر مارتین هایدگر)

نویسنده: مصطفی مهرآیین زهرا افتخاری

منبع: خردنامه همشهری بهمن ۱۳۸۶ شماره ۲۳

حوزه های تخصصی:

حوزه‌های تخصصی هنر و معماری گروه های ویژه هنر و فلسفه

تعداد بازدید : ۲۲۶۸ تعداد دانلود : ۱۴۸۵

۳۱۸.

رسانه و زیبایی شناسی

نویسنده: زهرا طراوتی

منبع: رواق هنر و اندیشه فروردین ۱۳۸۶ شماره ۹

حوزه های تخصصی:

تعداد بازدید : ۸۱۲

۳۱۹.

(درباره وجوه فلسفی «ماتریکس»)

نویسنده: توماس وارتنبرگ دانیال شاه زمانیان

منبع: خردنامه همشهری فروردین و اردیبهشت ۱۳۸۶ شماره ۱۳ و ۱۴

حوزه های تخصصی:

حوزه‌های تخصصی هنر و معماری گروه های ویژه هنر و فلسفه

تعداد بازدید : ۱۰۹۴ تعداد دانلود : ۵۹۶

۳۲۰.

هنر و یوگا در هند

نویسنده: آناندا کنتیش کوماراسوامی مترجم: اسماعیل پناهی

منبع: خیال ۱۳۸۶ شماره ۲۱-۲۲

حوزه های تخصصی:

حوزه‌های تخصصی هنر و معماری گروه های ویژه هنر و فلسفه

تعداد بازدید : ۱۴۱۲

در این مقاله، به رابطه هنر و یوگا در هند پرداخته می شود. به نظر کوماراسوامی، هنر هند از سه حیث به یوگا مربوط است: 1) صورت مثالی الهی؛ 2) روشهای خاص؛ 3) هدف غایی، تحقق ملکوت آسمان بر روی زمین. او در تبیین این نظر به این نکات می پردازد: کنار گذاشتن تشخص و فراخواندن ایزد مورد نظر برای بازنمایی، امری یکسره خیالی و رؤیامانند، که روش نیایش شخصی یا مراقبه هم هست؛ اتکای هنر و یوگا به معرفت حاصل از خواب و رؤیا؛ مشاهده گری تصاویر و نه ساخت آنها، ویژگی واقعی یوگا؛ همسنخی تخیل هنری و جذبه دینی؛ خودفراموشی و کمال نفس، که معنای حقیقی هنر و عین یوگاست؛ نشان دادن حقیقت مثالی: وظیفه هنرمند؛ لزوم تشابه امر واقع با صورت مثالی تا حد امکان؛ دوری آسیا از هنر به منزله تقلید طبیعت؛ تعریف هنر: بیان و القای موزون هیجان مهارشده؛ اصل بودن بی خویشتنی در هر گونه هنر والا، چون یوگا؛ تبیین هنر مثالی. مؤلف همچنین واقع گرایی هنر مدرن را نقد می کند و می گوید افلاطون از آن رو هنر تقلیدی را سایه ای از سایه ها می دانست که هنر زمانه اش دینی نبود و تصور نمی کرد که هنرمند به واقعیتی ژرف تر دسترس داشته باشد.

درخت حوزه‌های تخصصی