درخت حوزه‌های تخصصی

هدف این پژوهش کیفی، تدوین الگوی طراحی برنامه درسی برای واحد درسی کارورزی رشته آموزش تربیت بدنی در دانشگاه فرهنگیان بود. در طراحی مطالعه، از راهبرد تثلیث و شاخص های اعتبارپذیری، اعتمادپذیری، تأییدپذیری و انتقال پذیری به منظور افزایش اطمینان پذیری یافته های پژوهش استفاده شد. اطلاعات از طریق مصاحبه های نیمه ساختارمند با ذینفعان دوره های کارورزی (13 استاد راهنما، 17 معلّم راهنما، 21 دانشجو معلّم) و تحلیل محتوای اسناد بالادستی و تحولی گردآوری شد. شرکت کنندگان با استفاده از نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و مصاحبه ها تا رسیدن به اشباع نظری ادامه داشت. مصاحبه های ضبط شده پس از تبدیل به نوشتار با استفاده از تحلیل محتوای کیفی با رویکرد قیاسی براساس مضامین مدل مبناء (اهداف، محتوا، فعالیت های یادگیری و روش های ارزشیابی) تحلیل شدند. کدگذاری باز و مقوله بندی میانی در فرایند تحلیل محتوا، به استخراج 59 مفهوم اولیه و 11 مضمون میانی منتهی شد که این مضامین در قالب چهار عنصر اهداف (دانشی، نگرشی و رفتاری)، محتوا (پیش نیازها، محتوای مبتنی بر دانشگاه و مدرسه)، فعالیت های یادگیری (دانشگاه محور و مدرسه محور) و روش های ارزشیابی (زمان، روش و مرجع ارزشیابی) طبقه بندی و تشریح شدند. علاوه براین، عوامل اثرگذار بر اثربخشی دوره های کارورزی براساس یک پرسش فرعی مورد شناسایی و بحث قرار گرفت (30 مفهوم اولیه در قالب 7 مضمون میانی و 3 مضمون نهایی). یافته های پژوهش حاضر بر لزوم کاهش شکاف بین تئوری و عمل، توجه به نیازهای عملی تدریس در کلاس های تربیت بدنی و همکاری نزدیک بین مدرسه و دانشگاه در طراحی برنامه درسی کارورزی تأکید دارد.

مقدمه: در دهه های اخیر، نوجوانان و جوانان کشور به ورزش فوتبال روی آورده اند و لزوم توجه به آموزش پایه ای آنان ضروری به نظر می رسد. ازاینرو پژوهش حاضر با هدف طراحی و اثربخشی یک مداخله تربیتی- حرکتی بر انگیزه پیشرفت نوجوانان فوتبالیست انجام گرفت. روش پژوهش: روش مطالعه نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون-پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری را تمامی کودکان و نوجوانان 12 تا 16 ساله عضو مدارس فوتبال باشگاه سایپا شهر تهران در سال 1401 تشکیل دادند. از بین آنان 60 نفر ( 30 نفر گروه آزمایش و 30 نفر گروه کنترل) بر اساس ملاکهای ورود و به طور هدفمند انتخاب شدند و سپس در دو گروه آزمایش و گروه کنترل جایگزین شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه انگیزه پیشرفت (هرمنس، 1970 ) بود. گروه آزمایشی، تحت آموزش مداخله تربیتی- حرکتی در 16 جلسه 60 دقیقه ای قرار گرفتند و گروه کنترل در فهرست انتظار بودند. داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس با اندازه گیری مکرر تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد بین گروه آزمایش و گروه کنترل در مراحل پس آزمون و پیگیری تفاوت معنادار وجود دارد و مداخله تربیتی- حرکتی موجب بهبود انگیزه پیشرفت نوجوانان عضو مدارس فوتبال باشگاه فرهنگی ورزشی سایپا شد (5./.>P) نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر مداخله تربیتی- حرکتی می تواند برای بهبود انگیزه پیشرفت نوجوانان عضو مدارس فوتبال باشگاه فرهنگی ورزشی سایپا کارامد باشد و توصیه میشود که طراحان برنامه در وزارت ورزش و جوانان در راستای بهبود انگیزه پیشرفت نوجوانان مدارس فوتبال از این روش استفاده کنند.

هدف این پژوهش، بررسی اثر یک جلسه فعالیت ورزشی با شدت بالا و پایین بر تغییرات غلظت پپتید YY3-36 (PYY3-36) در زنان دارای اضافه وزن و وزن نرمال غیرفعال بود. روش ها: مطالعه حاضر از نوع پژوهش های کاربردی است که به روش نیمه تجربی انجام گرفت. زنان با وزن نرمال (شاخص توده بدنی بین 18 تا 24.9 کیلوگرم بر مترمربع) و دارای اضافه وزن (شاخص توده بدنی بین 25 تا 29.9 کیلوگرم بر مترمربع) غیرفعال ساکن در شهر ایلام جامعه ی آماری را تشکیل دادند. 10 زن با وزن نرمال غیرفعال و 12 نفر از زنان دارای اضافه وزن غیرفعال در دامنه سنی 17- 35 سال نمونه های پژوهش را تشکیل دادند. پروتکل ورزشی با شدت بالا به صورت 5 ست 4 دقیقه ای رکاب زدن روی دوچرخه کارسنج با شدت 90 درصد ضربان قلب بیشینه و فعالیت ورزشی با شدت پایین به صورت 40 دقیقه رکاب زدن پیوسته روی دوچرخه کارسنج با شدت 50 درصد ضربان قلب بیشینه اجرا گردید. نمونه های خون پیش، بلافاصله و یک ساعت پس از هر دو پروتکل ورزشی برای اندازه گیری غلظت PYY3-36 جمع آوری شد. یافته ها: نتایج نشان داد که، غلظت PYY3-36 پلاسمایی در هردو گروه دارای اضافه وزن و نرمال بلافاصله پس از فعالیت ورزشی با شدت بالا نسبت به قبل از آن به طور معناداری افزایش و یک ساعت پس از فعالیت به سطح پایه (پیش آزمون) بازگشت. درحالی که، غلظت PYY3-36 پلاسمایی پس از فعالیت ورزشی با شدت پایین در هردو گروه دارای اضافه وزن و وزن نرمال تغییر معناداری نداشت. همچنین، بین آثار فعالیت ورزشی با شدت بالا و پایین، بر غلظت PYY3-36 پلاسمایی در هردو گروه دارای اضافه وزن و وزن نرمال تفاوت معناداری دیده نشد. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش بیانگر اثر شدت فعالیت ورزشی بر غلظت PYY3-36 پلاسمایی بود، ولی ترکیب بدنی اثری بر پاسخ PYY3-36 پلاسمایی به فعالیت ورزشی نداشت. این یافته ها می تواند مناسب افراد دارای اضافه وزن و چاق باشد که با اجرای فعالیت ورزشی با شدت بالا انرژی دریافتی و اشتهای خود را کاهش دهند تا به هدف خود که کاهش توده بدنی است نائل شوند.

زمینه و هدف : از آنجا که خستگی جسمی ناشی از انجام فعالیت ورزشی طاقت فرسا، بر ساختار و عملکرد سیستم ایمنی تاثیر منفی می گذارد؛ اتخاذ تدابیر تغذیه ای برای تعویق خستگی و ممانعت از افت عملکرد سیستم ایمنی، پیشنهاد می شود. به همین منظور در این پژوهش؛ اثر هشت هفته برنامه آماده سازی فوتبال و مصرف مکمل بتاولگاریس بر محتوای پروتئین های OPA1 و MFN1 سلول   های ایمنی تک هسته ای محیطی خون بازیکنان فوتبال مرد جوان، مورد مطالعه قرار گرفت. روش تحقیق : تعداد 30 بازیکن فوتبال مرد با میانگین سن 72/1±1/20 سال که در دو سال قبل از مطالعه به طور منظم در تمرینات و مسابقات شهرستان شیراز شرکت داشتند، به دو گروه تمرینی همراه با مصرف مکمل بتاولگاریس (15 نفر) و گروه تمرینی همراه با مصرف دارونما (15 نفر) تقسیم شدند و یک برنامه تمرین آماده سازی فوتبال هشت هفته با تکرار سه جلسه در هفته شامل: تمرینات تناوبی، مقاومتی، سرعتی، پلایومتریک و بازی در گروه های کوچک را اجرا کردند. قبل از هر جلسه تمرین، ۵۰ گرم مکمل بتا ولگاریس حاوی ۱۳/۶ میلی مول نیترات حل شده در نیم لیتر آب، به هر بازیکن داده شد. قبل و بعد از مداخله، محتوای پروتئین های OPA1 و  MFN1 سلول های ایمنی تک هسته ای با روش الایزا اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های تکراری در سطح معنی داری کمتر از 0/05 مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها : مقادیر پروتئین MFN1 در گروه تمرین- مکمل (0/001= p) و تمرین - دارونما (0/009=p) افزایش معنی داری داشت. مقادیر پروتئین OPA1 تنها در گروه تمرین - مکمل افزایش معنی دار داشت (0/001=p)، اما در گروه تمرین - دارونما معنی دار نبود (0/72=p). نتیجه گیری : به نظر می رسد تمرینات فوتبال و مصرف مکمل بتاولگاریس، هر کدام با مکانیزمی جداگانه، با افزایش محتوای پروتئین های OPA1 و  MFN1 بتوانند از ایجاد اختلال در فرآیند بایوژنز میتوکندریایی جلوگیری کنند.

هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر استفاده از کمربند پاورلیفتینگ بر تغییرپذیری هماهنگی ستون فقرات و لگن در حین ددلیفت می باشد. جامعه آماری پژوهش، 15 ورزشکار پرورش اندام در شهر مرند، انتخاب شدند. 48 ساعت قبل از تست 1 تکرار بیشینه حرکت ددلیفت از آزمودنی ها اخذ شد و 10 تکرار بیشینه حرکت ددلیفت برای هر آزمودنی محاسبه شد. سپس مدل مارکرگذاری سه بخشی ستون فقرات روی بدن آزمودنی ها نصب شدند. در ابتدا یک تست استاتیک به صورت ایستاده در حالت آناتومیک گرفته شد و در ادامه هر آزمودنی حرکت ددلیفت را با 50%؛ 70% و 90% درصد تکرار بیشینه با کمربند و 48 ساعت بعد، همینن مقدار باردهی در حرکت ددلیفت را بدون کمربنند انجام دادند. پس از پردازش دیتا، هماهنگی و تغییرپذیری کینماتیکی سه سگمنت ستون فقرات و لگن با استفاده از روش وکتور کدینگ اصلاح شده در نرم‌افزار MATLAB محاسبه شد. برای بررسی معنی‌داری در داده های هماهنگی از آزمون t همبسته در نرم‌افزار SPSS استفاده شد و داده های تغییرپذیری از روش SPM در نرم‌افزار MATLAB استفاده شد. سطح معناداری در تمام آزمون ها 05/0 = α در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد در اجرای حرکت ددلیفت با استفاده از کمربند پاورلیفتینگ، هماهنگی in-phase در هر دو فاز یک الگوی غالب در حین اجرای حرکات ددلیفت به‌خصوص برای کوپل PL/LB است؛ و مشاهده شد که هماهنگی از نوع in-phaseh در هر دو فاز بیشتر در ابتدای حرکت و در شدت‌های بالا (90 درصد) اتفاق میفتد.

اگر چه اثر خستگی عضلانی مچ پا بر تغییرات کنترل قامت و همکوشی های عضلانی بررسی شده است، اما نیاز به بررسی بیشتر مشارکت ابعاد خستگی عضلانی (محیطی و مرکزی) بر تغییرات کنترل قامت و همکوشی عضلات می باشد. بنابراین هدف این پژوهش تعیین اثر انقباضات عضلانی زیربیشینه بر تغییرات کنترل قامت و همکوشی های عضلانی بود. دوازده شرکت کننده ۳۳-۲۵ سال) به صورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. ابتدا تحریک های الکتریکی بر عصب درشت نئی اعمال شد تا موج M، خستگی مرکزی و خستگی محیطی شرکت کننده ها طی انقباضات ارادی بیشینه اندازه گیری شوند. سپس شرکت کنندگان نوسان جلو-عقب بر روی صفحه نیرو انجام دادند تا میزان همکوشی های عضلانی ده عضله و مرکز فشار آنها ثبت شوند. شرکت کننده ها پروتکل خستگی عضلانی حاصل از انقباضات زیربیشینه را بر روی دینامومتر انجام دادند و پس از آن متغیرهای مربوط به قبل از خستگی مجددا اندازه گیری شدند. اثر خستگی عضلانی با آزمون آماری تی وابسته و تعداد هم انقباضی ها با آزمون زد فیشر آزمون شد. خستگی حاصل از انقباضات زیربیشینه موجب افزایش معنادار ناحیه نوسان مرکز فشار شد. واریانس فعالیت عضلات، همکوشی های عضلانی بعد از خستگی عضلانی کاهش و تعداد هم انقباضی های عضلانی نیز به طور معناداری افزایش یافتند. همچنین خستگی مرکزی (۶۴/۱۶ درصد) به طور معناداری مشارکت بیشتری نسبت به خستگی محیطی (۳۲/۲ درصد) بعد از انقباضات زیربیشینه داشت. بنابراین با توجه به نتایج این مطالعه د بررسی مکانیسم های محیطی و مرکزی حاصل از خستگی عضلات مچ پا می تواند برای برنامه ریزی تمرینات توانبخشی و تعادلی مفید باشد.

هدف پژوهش حاضر بررسی این موضوع بود که آیا با دادن اختیار انتخاب ترتیب ابزار تمرینی با استفاده از رویکرد خودکنترلی در حین تمرینات گلف، باعث افزایش یادگیری و سازوکارهای انگیزشی و پردازش اطلاعات می شود یا خیر. در این تحقیق نیمه تجربی که با طرح پیش آزمون- پس آزمون و دوره پیگیری 24 ساعته انجام گرفت، 24 دانشجو مبتدی به صورت در دسترس و تصادفی در دو گروه انتخاب (12 نفر) یا جفت شده (12 نفر) قرار گرفتند. در مرحله پیش آزمون، شرکت کنندگان به انجام آزمون ضربه گلف پرداختند. در پی پیش آزمون، گروه انتخاب، ترتیب ابزارهای تمرینی را انتخاب نمودند، در حالی که گروه جفت شده از ابزارها به ترتیب گروه انتخاب استفاده کردند. میزان یادگیری و سازوکارهای انگیزشی و پردازش اطلاعات در مراحل پیش آزمون و اکتساب در روز اول و سپس یک روز بعد با آزمون یادداری تأخیری اندازه گیری شد. نتایج آزمون تحلیل واریانس مکرر نشان داد که خودکنترلی بر مهارت ضربه گلف و سازوکارهای انگیزشی تأثیر معنادار دارد، اما در پردازش اطلاعات و میزان درگیری فراگیران نسبت به تکلیف تأثیر معناداری یافت نشد. با توجه به خودکنترلی یادگیری حرکتی، انتخاب جزئی مانند ترتیب تمرینات به اجراکنندگان در طول تمرین می تواند منجر به افزایش یادگیری ضربه گلف همراه با سازوکارهای انگیزشی در حین اجرای مهارت شود، اما چنین شرایطی در رویکرد خودکنترلی تأثیری بر درگیری و پردازش اطلاعات در آزمون های نامرتبط با تکلیف ندارد.

هدف پژوهش حاضر شناسایی شاخص های روانشناختی در فرایند جانشین پروری مربیان ورزشی بود. روش پژوهش از نوع کیفی بود که با توجه به روش داده بنیاد با توجه به رهیافت ظاهرشونده گلیسر انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل خبرگان آگاه به موضوع پژوهش بودند که بر حسب انتخاب هدفمند تعداد 15 نفر از این افراد به عنوان نمونه پژوهش مشخص گردیدند. نمونه گیری تا رسیدن به اشباع نظری انجام یافت. ابزار گردآوری پژوهش، مصاحبه نیمه ساختاریافته می باشد. تجزیه و تحلیل داده ها در س ه مرحله کدگذاری باز، کدگذاری محوری و کدگذاری انتخابی انجام، سپس مدل پژوهش طراحی شد. جهت تجزیه و تحلیل داده های پژوهش حاضر از نرم افزار مکس کیو دی ای استفاده گردید. نتایج پژوهش نشان داد که شاخص های روانشناختی در فرایند جانشین پروری مربیان ورزشی شامل پنج دسته شاخص رفتاری، نگرشی، اجتماعی، مداخله ای و سلامتی استخراج گردید.

زمینه و هدف : مولکول های چسبان سلولی نوع یک و نیمرخ لیپیدی به عنوان عوامل اصلی در بروز آترواسکلروز و بیماری های التهابی می باشند. بنابراین، هدف مطالعه حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین ترکیبی (مقاومتی- هوازی) همراه مصرف مکمل ویتامین E بر سطوح سرمی مولکول های چسبان سلولی نوع یک (ICAM-1) و نیمرخ لیپیدی در مردان غیر فعال دارای اضافه وزن بود. روش تحقیق : بدین منظور 32 مرد سالم غیر فعال و دارای اضافه وزن (نمایه توده بدن، 0/91 ± 26/69 کیلوگرم بر متر مربع) در مطالعه نیمه تجربی حاضر شرکت کردند و به طور تصادفی در چهار گروه برابر از نظر تعداد (هشت نفر) شامل گروه های کنترل، مکمل، تمرین + دارونما  و تمرین + مکمل تقسیم شدند. شرکت کنندگان 400 واحد بین المللی ویتامین E را روزانه در مدت هشت هفته مصرف کردند. تمرینات ترکیبی (مقاومتی هوازی) به مدت هشت هفته با تکرار سه جلسه در هفته به اجرا درآمد. نمونه های خونی در حالت ناشتا قبل و بعد از دوره مداخله گرفته شد. از آزمون تحلیل کوواریانس در سطح معنی داری 05/0>p برای ارزیابی داده ها استفاده شد. یافته ها : هیچ گونه تغییر درون گروهی معنی داری در سطوح سرمی ICAM-1، لیپوپروتئین کلسترول با چگالی پایین (LDL-C) و تری گلیسرید (TG) مشاهده نشد (0/05<p). با وجود این، لیپوپروتئین کلسترول با چگالی بالا (HDL-C) در گروه تمرین + مکمل افزایش معنی داری پیدا کرد (0/05>p). تفاوت بین گروهی معنی داری در سطوح سرمی ICAM-1 و نیمرخ لیپیدی بعد از مداخله مشاهده نشد (0/05<p). نتیجه گیری : نتایج مطالعه حاضر مبین این است که تمرین ترکیبی توام با مصرف ویتامین E اثری بر سطوح سرمی ICAM-1 ندارد، ولی باعث بهبود آمادگی هوازی مردان غیرفعال دارای اضافه وزن می شود. 

پژوهش حاضر با هدف تحلیل عوامل مؤثر بر پذیرش فناوری های هوشمند در صنعت پوشاک ورزشی (مورد مطالعه: فروشگاه های لوازم ورزشی شهر تهران) انجام شده است. این تحقیق از حیث هدف کاربردی، از نظر روش اجرا توصیفی – پیمایشی و از نظر روش گردآوری اطلاعات، کمی (میدانی) است. جامعه آماری، مشتریان فروشگاه های لوازم ورزشی شهر تهران می باشد، که یک جامعه نامحدود می باشند، نمونه پژوهش با استفاده از جدول مورگان 384 برآورد شد، که طبق روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. جهت تحلیل روایی مدل پژوهش پس از جمع آوری داده های پرسشنامه و تجزیه و تحلیل داده ها بر اساس نرم افزار لیزرل، شاخص های برازندگی مدل مورد بررسی قرار گرفت. برای بررسی پایایی پرسشنامه ها، از آزمون آلفای کرونباخ استفاده شده که جهت تعیین همسانی درونی مقیاس اندازه گیری بکار می رود. مقدار ضریب آلفای کرونباخ این پژوهش 855/0 می باشد که نشان دهنده میزان بسیار مطلوب پایایی پرسشنامه است. به منظور تحلیل داده ها و آزمون فرضیه های تحقیق از روش مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داد که بین مفهوم اشتیاق به فن آوری، مفهوم سهولت، مفهوم سودمندی، عملکرد برتر، مفهوم سازگاری، و شهرت فروشگاه در تعیین نگرش مشتریان و تمایلات رفتاری نسبت به فن آوری های هوشمند رابطه معناداری وجود دارد. بنابراین به فروشگاه های لوازم ورزشی شهر تهران پیشنهاد می شود با توجه به عواملی مانند عملکرد برتر، مفهوم سازگاری، مفهوم سهولت در استفاده و مفهوم سوددهی، تمایل مشتریان برای پذیرش فناوری های هوشمند در صنعت پوشاک ورزشی را افزایش دهند.

هدف از تحقیق حاضر مقایسه تأثیر دو نوع تمرینات ثبات مرکزی محقق ساخته با تمرینات کشش مکانیکی ستون فقرات بر درد و عملکرد حرکتی زنان مبتلابه کمردرد مزمن ناشی از فتق دیسک شهر ایلام بود. آزمودنی ها شامل 60 نفر از زنان 40 تا 50 ساله مبتلا به فتق دیسک کمر بود که به صورت تصادفی در چهار گروه 15 نفری شامل گروه کنترل، ثبات مرکزی، کشش مکانیکی و ترکیبی تقسیم شدند. میزان درد با استفاده از پرسشنامه مقیاس دیداری درد (VAS) و عملکرد حرکتی با استفاده از آزمون پلانک ارزیابی شد. از آزمون تحلیل کوواریانس برای بررسی متغیرهای تحقیق استفاده شد. نتایج: نتایج این پژوهش نشان داد که هرسه پروتکل بر درد و عملکرد حرکتی بیماران تأثیر معنی داری دارند (0.001 = P). همچنین بین اثر تمرینات ثبات مرکزی، کشش مکانیکی ستون فقرات و ترکیب ثبات مرکزی و کشش مکانیکی بر درد تفاوت معنی داری وجود دارد (0.001 = P). با توجه به نتایج تحقیق حاضر توصیه می شود که علاوه بر تمرینات ثبات مرکزی از کشش مکانیکی ستون فقرات نیز برای افزایش اثربخشی بر کاهش درد و بهبود عملکرد در کمردرد مزمن استفاده شود

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر بازاریابی رابطه مند بر رضایت مندی مشتریان مجموعه های ورزشی شهر تهران با میانجی اعتماد به برند و قدرشناسی مشتریان بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نوع توصیفی- پیمایشی بود. جامعه آماری پژوهش همه مشتریانی استفاده کننده از مجموعه های ورزشی تهران بودند. نمونه آماری (471 نفر) به صورت در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های سرمایه گذاری بازاریابی رابطه مند و قدرشناسی مشتریان، اعتماد به برند و رضایت مندی مشتریان بود. برای تحلیل داده ها از نرم افزار PLS و SPSS استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که اعتماد به برند اثر معناداری بر رضایت مندی مشتریان دارد؛ همچنین سرمایه گذاری در بازاریابی رابطه مند بر اعتماد به برند، رضایت مندی و قدرشناسی مشتریان اثر معناداری داشت. اما قدرشناسی مشتریان بر رضایت مندی مشتریان اثر معناداری نداشت. اثر متغیر سرمایه گذاری در بازاریابی رابطه مند بر رضایت مندی مشتریان از طریق میانجی گری اعتماد به برند معنا دار بود، اما از طریق میانجی قدرشناسی مشتریان معنادار نبود. نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش می توان گفت که اعتماد به برند نقشی اساسی در ایجاد وفاداری برند مصرف کننده دارد و این ذهنیت می تواند از طریق اعتماد به برند به رضایت مندی و وف اداری استفاده کننده های مجموعه ورزشی منجر شود، ازاین رو توجه به عوامل یادشده می تواند به عنوان الگویی برای درک رفتار مشتریان جهت افزایش رضایت و وفادار کردن مشتریان ورزشی شود.

مقدمه: این پژوهش با هدف شناسایی، دسته بندی و طراحی مدل توسعه گردشگری قهرمان پرور در فدراسیون کشتی ج.ا.ا با تأکید بر ارزیابی کیفی و کمّی مدل توسعه گردشگری قهرمان پرور انجام گرفت. روش پژوهش: نمونه آماری در بخش کیفی شامل تمام صاحب نظران دانشگاهی و خبرگان حوزه گردشگری ورزشی و مربیان نخبه کشتی برابر با 15 نفر بود و در بخش کمّی شامل تمامی مربیان کشتی با درجه ممتاز ملی فدراسیون کشتی ج.ا.ا بود که طبق فرمول نمونه گیری کوکران 384 نفر به صورت تصادفی ساده از سراسر کشور به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده های تحقیق پرسشنامه محقق ساخته بر پایه مصاحبه بود. برای تجزیه وتحلیل اطلاعات از نرم افزار MAXQDA و Smart pls3 استفاده شد. یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد که عوامل مرتبط با مدل توسعه گردشگری ورزشی مرتبط با حوزه قهرمانی در فدراسیون کشتی کشور در قالب 28 مقوله و 136 کد مفهومی مشخص شد و در ابعاد شش گانه مدل پارادایمی به صورت شرایط علّی (5 مقوله)، مقوله اصلی و محوری: کسب وکارهای ورزشی مستمر (3 مقوله)، راهبردها (3 مقوله)، شرایط زمینه ای (9 مقوله)، شرایط مداخله گر یا میانجی (4 مقوله) و پیامدها (4 مقوله) جای گرفتند. نتیجه گیری: به طور کلی به مدیران فدراسیون کشتی ایران پیشنهاد می شود که با پیاده سازی برنامه های عملیاتی مناسب، برای اجرای راهبردهای منتج از این پژوهش، سعی در افزایش هرچه بهتر و بیشتر پیامدهای مذکور و نیز اصلاح برخی فرایندهای بازدارنده پیامدهای حاصله کنند.

زمینه و هدف : سندروم اختلالات گوارشی (افزایش آسیب و نفوذپذیری روده و اندوتوکسمی)، از عوامل محدود کننده و شایع در فعالیت های ورزشی شدید و دراز مدت می باشد. با توجه به روشن نبودن اثرات حاد و درازمدت تمرینات تناوبی با شدت بالا (HIIT) بر عملکرد دستگاه گوارش، مطالعه حاضر با هدف تعیین اثرات تک جلسه ای و هشت هفته ای HIIT بر برخی از علائم و نشانگرهای سندروم اختلال گوارشی دختران ورزشکار انجام شد. روش تحقیق : تعداد 20 دختر ورزشکار، در قالب یک طرح نیمه تجربی دو گروهی شامل گروه کنترل (10 نفر) و گروه HIIT (10 نفر) در مطالعه شرکت کردند. قرارداد ورزشی تک جلسه ای شامل 18 بار دویدن 400 متر با شدت 100 تا 110 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی بود که در دوره تمرین (هشت هفته) از نه به 18 تکرار 400 متر رسید. نمونه خون قبل، بلافاصله و دو ساعت پس از اجرای قرارداد های ورزشی جمع آوری گردید. شاخص های پروتئین متصل به اسید چرب روده (I-FABP)، زونولین، لیپوپلی ساکارید (LPS) و ایمونوگلوبین ام (IgM) سرم به روش الایزا اندازه گیری شدند و سپس، همه داده ها با استفاده از روش های آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و ویلکاکسون در سطح معنی داری 05/0>p نتایج استخراج گردید. یافته ها : یک جلسه HIIT در ابتدا و انتهای دوره تمرین، موجب افزایش معنی دار I-FABP، زونولین، LPS و کاهش معنی دار غلظت IgM سرمی شد (0/05>p) و تنها تغییرات زونولین در جلسه ابتدایی؛ و زونولین و IgM در جلسه انتهایی دوره HIIT، پس از گذشت دو ساعت به حالت اولیه برگشت. تفاوت غلظت LPS و IgM گروه های کنترل و HIIT پس از هشت هفته تمرین معنی دار نبود (0/05<p). نتیجه گیری : ممکن است یک جلسه HIIT باعث افزایش نفوذپذیری FABP روده ای و اندوتوکسمی دستگاه گوارش شود؛ اما سازگاری مثبت ناشی از انجام یک دوره HIIT (هشت هفته)، بهبود پاسخ ورزشی نشانگرهای یکپارچگی روده ای دختران ورزشکار را در پی دارد.

مقدمه: هدف پژوهش حاضر تحریک جریان مستقیم فراجمجمه ای از قشر حرکتی بر زمان واکنش و عملکرد فوتبالیست های ماهر است. روش پژوهش: تحقیق حاضر از نوع مطالعات نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون است. جامعه آماری پژوهش فوتبالیست های ماهر مرد استان تهران در سال 1401 بودند که 36 تن از آنها به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه تحریک قشر حرکتی اولیه (12 نفر)، تحریک ساختگی (12 نفر) و کنترل (12 نفر) تقسیم شدند. مداخله تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمه ای بدین صورت بود که در تحریک قشر حرکتی اولیه الکترودها در آند C3 و کاتد Fp 2 قرار می گیرند. برای بررسی و تجزیه وتحلیل فرضیه های تحقیق، از آزمون تی همبسته و تحلیل کوواریانس به همراه آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. نرم افزار اس پی اس اس نسخه 22 جهت تحلیل داده ها مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد میانگین زمان واکنش پس از تحریک الکتریکی در گروه tDCS قشر حرکتی از 58/71 ± 25/354 به 72/63 ± 41/256 هزارم ثانیه کاهش و میانگین عملکرد از 14/6 ± 00/46 به 83/5 ± 41/68 افزایش یافته است که با توجه به سطح معنا داری 05/0 تفاوت معنا دار در زمان واکنش و عملکرد قابل مشاهده است (05/0 P <). نتیجه گیری: نتایج نشان داد که تحریک الکتریکی از قشر حرکتی اولیه بر زمان واکنش و عملکرد فوتبالیست های ماهر مؤثر است. از آنجا که پژوهش حاضر روی فوتبالیست های ماهر انجام گرفته است، پیشنهاد می شود تا حد امکان در تعمیم نتایج به فوتبالیست ها و ورزشکاران مبتدی احتیاط شود.

مفهوم برند امروز خیلی بیشتر از خاستگاه اصلی اش عمومیت یافته و دیگر فقط منحصر به خدمات، کالاها و حتی شرکت ها نیست، بلکه پدیده جدیدی به نام برندسازی شخصی ظاهر شده است. برند شخصی توسعه یافته، منافع مادی و معنوی فراوانی را برای ورزشکاران حرفه ای به همراه دارد، از این رو شناسایی عوامل مؤثر بر هویت ورزش شهروندی در ایران ضروری است. هدف از این پژوهش بهره گیری از رویکرد نظریه داده بنیاد در جهت طراحی مدل مفهومی برند ورزش شهروندی در ایران است. پژوهش حاضر بر اساس اهداف پژوهش، از نوع اکتشافی، روش انجام آن توصیفی- تحلیلی و روش جمع آوری داده ها در آن بصورت میدانی بود. این پژوهش از نوع پژوهش های کیفی و با به کارگیری روش نظریه داده بنیاد انجام گرفت. در پژوهش حاضر، از مصاحبه های نیمه ساختار یافته به عنوان ابزار گردآوری داده ها استفاده شد و نمونه گیری با استفاده از روش گلوله برفی تا مرز اشباع انجام شد که در مجموع 20 نفر در مصاحبه شرکت کردند. بر اساس یافته ها، پس از انجام سه مرحله کدگذاری باز، کدگذاری انتخابی و کدگذاری نظری، عناصر اثر گذار بر هویت برند ورزش شهروندی مشخص شدند.