پژوهش حاضر با هدف بررسی روابط ساختاری بین اضطراب آزمون با عملکرد تحصیلی (عملکرد در آزمون های کشوری زبان انگلیسی نظام متوسطه)، با واسطه گری مؤلفه های انگیزه و اضطراب یادگیری زبان انگلیسی، انجام شد. روش تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی مبتنی بر روش مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان سال سوم مقطع متوسطه استان اصفهان بود که ابتدا تعداد 340 نفر به عنوان نمونه آماری به روش تصادفی انتخاب شدند. جهت گردآوری داده های مورد نیاز از آزمون کشوری زبان انگلیسی مقطع متوسطه، پرسشنامه اضطراب آزمون (ساراسون، 1984) و مقیاس های اضطراب یادگیری و انگیزه یادگیری زبان انگلیسی (گاردنر، 2004) استفاده شد که نهایتاً 303 نفر (142 پسر و 161 دختر) اطّلاعات لازم را فراهم نمودند. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از تحلیل عامل تأییدی، آمار توصیفی و استنباطی انجام شد. نتایج حاصل از مدل یابی ساختاری نشان داد که دو مؤلفه اضطراب زا (اضطراب آزمون و اضطراب یادگیری) از طریق رابطه معکوس با مؤلفه انگیزه یادگیری بر عملکرد تحصیلی تأثیر معنادار منفی دارند. اگرچه نقش میانجی گری دو مؤلفه انگیزه و اضطراب یادگیری تأیید شد، امّا یافته ها رابطه معنادار مستقیم اضطراب یادگیری با عملکرد تحصیلی را تأیید ننمودند. مدل پیشنهادی پژوهش دارای برازش بوده و مورد تأیید قرار گرفت و 46 درصد از واریانس عملکرد تحصیلی توسط مؤلفه های انتخابی مدل مورد تبیین قرار گرفت. بر این اساس می توان نتیجه گرفت با کاهش اضطراب آزمون و اضطراب یادگیری زبان انگلیسی انگیزه یادگیری افزایش یافته که به نوبه خود می تواند عملکرد آزمونی دانش آموزان را ارتقاء بخشد.
