رفتار حرکتی

هدف این تحقیق تعیین رابطه هوش هیجانی مادران با رشد حرکتی کودکان بود. صدو پنجاه مادر به همراه کودکان 4 تا 6 ساله آنها که در استان آذربایجان شرقی، شهرستان سراب، سکونت داشتند، بصورت خوشه ای از مراکز پیش دبستانی- مهدکودک ها به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. پرسشنامه های جمعیت شناختی، فرم کوتاه فعالیت بدنی بین المللی، هوش هیجانی بارئون و فرم کوتاه - نسخه دوم آزمون تبحر حرکتی برونینکس- ازرتسکی، ابزار اندازه گیری پژوهش حاضر بودند. بر اساس نتایج حاصل از مدل ساختاری اسمارت پی ال اس سه: در سطح اطمینان 95%، هوش هیجانی مادران 41% (000/0=p)، و فعالیت بدنی مادران 3/17% (030/0=p) از تغییرات رشد حرکتی کودکان را پیش بینی کردند. همچنین هوش هیجانی مادران نیز 9/15% (028/0=p) از فعالیت بدنی مادران را پیش بینی کرد. هوش هیجانی مادران نقش دوگانه ای در تسهیل رشد حرکتی کودکان و فعالیت بدنی مادران دارد، همچنین هوش هیجانی مادران تسهیل گر فعالیت بدنی مادران است. بنظر می رسد که ارتقاء هوش هیجانی و انجام فعالیت های بدنی مادران، می توانند به پیشبرد رشد حرکتی کودکان کمک نمایند.

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر یک دوره برنامه مداخله ای حرکتی منتخب بر سطح عملکرد مهارت های حرکتی کودکان حامل ژنوتیپ های متفاوت ACE و ACTN-3، انجام شده است. بدین منظور، عملکرد مهارت های حرکتی کودکان (50 کودک پسر؛ 32/1±8/5 سال)، در دو خرده مقیاس جابجایی و کنترل شیء قبل و بعد از هشت هفته ارائه برنامه تمرینی، با استفاده از آزمون اولریخ ویرایش- دوم؛ مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین، ژنوتیپ های ACE و ACTN-3 از طریق نمونه گیری بزاق و با استفاده از PCR تعیین شدند. نتایج آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد، کودکان حامل آلل D ACE، به طور مجزا (DD یا ID)، و ترکیبی (DD+ID)، نسبت به کودکان دارای هموزیگوت های II، و کودکان حامل آلل R ACTN-3، به طور مجزا (RR یا RX)، و ترکیبی (RR+RX)، نسبت به کودکان دارای هموزیگوت های XX؛ درپاسخ به برنامه تمرینی از سطح بالاتری در اجرای مهارت های حرکتی جابجایی برخوردار می باشند (01/0p

هدف مطالعه حاضر بررسی تأثیر برنامه تمرین واقعیت مجازی بر توانایی تصویرسازی حرکتی در کودکان با اختلال هماهنگی رشدی بود. تعداد 40 کودک دختر 7 تا 10 سال با اختلال هماهنگی رشدی در شهر تبریز با استفاده از پرسشنامه های اختلال هماهنگی رشدی والدین، سیاهه مشاهده حرکتی معلمان و آزمون برونیکز اوزرتسکی شناسایی شده و به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب و در دو گروه تجربی و کنترل جایگزین شدند. برنامه تمرین واقعیت مجازی شامل منتخبی از بازی های سیستم ایکس باکس 360 کینکت بودند که به مدت 8 هفته(2 جلسه در هفته و هر جلسه 30 دقیقه) انجام گرفت. توانایی تصویرسازی حرکتی کودکان نیز با استفاده از آزمون چرخش دست اندازه گیری شد. نتایج حاصل از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان دادند که بین گروه تجربی و کنترل در توانایی تصویرسازی حرکتی تفاوت معناداری وجود داشت(P

هدف این مطالعه بررسی این بود که آیا یک مداخله تمرین شناختی منجر به بهبود تعادل و راه رفتن بیماران اسکیزوفرنی مرد با اختلال افسردگی می شود. این کارآزمایی بالینی غیر تصادفی با گروه کنترل، تاثیر 12 هفته بسته توانبخشی شناختی آرام را بر تعادل و راه رفتن 20 بیمار اسکیزوفرنی مرد با اختلال افسردگی را بررسی کرد. بیماران به طور همگن(بر اساس سن و نمره MMSE، و نمره افسردگی) در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. بیماران در گروه مداخله در جلسات توانبخشی شناختی حافظه و توجه (آرام) به مدت 45 تا 60 دقیقه، سه بار در هفته در طول 12 هفته(در مجموع 36 جلسه) شرکت کردند. داده های پیش آزمون و پس آزمون به دست آمده از طریق آزمون ایستادن روی پای برتر با چشمان باز و بسته، آزمون سرعت راه رفتن 10 متر، اجرای آزمون سرعت راه رفتن در شرایط اجرای تکلیف دوگانه راه رفتن- شناختی دیداری فضایی، اجرای آزمون سرعت راه رفتن 10 متر در شرایط اجرای تکلیف دوگانه حرکتی- راه رفتن با استفاده از آزمون t همبسته و مقایسه پس آزمون دو گروه با استفاده از t مستقل تجزیه و تحلیل شد. یافته ها نشان داد گروه مداخله شناختی بهبود معناداری در تعادل ایستا با چشم باز و بسته و سرعت راه رفتن در شرایط ساده و دوگانه از پیش آزمون به پس آزمون داشتند. (0.05≥P). گروه مداخله شناختی افزایش معناداری در تعادل ایستا با چشم باز و بسته، سرعت راه رفتن در شرایط ساده و دوگانه نسبت به گروه کنترل داشتند. ا

در ورزش های رقابتی مثل کریکت، فوتبال، بسکتبال و تنیس بازیکنان باید یک توپ در حال حرکت سریع را بگیرند، برگردانند و یا حتی در طول مسیر، حرکت آن را قطع کنند. برای انجام موفقیت آمیز این عمل، بازیکنان باید در نهایت سرعت و دقت، مکان و زمان صحیح توپ را پیش بینی کنند. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر محدودیت های زمانی بر چشم ساکن و عملکرد بسکتبالیست های ماهر و مبتدی بود. شرکت کنندگان 24 بسکتبالیست دختر ماهر و مبتدی با دامنه سنی 19 تا 26 سال بودند که در دو گروه ماهر (12نفر) و میتدی (12نفر) قرار گرفتند. برای این پژوهش، تکلیف مورد نظر تحت شرایط محدودیت زمانی 0%، 25% و 50% اجرا شد. تکلیف شامل 10 شوت یک دست بسکتبال در هر یک از شرایط محدودیت زمانی بود. برای ثبت اطلاعات چشم ساکن از دستگاه ردیابی حرکات چشم و دوربین فیلمبرداری برای ثبت اطلاعات حرکتی فرد استفاده شد. پرتاب های موفق و ناموفق در برگه ثبت امتیازات ثبت شد، و در نهایت برای تحلیل نتایج از تحلیل واریانس دو راهه (دو گروه در سه نوع آزمون) استفاده شد. نتایج نشان داد که بین مدت چشم ساکن و عملکرد در افراد ماهر و مبتدی با و بدون محدودیت زمانی تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین مدت چشم ساکن و عملکرد با افزایش محدودیت زمانی کاهش یافت. بر اساس نتایج این پژوهش چشم ساکن می تواند یکی از عوامل متمایز کننده در افراد با سطوح مهارتی متفاوت باشد که توجه به آن می تواند برای افزایش خبرگی در ورزش کمک کند.

هدف از این پژوهش بررسی تأثیرکانون توجه درونی و بیرونی بر طرح ریزی حرکتی پیش بینانه افراد مبتلا به MS بود. 30 بیمار مبتلا به MS )میانگین سنی 43/2 ±34 و EDSS 4-6 ) از انجمن ام اس تهران در این پژوهش شرکت داشتند. از تکلیف انتقال استوانه جهت طرح ریزی حرکتی پیش بینانه استفاده شد. شرکت کنندگان تحت سه شرایط کانون توجه درونی، بیرونی و بدون کانون توجه به صورت تک دستی و دوستی یکسان و متفاوت قرار گرفتند. اعمال مداخله در کانون توجه درونی متمرکز کردن حواس بر شست دست و در توجه بیرونی به استوانه چوبی ابزار بود. نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازه های مکرر نشان داد کانون توجه بیرونی در تکلیف دو دستی متفاوت، موجب افزایش حالت راحت پایانی نسبت به وضعیت کانون توجه درونی (001/0=P) و وضعیت بدون مداخله کانون توجه (006/0=P) شد. با این حال، در تکالیف یک دستی و دو دستی یکسان، تفاوت معنی داری بین وضعیتهای مختلف کانون توجه وجود نداشت (05/0P≥). همچنین، نتایج آزمون ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین نمره آزمون استروپ و کارکردهای اجرایی با طرح ریزی پیش بینانه در تکالیف دو دستی و دو دستی متفاوت در تمام شرایط کانون توجهی ارتباط منفی معنی داری، وجود دارد و همچنین بین نمرات آزمون فراخنای اعداد با طرح ریزی پیش بینانه در تکالیف دو دستی و دو دستی متفاوت در تمام شرایط کانون توجهی ارتباط مثبت معنی داری، وجود دارد.

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر فعالیت هوازی با شدت کم و متوسط بر کارکردهای اجرایی و توجه انتخابی کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی (ای.دی.اچ.دی) انجام شد. پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون بود. نمونه آماری پژوهش حاضر شامل 20 دختر 7 تا 12 سال مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش فعالی از دبستانی در منطقه 6 شهر تهران بود که به صورت در دسترس انتخاب و به روش تصادفی به دو گروه فعالیت هوازی با شدت کم و متوسط تقسیم شدند. جهت بررسی کارکردهای اجرایی و توجه انتخابی در مراحل پیش آزمون و پس آزمون از آزمون های استروپ و برج لندن استفاده شد. برای تحلیل داده ها از روش های آماری آزمون تحلیل واریانس یک راهه ، آزمون تعقیبی توکی و آزمون لِوین (برای تجانس واریانس ها) استفاده شد. نتایج نشان داد گروه فعالیت هوازی با شدت متوسط دارای عملکرد بهتری در متغیرهای مورد مطالعه نسبت به گروه فعالیت هواری با شدت کم بودند (P