فیلتر های جستجو:
فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۲۴۱ تا ۲۶۰ مورد از کل ۳۱۳ مورد.
راپرت
منبع:
نگین دی ۱۳۵۸ شماره ۱۷۴
حوزه های تخصصی:
طبقه بندی سیستم های حزبی از نظر گونه شناسی
حوزه های تخصصی:
به علوم سیاسی بها نمی دهند
حوزه های تخصصی:
باز اندیشی درباره دولت و دموکراسی در آغاز سده بیست و یکم
حوزه های تخصصی:
باب گفتگو/ اصلاح طلبی
منبع:
گفتگو ۱۳۷۷ شماره ۲۲
حوزه های تخصصی:
مفاهیم کندتر از مصادیق بررسی تحول مفاهیم سیاسی در اندیشه سیاسی
حوزه های تخصصی:
باب گفتگو/ دموکراسی
منبع:
گفتگو ۱۳۷۵ شماره ۱۴
حوزه های تخصصی:
گفتمان روشنفکری و توسعه سیاسی
حوزه های تخصصی:
گزارش ها: گذار از مدرنیته
حوزه های تخصصی:
استراتژی مردمی و نقش قدرت
حوزه های تخصصی:
نگرشی دیگر بر نسبت اخلاق و سیاست(مقاله پژوهشی حوزه)
حوزه های تخصصی:
مسئله اصلی نوشتار حاضر، پرسش از نسبت اخلاق و سیاست است. در جستجوی پاسخ مناسب، پس از مطالعه روابط چهارگانه (جدایی اخلاق و سیاست، تبعیت اخلاق از سیاست، دوگانگی اخلاق و سیاست و یگانگی اخلاق و سیاست) نشان داده می شود که چگونه در طول تاریخ تحول در معنا و مناسبات قدرت و سیاست از یک سو و اخلاق و قانون از سوی دیگر و سیر طولانی یگانگی در سال های متمادی، در مرحله ای که سخن از جدایی بوده است، سیاست با «قانون» اخلاقی می شود؛ ولی به دلیل کافی نبودن قانون برای اخلاقی کردن سیاست، بازگشت تدریجی به مسیر یگانگی اخلاق و سیاست مطالبه عمومی بر می انگیزد وقوع انقلاب اسلامی ایران در سال 1357 در این روند نقش بسزایی دارد. امروز بیش از هر زمان دیگری این ضرورت احساس می شود که تا چه میزان سیاست و اخلاق به یکدیگر نیازمندند. تجربه طولانی تاریخی به بشر آموخته است که انسان را نه گریزی از اخلاق است و نه راه فراری از سیاست و نیاز متقابل این دو ضرورت را به یکدیگر وابسته می سازد. البته بر خلاف سیاست داخلی که در آن چنین روندی قابل تشخیص و قابل مطالعه است، سیاست و اخلاق در عرصه بین الملل مسیری موازی و دوگانه را طی می کنند.
گسترش حوزه اقتدار دولت
حوزه های تخصصی:
عدالت با نظم مبتنی بر عقلانیت
حوزه های تخصصی:
آیا سیاست، دین را محدود می کند
حوزه های تخصصی:
سخن سردبیر
حوزه های تخصصی:
دانش سیاسی»، به معنای معرفتی که به پرسش های مربوط به زندگی جمعی، یا به عبارت دیگر، امر سیاسی، پاسخ معینی داده است، به تمدن های باستان در هند، چین، بین النهرین، ایران، و یونان باز می گردد. «دانش سیاسی» از یکسو مقید به بافت فرهنگی ـ تمدنی معین، و از سوی دیگر، همیشه معطوف به ضرورت های تاریخی ـ اجتماعی خاص بوده است. این «دانش» دارای تاریخ، یعنی حیاتی پرفراز و نشیب، در سیر خود بوده است و تحولات پارادایمی جدی ای را به خود دیده است. در عصر کلاسیک یونان، کلاسیک اسلام و قرون وسطای اروپا، «دانش سیاسی» یک معرفت عملی ـ هنجاری بود و پیوند با «نیک زیستن» ذاتی آن بود. این دانش معطوف به پرسش «چه باید کرد» و چیستی «سامان نیک» بود. اما، در دوره آغازین عصر جدید این دانش به «فن مدیریت منابع» تبدیل شد و سپس با ظهور و غلبه دانش پوزیتیویستی در عصر مدرن متأخر، سیاست هنجاری، که همانا اندیشه ورزی برای نیک زیستن بود کاملاً به محاق رفت و «علم سیاست» به «علم توزیع فایده» مبدل شد. از چند دهه پیش، اما، مجدداً وجه هنجاری، در نظریه سیاسی احیاء شده است و اکنون رهیافت های هنجاری هدایت علم سیاست را به عهده گرفته اند. در حال حاضر، دانش سیاسی در بردارنده سه مؤلفه «توضیحی»، «انتقادی»، و «هنجاری» است...
فضای سیاسی و برآیندسازی بهینه
حوزه های تخصصی:
متافیزیک و سیاست
حوزه های تخصصی: