فیلتر های جستجو:
فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۸۱ تا ۱۰۰ مورد از کل ۸۲۰ مورد.
جستاری در نسخه شناسی جنگ مرتضی قلی شاملو
حوزه های تخصصی:
حافظ شناسی: معانی دو بیت از غزلی و نسخه بدل های آن ها از دیوان حافظ
حوزه های تخصصی:
کهن ترین سند پزشکی در روانشناسی چهره«در شعر فارسی»
حوزه های تخصصی:
شناخت انسان، از طریق چهره به پنج هزار سال پیش برمی گردد. چینیان هم دو هزار سال قبل از روی چهره پیشگویی می کردند. در بین فلاسفه و حکمای یونان، بقراط، ارسطو، افلاطون، رواقیون و جالینوس در زمینه شناخت چهره نظریه هایی را ابراز داشتند، ولی نخستین برداشت علمی در زمینه شناسایی چهره توسط «یوهان لاواتر»، دانشمند سوئیسی قرن نوزدهم صورت پذیرفت. در حوزه اسلام، غزالی به این پدیده توجه داشت و به همین دلیل دانش را دو شاخه می پنداشت: یکی علوم «نظری» که از حقایق اشیا صحبت می کرد و دیگر علوم «معامله» که رفتار انسان را مورد توجه قرار می داد. ابن سینا، حکیم مسلمان هم اعتدال را در جوارح انسان بررسی کرده و سخنی از حضرت پیامبر اعظم(ص)را مبنا قرار داده است که «اطلبو حوائجکم عند حسان الوجوه». فارابی از آرای افلاطون و ارسطو میانگینی به دست می دهد و وجوه اشتراک آنها را بیان می کند. جوادی آملی، عالم معاصر شیعی به آیه شریفه قرآن توجه دارد که: «خلق السموات و الارض بالحق و صورکم فاحسن صورکم و الیه المصیر». در غرب، دانشمندان اروپایی و امریکایی قرن هیجدهم و نوزدهم به اَشکال ظاهری جمجمه توجه کردند. آنها ساختمان فیزیکی بدن را مولود چگونگی رفتارهای جسمی تصور می کردند و خصوصیات انسان را از این طریق بیان می داشتند تا جایی که «لمبرزو» پزشک و جرم شناس ایتالیایی، رفتار مجرمانه را حاصل مبانی ژنتیکی تلقی می کرد. یونگ نیز برای شناخت انسان از طریق چهره، افراد را به درون گرا و برون گرا، استوار و نااستوار تقسیم می کند. «سیگودمک اولیف» روان شناس نامدار معاصر فرانسوی در پایان سده نوزدهم چهره را به «ماه چهر»، «درخت چهر»، «چهره نوری» و «آهن چهر» تقسیم کرد و علل آن را عوامل ذهنی و گوارشی می دانست. اما در ایران نخستین شخصیتی که به شناخت چهره توجه کرده، حکیم میسری است. حکیم در دانشنامه منظوم خود اندام، ارکان چهره و مزاجهای افراد را عامل یا نشانه ویژگیهای روانی و رفتاری قرار می دهد و پیرامون آن بحث می کند که در متن تحقیق به آن پرداخته شده است.
رقعه میرزا غلامرضا اصفهانی به مشیر الدوله یحیی خان درباره کتیبه های جلوخان مسجد سپهسالار
حوزه های تخصصی:
حدائق الوثانق (در کیفیت ترکیب قبالات و سجلات) (تالیف: 710 ق، کتابت: 741 ق)؛ (برلین، ش 5226)؛ خواری، محمد بن علی ناموس(اوایل سده 8 ق)
حوزه های تخصصی:
«درود رستم» و «آفرین ایزدان» (نظری دیگر درباره اصالت شاهنامه فلورانس)
حوزه های تخصصی:
سهمی از وقف جهت خرید و استکتاب کتب شرعیه در دوره قاجار
حوزه های تخصصی:
دیباچه ای نویافته از مرقعی گم شده (کتابت: 1075 ق)
حوزه های تخصصی:
دیباچه بیاض، برگرفته از جنگ مرتضی قلی شاملو (کتابت: 1069 ق)؛ به کوشش ایرج افشار
حوزه های تخصصی:
دیباچه گلستانه برمرقع صدرالسلطنه (کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران، مرقع ش 11157)
حوزه های تخصصی:
«قصص الانبیاء» نابی پوشنجی (نامه به ایرج افشار)
حوزه های تخصصی:
برخی شکسته خوانند ...
منبع:
حافظ آذر ۱۳۸۸ شماره ۶۴
حوزه های تخصصی: