قصیده ای نویافته از لبیبی(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
فیلتر های جستجو:
فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۱۶۱ تا ۱۸۰ مورد از کل ۳۶۰ مورد.
دربا و ناغزلی
منبع:
پاییز ۱۳۸۵ شماره ۴۹
حوزه های تخصصی:
خماسی
حوزه های تخصصی:
نقد و بررسی کتاب: گزیده مخزن الاسرار؛ بهروز ثروتیان، چاپ اول
حوزه های تخصصی:
گفتگو با مریم مافی (مترجم رباعیات مولانا جلال الدین رومی)
حوزه های تخصصی:
نقش شعر کلاسیک فارسی در هویت ملی
حوزه های تخصصی:
زبان و ادبیات: فروغی بسطامی؛ شاعر غزلسرا
حوزه های تخصصی:
درآمدی بر قالب غزل در قرن هفتم هجری
منبع:
نامه پارسی ۱۳۷۷ شماره ۱۱
حوزه های تخصصی:
سرمقاله: جایگاه رباعی در فرهنگ ایران
منبع:
حافظ تیر ۱۳۸۶ شماره ۴۲
حوزه های تخصصی:
کلیات: شش غزل از شمس حاجی
حوزه های تخصصی:
جایگاه خواجو در روند تطور غزل فارسی
منبع:
کرمان پاییز ۱۳۷۰ شماره ۲
حوزه های تخصصی:
جهت دستوری در سه غزل معاصر(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
رابطه بین نحو و اندیشه در زبان شناسی از طریق افعال و حالات بیان شده با فاعل، مفعول و مسند بیان می-شود و جهت دستوری فعّال، منفعل و غیره را پدید می آورد. جهت دستوری، نگرش و موضعِ نویسنده را نسبت به موضوع نشان می دهد و پژواک وضعیّت ذهنی نویسنده است. همچنین در شناخت حالات شاعر اهمّیّت دارد و وضعیّت روحی او را به ما نشان می دهد. علاوه بر آن در مقایسه حالات چند شاعر با یکدیگر مؤثّر است. در این پژوهش، نوع، تعداد و درصد جهت دستوری در سه غزل ابتهاج، نادرپور و فرّخزاد که به تقلید از یک غزل سعدی سروده شده مورد بحث و بررسی و مقایسه قرار گرفته و رابطه آن با مکتب رمانتیسم بیان شده است تا جهت دستوری غالب و نحوه موضع گیری شاعر نسبت به معشوق در سه غزل مشخّص شود. نتیجه این که بر خلاف روحیّه منفعل رمانتیک، جهت فعّال در غزل غلبه دارد و علّت آن را می توان وجود دیالوگ خیالی بین شاعر و معشوق دانست. از میان سه شاعر ابتهاج بیشترین و فرّخزاد کمترین درصد جملات منفعل را دارد، امّا نحوه به کارگیری جملات فرّخزاد از الگوی خاصّی پیروی می کند
تخمیس شیخ بهایی
فلسفه اشعار خیام
حوزه های تخصصی:
ادبیات خمسه سرائی در ادب فارسی
حوزه های تخصصی:
از خسروانی تا هایکو(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
عزلتِ سانِت و صولتِ غزل: بررسی تطبیقی غزل در شعر فارسی و امریکایی(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
غزل به عنوان یکی از زیباترین و جذاب ترین قالب های شعر فارسی، که البته در ادبیات سراسر دنیا ریشه دوانده است، بر اساس روایت های تاریخی قدمتی بسیار بیشتر از سانِت انگلیسی دارد. هر دو قالب از مفاخر ادبیات به شمار می روند و قواعد و قوانینی دارند که شعر معاصر کمتر خود را پایبند آنها کرده است. در این پژوهش، سعی بر این است که پس از ارائه دیباچه ای کوتاه از ورود غزل فارسی به ادبیات امریکا، موارد اشتراک و اختلاف آنها را بر شماریم. سپس بر آنیم تا مشخص سازیم چرا سانِت انگلیسی با قدمت و هیبت مثال زدنی اش، تسلیم این گونه فارسی شده و چطور شاعران امریکایی ساختار متأخر را بر آن ترجیح داده اند. هدف اصلی این مقاله آن است که میزان تأثیر قالب فارسی را در جوّ فکری حاکم بر شعر و نظریه های نقد معاصر امریکا و همخوانی دو سوی بحث را با یکدیگر هویدا سازد و نشان دهد که محل اختلاف میان آن دو نه از روی طبیعت و فطرت گونه فارسی، که از خوانش متفاوت آن حاصل می شود. یافته های ما مؤید آن است که با وجود شباهت های میان دو قالب غزل و سانِت در پیچیدگی و ملزم بودن شاعر به رعایت اصولی خاص، گونه فارسی برای شاعران معاصر جذاب تر بوده و استعمال آن متداول تر از گونه بومی ادبیات انگلیسی با پیشینه بسیار و انواع متنوع آن است.