از آنجایی که حیات انسان متشکل ا زساحتهای وجودی متفاوتی است که هر کدام ویژگیهای خاص خود را داشته و در پی تامین نیازهای مختص خویش هستند، هنر نیز به عنوان پدیده ای انسانی می تواند در هر قلمروی از حیات هم جلوه ویژه خود را داشته باشد، و هم اینکه به خواسته های اختصاصی آن قلمروهای پاسخگو باشد.....
ظاهر امر چنین می نماید که برای آموزش و پژوهش در هر رشته ای از علوم، به ویژه علوم مهندسی، تسلط بر علوم پایه شرط اصلی ورود به آن علم و همچنین توفیق در آن است. تجربه ها و پژوهش ها بیانگر آن است که هر عالم و محققی قبل از هر چیز متأثر از جهان بینی خویش می باشد. در واقع، به عکس آنچه بعضاً گفته می شود که " علم نمی تواند مستقل از جهان بینی و به عبارتی بدون توجه به معنویت مورد نظر انسان مطرح باشد" وجیزه حاضر در پی شناسایی ارتباط بین جهان بینی و جنبه های معنوی ان با علوم مهندسی و مقایسه اجمالی آن در گذشته و حال خواهد بود.
قائل بودن به «معنا » و «باطن» برای اشیاء و پدیده ها و مفاهیم، موضوعی است که همیشه و در همه جوامع ومکاتب با شدت و ضعف متفاوت مطرح بوده است. طبیعی که معیارهای برای دریافت و شناخت و ارزیابی «معنا» و «باطن» از جهان بینی و فرهنگ جامعه استخراج می شده است و به این ترتیب افراد یا جوامع(بسته به جهان بینی خویش) از «صورت» به «ظاهر» موضوعی واحد، معانی متفاوتی را ادراک می نموده اند. نوشتار حاضر سعی بر آن دارد تا اولاً تعابیر و فرآیندهای ذهنی ای را که به نحوی ناظر به «صورت» و «معنا» می باشند معرفی نموده و ثانیاً اهمیت و تأثیر آنها را در نشر ارزشها و ارتقاء فرهنگ عمومی و بیان معانی، در قالب صورت ها بیان نماید. بستر اصلی مطالعه، فرهنگ ایرانی – اسلامی خواهد بود. کلیدواژگان: صورت ، معنا ، ظاهر ، باطن ، نماد ، سمبل ، آیه ، رمز ، ذکر ، هنر
تأملی در ادبیات متذکر به مفاهیمی چون «سنت »، «نوگرایی» و «مدرنیسم» درمعماری ایران بیانگر خلط برخی مباحث و معادل گزینی های ناکارآمدی است که همچون همیشه ناشی از مستور بودن و یا مستور نگه داشتن مبانی نظری و فکری آثار معماری و شهری برای جامعه است. در جهت ارائه درآمدی بر تعیین مرزها و حدود و چگونگی تأثیر آراء و نظریات مختلف بر معماری گذشته و معاصر ایران ، مقاله حاضر به بررسی موضوعاتی در ارتباط با مفاهیم فوق الاشاره می پردازد. اهم عناوین مورد بحث عبارت از مبانی معماری سنتی ایرانی ، مبانی مدرنیسم، نوگرایی و تأثیر تفکر مدرنیسم بر معماری ایران می باشند که در نهایت با نتیجه گیری و ارائه پیشنهاداتی ختم می گردد. کلیدواژگان: معماری، سنت، مدرنیسم، نوگرایی، شهرسازی، معماری ایرانی، هویت