هدف: این پژوهش به بررسی دیدگاه کتابداران کتابخانه های مرکزی دانشگاه های دولتی شهر تهران دربار? ضرورت آموزش مستمر و یافتن کمترین نیازهای آموزشی آنها میپردازد. روش: در این پژوهش از روش پیمایشی استفاده شده است. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه است و کتابداران شاغل در کتابخانه های مرکزی دوازده دانشگاه دولتی شهر تهران مورد پرسش قرار گرفته اند. از میان این تعداد، 7/76 درصد به پرسشنامه ها پاسخ داده اند. یافته ها: نتایج به دست آمده نشان میدهد که در نظر اکثریت کتابداران، گذراندن دوره های آموزش مستمر بسیار ضروری است. در میان چهار مبحث اصلی پیشنهادی در این پژوهش، کتابداران مهارت های مبتنی بر شبکه و فناوری اطلاعات را نخستین اولویت خود معرفی کرده اند و بعد از آن، مبحث مدیریت و سپس مباحث کتابداری و دوره های زبان انگلیسی به طور مشترک در اولویت قرار گرفته اند. کتابداران بر این عقیده اند که بهترین شکل آموزش مستمر به صورت درون سازمانی و بعد از آن از طریق محیط های مجازی است. همچنین آنها از کارگاه های آموزشی به عنوان مناسب ترین قالب ارائة آموزش مستمر یاد کرده اند و عدم تناسب موضوعات ارائه شده در دوره های آموزشی را با نیازهای شغلی، از مهمترین عوامل تاثیرگذار بر عدم شرکت در دوره های آموزش مستمر میدانند.
