عباسعلی گائینی

هدف ازاین پژوهش ،بررسی نگرش صاحب نظران ،پژوهشگران ومدیران حوزه ی ورزش پیرامون ساختار وتشکیلات جدید ورزش دانش آموزی بوده است. بدین منظور پرسشنامه ی دست سازی تهیه وبین 235 نفر از استادان دانشگاه دررشته ی تربیت بدنی ،مدیران بخش های مختلف حوزه ی ورزش ،مدیران ستادی وزارت آموزش وپرورش توزیع شد که 187 نفر آنها‹69 نفر خانم و118 نفرآقا› آن راتکمیل وبه پژوهشگر بازگرداندند. با استفاده از روش های آماری توصیفی واستنباطی ،اطلاعات به دست آمده از پرسشنامه بررسی گردید ونتایج زیر حاصل شد: - سه ساختار تشکیلاتی پیشنهادی برای حوزه ی ستادی تربیت بدنی وزارت آموزش پرورش عبارتند از :الف) معاون ورزش دانش آموزی با زیر مجموعه ی سه اداره ی کل ورزش مدارس ابتدایی ،راهنمایی ومتوسطه وپیش دانشگاهی، ب) معاون ورزش دانش آموزی با زیر مجموعه ی دو اداره ی کل ورزش دانش آموزی دختر وپسر،ج) سازمان ورزش دانش آموزی ؛- زنان پاسخ دهنده براین باورند که تفکیک اداره ی کل تربیت بدنی پیشین به دو اداره ی کل تربیت بدنی پسران ودختران موجب دخالت بیشتر واعمال نظرگسترده تر معاونین پرورشی در همه ی سطوح بربرنامه های ورزشی می شود؛- بیشتر آقایان معتقدند تفکیک مذکور به سود ورزش دانش آموزی ودر نهایت به سود ورزش کشور تمام نخواهد شد.

به طور معمول، پس ازورزش های استقامتی شدید وتمرینات طولانی مدت،حجم پلاسما درحیوان وانسان هردو افزایش می یابد.افایش حجم پلاسما در اکثر موارد ،همراه با هماتوکریت کمتر بدون تغییر درتعداد گلبول های قرمز خون یا یک کاهش مقطعی ‹همزمان با وقوع افزایش حجم پلاسما ›در تعداد این سلول ها است،که به ترتیب آن را دلیل کم خونی نسبی یا واقعی می دانند . ترکیبی از ورزش وسازگاری باگرما، [که این پدیده هم به نوبه ی خودسبب هیپرولمی‹پرحجمی خون› ولی به نسبتی کمتر از تمرینات ورزشی می شود] پرحجمی را افزایش می دهد. این پدیده به تنهایی به وسیله ی تمرینات ورزشی نیز ایجاد می شود .بروز این پدیده ،خیلی سریع است: پرحجمی ،چند دقیقه یا چند ساعت پس ازقطع ورزش هنوز قابل مشاهده است. بنابراین، برایاینکه افزایش حجم پلاسما ،پس از یک دوماراتون یا یک مسابقه ورزشی طولانی به حداکثر خود برسد،2 روز وقت لازم است.دامنه ی افزایش طبیعی پلاسما ،بین 9 تا 25 درصد است که با افزایش پلاسما به میزان 300 تا 700 میلی لیتر برابر است .اندازه ی تغییر افزایش حجم پلاسما به وش های تمرینی وابسته است که این روش ها عبارتند از: محدودیت تمرین ،شدت ومدت تمرینات، وضعیت بدنی وتعدادجلسات تمرین . هرچقدر کاهش حجم پلاسما در طی تمرین بیشتر باشد،به همان اندازه ،هیپرولمی پس از تمرین،بزرگتر خواهد بود .همچنین محلول شدن مواد درآب بدن افراد قبل ودر جریان تمرینات،ممکن تغییرات حجم پلاسما را به دنبال داشته باشد.نوشیدن به اندازه ی کافی آب ،می تواند موجب افزایش حجم پلاسماحتی در طی تمرینات طولانی مدت شود. هورمون های تنظیم کننده ی مایعات‹آلدوسترون، وازوپروسین آرژنین وفاکتور آزاد کننده ی سدیم عروق کلیوی ›که با افزایش مقدار پروتئین پلاسما در ارتباط هستند،هیپرولمی را بالا می برند.با وجود این نقش ومکانیزم افزایش پروتئین های پلاسما،همچنان نا شناخته باقی مانده است و در ضمن نقش هورمون ها در به وجود آمدن هیپرولمی مزمن سوالی است که هنوز پاسخی بدان داده نشده است.هیپرولمی می تواند از طریق افزایش حجم ضربه ای وحداکثربون ده قلبی ،سبب به گردش درآمدن خون ومایعات در عضله در هنگام اجرای فعالیت های ورزشی شود.همچنین،افزایش حجم پلاسما از طریق ازدیاد جریان خون پوست ،واکنش های تنظیم کننده ی دمای بدن در حین تمرین را بهبود می بخشد .سرانجام این بحث،منجربه اهمیت مفهوم پلاسما وهماتوکریت مطلوب ‹رضایت بخش › در ارتباط با اجرای تمرینات ورزشی می شود .