مقایسه تأثیر رویکرد درمان یکپارچه توحیدی و رویکرد هیجان مدار بر بهبود احساسات مثبت زنان متأهل نسبت به همسر (مقاله پژوهشی حوزه)
درجه علمی: علمی-پژوهشی (حوزوی)
آرشیو
چکیده
هدف: پژوهش حاضر به منظور مقایسه میزان اثربخشی گروه درمانی با رویکرد یکپارچه توحیدی و درمان هیجان مدار بر بهبود احساس مثبت زنان متأهل نسبت به همسرانشان انجام شد. روش: طرح پژوهش از نوع شبه آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری ۳ ماهه بود. نمونه پژوهشی را ۴۵ نفر از زنان متأهل مراجعه کننده به مرکز مشاوره خانواده پیوند انجمن اولیا و مربیان شهرستان نقده تشکیل می دادند که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و با گمارش تصادفی در سه گروه ۱۵ نفره درمان یکپارچه توحیدی، هیجان مدار و گواه جای گرفته بودند؛ سپس اعضای گروه های آزمایشی در جلسات گروه درمانی شرکت کردند. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه احساسات مثبت به همسر بود که در سه نوبت قبل، بعد و سه ماه پس از پایان مداخله اجرا شد. یافته ها: تحلیل واریانس دوراهه نشان داد میزان احساسات مثبت اعضای هر دو گروه آزمایشی به همسرانشان به طور معناداری افزایش یافته است (۰۱/۰>p). نتیجه گیری: می توان ادعا کرد که درمان یکپارچه توحیدی دست کم به اندازه درمان هیجان مدار می تواند احساس مثبت زنان متأهل به همسرشان را بهبود بخشد.A Comparative Study of the Effects of Monotheist Integrated Approach to Therapy and Emotion-Focused Approach on Boosting the Positive Feelings of Married Women towards Their Husbands
The present study is aimed at examining how effective group therapy with the monotheist integrated approach is compared to emotion-focused therapy upon augmentation of the positive feelings of married women towards their mates. The research design was semi-experimental, with pre-tests and post-tests and a 3-month follow-up. The sample comprised 45 married women who came for therapeutic attention to Peyvand Family Counseling Center affiliated with Parent-Teacher Association in Naqadeh, Iran. They were selected through the convenience sampling technique and assigned randomly to three 15-member groups of monotheist integrated therapy, emotion-focused therapy, and a control group. Then the members of the first two groups (experimental groups) attended the group therapy sessions. The measuring instrument was the Positive Feelings Questionnaire (PFQ) administered three times: before and after the sessions and three months after the end of the intervention. Two-way variance analysis showed that the positive feelings of members of both groups towards their husbands have increased significantly (p > 0.01). Therefore, it could be claimed that the monotheist integrated approach can at least as much boost married women’s positive feelings towards their husbands as emotion-focused therapy can.
تبلیغات
