نقش اقامتگاه های بوم گردی در توسعه و رونق گردشگری غذا در ایران (مطالعه موردی: ماسوله در استان گیلان) (مقاله پژوهشی دانشگاه آزاد)
درجه علمی: علمی-پژوهشی (دانشگاه آزاد)
آرشیو
چکیده
مکان هایی چون اقامتگاه های بوم گردی و سنتی در بافت تاریخی شهرهای ایران، ازجمله ظرفیت های تازه گردشگری برای انتقال میراث فرهنگ غذا هستند. این مکان ها در انتقال تجربه فرهنگی بومی نقش مهمی ایفا می کنند و ارائه خدمات گردشگری در آنها برای دست یابی به این هدف، به شرایط و ضوابط ویژه ای نیاز دارد. خدمات ارائه غذا ازجمله مهمترین این خدمات است که از سوی نهاد های ذیربط برای آن ضوابط و ویژگی های معینی طراحی نشده است. هدف از این پژوهش بررسی تأثیر اقامتگاه های بوم گردی بر روی گردشگری غذا در شهر ماسوله می باشد. از این رو، در این پژوهش از مجموعه ای از روشهای گردآوری اطلاعات که هدف آن ها توصیف و تحلیل بوده، بهره برده شده است. پرسشنامه محقق ساخته مبتنی بر پژوهش های پیشین در دو بخش طراحی شد. بخش اول سؤالات جمعیت شناختی پاسخگویان از قبیل: سن و جنس و تحصیلات و... را در بر می گرفت. بخش دوم و اصلی پرسشنامه به سؤالاتی مبتنی بر شاخصهای اصلی (در طیف پنج گزینه ای لیکرت) اختصاص یافت. با استفاده از تکنیک دیمیتل به بررسی مدل مفهومی تحقیق پرداخته شده است. آزمون همبستگی شاخص ها با یکدیگر نشان می دهد بین کمیت اقامت گاه ها بوم گردی و کیفیت اقامت گاه های بوم گردی رابطه منفی وجود دارد. بین کمیت اقامت گاه ها بوم گردی و توسعه گردشگری غذا رابطه مثبت 004/0 با ضریب 005/0 برقرار است. بین کیفیت اقامت گاه های بوم گردی و توسعه گردشگری نیز رابطه مثبت 145/0 با ضریب 000/0 وجود دارد.The Role of Ecotourism Residences in the Development and Prosperity of Food Tourism in Iran (A Case of Masoleh in Gilan province)
Ecotourism destinations and traditional residences within the historical context of Iranian cities represent new opportunities for transferring the heritage of food culture through tourism. These locales play a pivotal role in transmitting local cultural experiences, and the provision of tourism services in these places demands specific terms and conditions to achieve this objective. Food service stands out as one of the most vital services that have not been adequately designed by relevant institutions with specific criteria and features in mind. This research aims to investigate the impact of ecotourism residences on food tourism in Masuleh city. To accomplish this, a set of data collection methods aimed at description and analysis were employed. A researcher-designed questionnaire, consisting of two parts, was used. The first part included demographic questions, such as age, gender, and education, among others. The second and principal part of the questionnaire contained questions based on key indicators, assessed using a five-point Likert scale. Dimitl’s technique was applied to examine the research’s conceptual model. The correlation analysis of indicators revealed a negative relationship between the quantity of ecotourism accommodations and their quality. A positive relationship with a coefficient of 0.005 was found between the quantity of ecotourism accommodations and the development of food tourism, and a positive relationship with a coefficient of 0.000 was observed between the quality of ecotourism accommodations and tourism development.
تبلیغات
