حقوق طبیعی تکاملی؛ تأملی بر جایگاه متغیر در اندیشه حقوق طبیعی دابن، رنار و اشتملا (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
کارکرد ذاتی حقوق طبیعی، معیار امر درست بودن است؛ بنابراین، ارتباط حقوق طبیعی با امر متغیر، اگر این ذات را با چالش مواجه سازد، می تواند عبور از اندیشه حقوق طبیعی را نتیجه بدهد. دغدغه اندیشمندان حقوقی نیمه اول قرن بیستم، ارائه نظریه ای از حقوق طبیعی است که بر تعامل متافیزیک و واقعیت استوار باشد؛ استیلای متافیزیک بر واقعیت، به عنوان بنیان حقوق طبیعی مدرن، نوعی از حقوق طبیعی را نتیجه می دهد که رابطه ای با واقعیت ، یعنی همان امر متغیر ندارد. باید از عدالتی صوری عبور کرد و واهمه ای نداشت از اینکه معنای این عبور، گذار از عدالت به انصاف باشد. بااین حال، پرسش اصلی این است که ارتباط حقوق طبیعی با متغیر، چگونه و تا به کجا باید باشد؟ به نظر می رسد «حقوق طبیعی با محتوای تغییرپذیر» اشتملا، از آنجا که تابعی از متغیر است، کارکرد ذاتی حقوق طبیعی را با چالش مواجه می کند. «حقوق طبیعی با محتوای تکاملی» رنار، به مانند «حقوق طبیعی با اجراهای متغیر» دابن نیز تعبیر دقیقی نیست. دغدغه حداقلی از متافیزیک و ضرورت گذار از هست به باید، به عنوان اساس اندیشه حقوق طبیعی، ایجاب می کند که چارچوب رابطه این اندیشه با متغیر، «حقوق طبیعی با اجراهای تکاملی» باشد. نگارنده تلاش دارد تا با تحلیل مقایسه ای سه قالب پیشنهادی دابن، رنار و اشتملا برای رابطه حقوق طبیعی و امر متغیر، و نقد این سه قالب، فرضیه خود یعنی «حقوق طبیعی با اجراهای تکاملی» را مستدل کند.Progressive Natural Law Thinking about the Place of the Variable in the Natural Law Doctrine of Dabin, Renard, and Stammler
The essential function of natural law is to be the criterion of justice. And therefore, the relationship of natural law with the positivist approach to law, if it calls into question the said function, can lead to the passage of the theory of natural law. The doctrinal anguish of the first half of the 20th century resided in the development of a theory of natural law based on the interaction of reality and metaphysics. The pre-eminence of metaphysics over reality as the foundation of natural law debauchery on a natural law that has no relation to social realities. We must leave formal justice and we must not fear that this passage means the transition from justice to equity. The main question is how and to what extent the relationship between natural law and social variables exist. Stammbler's natural law with variable content, seems to question the inherent function of natural law; because it depends on contingency. Renard's natural law with progressive content is not, like Dabin's natural law with variable applications, exact. The anguish of having minimal metaphysics and the necessity of the passage from being to having to be requires the natural right to progressive applications. The author tries to substantiate his hypothesis, "natural rights with evolutionary implementations" by comparing the three models proposed by Dabin, Renard, and Stammler for the relationship between natural Law and the variable matter, and criticizing these three models.
تبلیغات
