در بیان طنز و سیر تحول آن در متون ادبی

چکیده

طنز شیوه بیان آگاهانه ای است به منظور نمایان ساختن غرابت رفتار آدمی و تناقض آشکاری که عملکرد وی با واقعیت دارد وطنز نویس نیز اندرزگو وشماتت پیشه نیست بلکه رندی است که مصایب آدمیزاد را یا آشکارتر ،مصیبت آدمیزاد بودن را دریافته است که بشر ، هر چند به خاطر اندیشه و خرد از سایر موجودات برتر است اما از نظر طنزپرداز ، سراپای زندگی او آمیخته از تراژدی و کمدی است و بی دلیل نیست که آفریننده سخن طنز آمیز راه را نشان نمی دهد و چراغ های خطر را نیز در کنار چاه نمی نهد اما چه بسا که آنها را بر سر هر بزرگراه می نشاند زیرا به باور او هر راه ، چاهی است و هر چاهی پناهی ، از این رو نیز یکی از وظایفش پرده برداشتن از زندگی ملال آور ویکنواخت وبه پرسش گرفتن عادت ها و روابط درست و راست ودیرینه ای است که آدمیان بدان خو گرفته اند.