رشد و یادگیری حرکتی - ورزشی

پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر بازخورد مقایسه ای-اجتماعی بر اکتساب و تحکیم یادگیری یک مهارت ادراکی-حرکتی در دانش آموزان پسر دبیرستانی انجام شد. در این تحقیق تعداد 36 دانش آموز دبیرستانی به عنوان نمونه های آماری بصورت تصادفی در سه گروه 12 نفری بازخورد مقایسه-اجتماعی مثبت، منفی و واقعی قرار گرفتند. پس از ثبت امتیازات پیش آزمون، در مرحله اکتساب که پنج روز به طول انجامید آزمودنی ها در هر روز تعداد ده بلوک سه تایی سرویس بلند بدمینتون اجرا کردند که بعد از هر بلوک بازخورد میانگین امتیازات خود را با توجه به گروهی که متعلق به آن بودند بصورت مثبت (بالاتر از امتیاز واقعی)، منفی (پایین تر از امتیاز واقعی) و واقعی (امتیاز واقعی) دریافت کردند. آزمون تحکیم یادگیری نیز بعد از 72 ساعت بی تمرینی همانند پیش آزمون اجرا شد. پس از بررسی نرمال بودن داده ها و همگنی واریانس ها به منظور تحلیل داده ها از آزمون های تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر، تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری (05/0≥ P ) استفاده شد.نتایج بررسی نشان داد که در مرحله اکتساب، تمرین موجب بهبود عملکرد گروهها شد. اما بین عملکرد گروه های بازخورد مثبت، منفی و واقعی در این مرحله تفاوت معنی داری مشاهده نشد. میزان تحکیم یادگیری نیز در گروه بازخورد مثبت بطور معنی داری بهتر از گروه های دیگر بود. یافته های تحقیق بیانگر این است که بازخورد مقایسه ای- اجتماعی مثبت در تحکیم یادگیری یک مهارت ادراکی- حرکتی مانند سرویس بلند هدفدار بدمینتون موثر است.

تکواندوکاران در طول مبارزات، فشار زیادی را تجربه می کنند، زیرا آنها باید همزمان حمله و دفاع کنند، علاوه بر این، قبل از مسابقات، استرس تکواندوکار افزایش می یابد و وزن خود را سریع از دست می دهد، در این شرایط حفظ حالات مطلوب روان شناختی و موفقیت در تکواندو مستلزم مجموعه عوامل روان شناختی خاصی مانند کمال گرایی مثبت و مهارت های ذهنی است. ازاین رو هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه کمال گرایی ورزشی و مهارت های ذهنی در تکواندوکاران بود. طرح این پژوهش توصیفی-همبستگی و جامعه آماری آن کلیه تکواندوکاران ایرانی شرکت کننده در مسابقات قهرمانی کشور بودند. نمونه پژوهش 110 مرد با میانگین سنی 84/5 ± 60/23 سال بودند که با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و مقیاس های کمال گرایی و مهارت های ذهنی را تکمیل کردند. داده ها از طریق آزمون های آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش همزمان تحلیل شد. تحلیل همبستگی داده ها نشان داد که کمال گرایی مثبت با مهارت های ذهنی پایه، روان تنی و شناختی همبستگی مثبتی دارد. این روابط در مورد کمال گرایی منفی معکوس بود (01/0>P). نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که این دو بعد کمال گرایی 40 درصد از واریانس مهارت های ذهنی کل را پیش بینی می کنند (05/0>P). براساس یافته های حاضر به نظر می رسد، ابعاد کمال گرایی نقش مهمی در انتخاب مهارت های ذهنی دارد و سطوح مهارت های ذهنی مورد استفاده تکواندوکاران، متناسب با این ابعاد است.

اختلالات فراگیر رشد که یکی از موارد بسیار شایع آن اوتیسم است شامل گروهی از اختلالات روانی هستند که مهارت های تعامل اجتماعی و مهارت های ارتباطی در آن ها تخریب شده است. با توجه به بالا بودن هزینه های درمانی بیماری اوتیسم، به کارگیری روش های درمانی جایگزین و مناسب برای بیماران اوتیسم به خصوص کودکان و ارتقای سطح کیفی زندگیشان از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تمرینات یکپارچگی حسی-حرکتی با کمک والد مورد علاقه بر تعادل کودکان اوتیسم بود. بدین منظور 24 کودک اوتیسم در دامنه سنی 10-6 سال در این مطالعه شرکت کردند و به مدت 10 هفته تحت مداخله تمرینات یکپارچگی حسی-حرکتی قرار گرفتند. شرکتکنندگان در 2 مرحله پیشآزمون و پسآزمون از نظر مهارت تعادل براساس آزمون لک لک و آزمون پاشنه پنجه ارزیابی شدند. برای بررسی اختلاف بین گروه ها در پیش آزمون از تحلیلواریانس یک طرفه و به منظور تجزیهوتحلیل اثرات پروتکل پژوهش، آزمون تحلیلواریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی شفه در سطح معناداری 0.05≥P به کار گرفته شد. نتایج نشان داد که تمرینات یکپارچگی حسی–حرکتی به طور معناداری موجب بهبود مهارت تعادل ایستا و پویا شده است و رویکرد والد-محور با اثرات مثبتی از طریق دستکاری ویژگی های روانشناختی مانند حس تعلق و همبستگی، انگیزش و اطمینان بالاتر دارای مزایای بهتری در بهبود تعادل پویا بوده است.

امروزه مهارت های ذهنی یکی از مولفه های مهم اثر گذار در عملکرد ورزشکاران می باشد لذا هدف از پژوهش حاضر اثربخشی آموزش مهارت های ذهنی بر عملکرد کمی و کیفی شناگران بود. جامعه آماری تحقیق شناگران نوجوان باشگاه های ورزشی کرج بودند. در این مطالعه، با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 30 نوجوان پسر فعال در رشته شنا از باشگاه های شنای شهرستان کرج انتخاب به به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. یک طرح نیمه تجربی با سنجش در پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل انجام گرفت. گروه آزمایش بسته بیست ودو جلسه ای آموزش مهارت های ذهنی را در هفته سه جلسه متوالی در کنار تمرینات جسمانی خود به مدت یک ساعت دریافت نمودند اما گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. تمامی شرکت کنندگان در مرحله پیش آزمون و پس توسط کرنومتر و چک لیست تکنیک کرال سینه 50 متر (شنای آزاد) مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها با استفاده از طریق تحلیل واریانس ترکیبی تحلیل شدند. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که آموزش مهارت های روانی بر عملکرد کمی گروه آزمایش تأثیر معنی داری دارد (P

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر دستورالعمل کانون توجه بیرونی و حمایت خودمختاری بر یادگیری مهارت هدف گیری کودکان کم توان ذهنی بود. بدین منظور، از بین تمامی کودکان کم توان ذهنی شهر اهواز، 48 کودک در مقطع سنی 14-10 سال (میانگین سنی 2/1±81/11) به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و بر اساس نمرات پیش آزمون (10 کوشش) در چهار گروه توجه بیرونی، حمایت خودمختاری، توجه بیرونی+حمایت خودمختاری و کنترل جای گرفتند. تکلیف شامل پرتاب کیسه لوبیا به وزن 100 گرم به سمت هدفی بود که در فاصله دو متری از شرکت کنندگان بر روی دیوار نصب شده بود. شرکت کنندگان در مرحله اکتساب 40 کوشش شامل پنج بلوک هشت کوششی را انجام دادند. ده دقیقه پس از آخرین بلوک اکتساب، شرکت کنندگان 10 پرتاب را به عنوان پس آزمون انجام دادند. چهل و هشت ساعت پس از مرحله اکتساب، آزمون یادداری (10 کوشش) با شرایطی دقیقاً مشابه با پیش آزمون برای بررسی اثرات یادگیری از شرکت کنندگان به عمل آمد. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس مرکب 522 در مرحله اکتساب و آزمون تحلیل واریانس دوراهه 22 در مرحله یادداری با استفاده از نرم افزار SPSS22 و در سطح معناداری 05/0≥P استفاده شد. نتایج نشان داد که هر چهار گروه طی بلوک های تمرینی، بهبود معناداری در عملکرد داشته اند. گروه توجه بیرونی+حمایت خودمختاری نیز توانست بالاترین نمرات را در مرحله اکتساب کسب کند (05/0≥P). در آزمون یادداری نیز گروه توجه بیرونی+حمایت خودمختاری توانست بهترین عملکرد را به نمایش بگذارد (05/0≥P). پیشنهاد می شود برای بهبود عملکرد و یادگیری مهارت هدف گیری کودکان کم توان ذهنی از ترکیب توجه بیرونی وحمایت خودمختاری استفاده شود.

هدف این پژوهش تعیین اثر سطح مهارت بر اجرای مهارت دریبل فوتبال در شرایط انسداد تحت فشار بود. 20 بازیکن ماهر عضو تیم فوتبال دانشگاه و 20 دانشجوی مبتدی تربیت بدنی عمومی (فوتبال) را اخذ کرده بودند (دامنه سنی 25-18 سال) در این تحقیق شرکت کردند. با استفاده از آزمون ایگلی مهارت دریبل فوتبال در دو مرحله بدون فشار و در شرایط فشار ترکیبی اجرا شد. در پژوهش حاضر برای ایجاد شرایط فشار از ترکیب دو نوع فشار، ایجاد رقابت بین شرکت کنندگان و دوربین فیلم برداری استفاده گردید. به منظوراطمینان از اعمال شرایط فشار، سطح اضطراب رقابتی با استفاده از نسخه دوم سیاهه اضطراب رقابتی-حالتی و تعداد ضربان قلب شرکت کنندگان اندازه گیری شد. برای تحلیل داده ها، از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر برای مقایسه میانگین امتیازات و همچنین از آزمون t مستقل برای مقایسه میانگین امتیازات دو گروه در شرایط بدون فشار و آزمون t همبسته جهت مقایسه میانگین امتیازات دو گروه در شرایط بدون فشار و تحت فشار ترکیبی استفاده شد (05/0P≤). نتایج نشان داد عملکرد گروه ماهر در شرایط فشار افت و عملکرد گروه مبتدی در شرایط فشار بهبود یافت. این احتمال وجود دارد که شرایط فشار در گروه مبتدی سبب افزایش تلاش برای اجرای بهتر و در نتیجه بهبود عملکرد شد. همین طور شاید بتوان گفت نقش انگیزشی شرایط فشار باعث بهبود عملکرد در افراد مبتدی شده است. در افراد ماهر نیز احتمال می رود درگیر سازوکارهای تمرکز بر مهارت می شوند و ظرفیت کمتری از منبع توجه را در اختیار اجرای مهارت قرار می دهند که شواهدی تجربی در تأیید تئوری نظارت آشکار می باشد.