مرتضی امیری اسفندقه

فاصله شعر تا شعار تا شعر، بسیار دور و بسیار نزدیک است. مسافتی که چون طول آه کوتاه است و شاعر، از شعر تا شعار و از شعار تا شعر، چون باد می دود، اما هنوز در راه است. هر شعر خوب حتما شعار می شود و هر شعار بی پیرایه ای ، بی شک به شعر پهلو می زند. شاید بتوان گفت شعار، شعر ناتمام است و شعر، شعار تمام شده. حساسیت شاعر و ناقد بر شعار و پرهیز کردن از شعار، مربوط به دوران اخیر است و گرنه، پیش از اینها ، همه اهمیت شعر، در این بود که شعارگونه، دهان به دهان بگردد و بگردد بی آنکه کهنگی پذیرد.