محمدامین الفت پور

مقدمه: ناتوانی سیاستگذاران در شناسایی و تحلیل مسائل عمومی به منظور تدوین خط مشی های لازم همراه با ضعف کارگزاران و مجریان در اجرای خط مشی های تصویبی و فقدان استفاده بهینه از منابع موجود از بارزترین آسیب های حکمرانی رفاه عمومی در جوامع مختلف است. هدف این پژوهش ارائه الگوی آسیب شناسی حکمرانی رفاه عمومی در ایران می باشد. روش: پژوهش حاضر از نوع پژوهش ترکیبی(کمی-کیفی) است. به منظور شناسایی مفاهیم، ابعاد و شاخص های تشکیل دهنده مدل از تحلیل تم(کیفی) و جهت برازش مدل مفهومی پژوهش از مدلسازی معادلات ساختاری(کمی) استفاده شده است. جامعه آماری بخش کیفی را 26 نفر از خبرگان، اساتید وصاحبنظران حوزه سیاستگذاری و رفاه عمومی انتخاب شده اند. جامعه آماری بخش کمی را 240 نفر از کارشناسان خبره، مدیران و مدیران ارشد حوزه سیاستگذاری و رفاه اجتماعی تشکیل می دهند. که با استفاده از فرمول کوکران 149 نفر درنظر گرفته شدند. یافته ها: دربخش کیفی؛ 50 شاخص اولیه شناسایی و بعد از کدگذاری به روش تحلیل تم 45 شاخص تایید گردید. 6 بُعد ( مدیریت و تصمیم گیری؛ مالیه عمومی دولت؛ برنامه ریزی؛ محیط داخلی؛محیط خارجی و حکمرانی بخشی) و 4 مولفه عوامل علّی، زمینه ای، راهبرد و پیامد تاییدگردیدند. در بخش کمی، ابعاد مدیریت و تصمیم گیری و مالیه عمومی دولت بر ابعاد محیط داخلی و خارجی و همچنین بر بُعد برنامه ریزی تأثیر دارند و بٌعد برنامه ریزی نیز بر حکمرانی بخشی تأثیر می گذارد. بحث: بهره گرفتن از الگویی جامع برای شناسایی مسائل عمومی، این امکان را برای کشور مهیا می سازد که اولویت ها و راهبردها را تعیین و اجرا نمایند برای آسیب شناسی حکمرانی رفاه عمومی توجه به 6 بُعد و 45 شاخص استخراج شده در این تحقیق الزامی خواهد بود.