فاطمه دهقان حقیقی لطف ابادی

هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر 12 هفته تمرین هوازی بر سطح پلاسمایی BDNF پروتئین فسفوریله تائو زنان سالمند با کاهش عملکرد شناخنی بود. . بدین منظور 24 زن سالمند 60 تا 70 ساله به طور تصادفی انتخاب و در دو گروه تجربی و کنترل قرار داده شدند. گروه تجربی تمرینات هوازی را با شدت 60 تا 70 درصد حداکثر ضربان قلب ذخیره، 3 جلسه در هفته را برای 60 دقیقه و به مدت 12 هفته به انجام رساندند. خون گیری در سه مرحله پیش آزمون، هفته هشتم و هفته دوازدهم انجام شد. سطح BDNF و پروتئین فسفوریله تائو با روش الایزا سنجیده شد. بین سطح پروتئین فسفوریله تائو در مراحل مختلف تحقیق در بین گروه تجربی و کنترل تفاوت معنی داری وجود نداشت (05/0<p)؛ همچنین نتایج برآمده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد که با وجود کاهش سطح پروتئین فسفوریله تائو اما تفاوت معنی داری بین سطح این شاخص در مراحل مختلف پژوهش وجود نداشت (182/0=p). سطح BDNF پلاسما زنان سالمند در مرحله پس آزمون (12 هفته) در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری بالاتر بود (018/0=p). همچنین سطح BDNF پلاسما پس از 8 و 12 هفته در گروه تجربی نسبت به پیش آزمون به طور معنی داری بالاتر بود (مقادیر P به ترتیب 021/0 و 004/0). این نتایج پیشنهاد می دهد که اثرات مثبت احتمالی تمرینات ورزشی هوازی در افراد سالمند با کاهش عملکرد شناختی، ناشی از کاهش پروتئین فسفوریله تائو نمی باشد و مسیرهای نوروژنیک در این راه فعال می شوند.