محمد مهدوی میدانی

از زمان همه گیری کرونا، مطالعات مختلفی به بررسی اثرات روانشناختی و جسمانی این بیماری پرداخته اند و عوامل متعددی را در بروز، افزایش و کاهش پریشانی روانشناختی حاصل از این اپیدمی دخیل دانسته اند. این پژوهش با هدف تعیین رابطه طرحواره های مقابله با استرس، فضایل در عمل و تاب آوری با پریشانی روانشناختی در دوره همه گیری کرونا انجام شد. تعداد 200 دانشجو (137 زن و 63 مرد) بین سنین 20 تا40 سال به شیوه در دسترس انتخاب شدند و به سیاهه های طرحواره های مقابله با استرس (CSI-R)، فضایل در عمل (VIA)، تاب آوری کونور و دیویدسون (CD-RISC) و پریشانی روانشناختی کسلر (K-10) به صورت آنلاین پاسخ دادند. یافته ها نشان داد که نقش میانجی تاب آوری در رابطه بین طرحواره های مقابله با استرس و پریشانی روانشناختی معنادار می باشد. همچنین ارتباط طرحواره های مقابله با استرس با فضایل در عمل معنادار بود. ارتباط معناداری میان فضایل در عمل با پریشانی روانشناختی به دست نیامد. نتیجه پژوهش حاضر حاکی از آن است که در دوره های فشار و بحران مانند دوره همه گیری کرونا، در کاهش میزان پریشانی روانشناختی افراد، برنامه های مبتنی بر ارتقای تاب آوری بر برنامه های تغییر طرحواره های مقابله با استرس و برنامه های ارتقای فضایل مثبت ارجحیت دارند.