علیرضا بابایی مزرعه نو

ظرفیت کار جسمانی فرد تا اندازه ای به توانایی او در گرفتن، انتقال و توزیع اکسیژن در عضلات فعال بستگی دارد که نشان دهنده استقامت قلبی – تنفسی است. لذا این مطالعه به منظور تأثیر تمرین هوازی – بی هوازی همزمان بر ظرفیت کار جسمانی دختران هندبالیست اجرا گردید. در یک مطالعه نیمه تجربی، ظرفیت کار جسمانی ۳۰ نفر از دختران هندبالیست استان اصفهان با دامنه سنی 16.2 ± 15.2 قبل و بعد از ۸ هفته تمرینات هوازی – بی هوازی اندازه گیری شد. نتایج بدست آمده با استفاده از نرم افزار spss18 تحلیل شده است. میانگین و انحراف معیار ظرفیت کار جسمانی گروه تجربی و گروه کنترل قبل از تمرین به ترتیب 0.440 ± 2.13 و 0.211 ± 1.98 و ظرفیت کار جسمانی گروه تجربی و گروه کنترل بعد از تمرین به ترتیب 0.486 ± 2.32 و 0.222 ± 2.02 بود. لذا ظرفیت کار جسمانی گروه تجربی پس از هشت هفته تمرین هوازی -بی هوازی همزمان به طور معنی داری افزایش یافت (0.05 p). نتایج نشان داد تمرینات هوازی -بی هوازی همزمان بر روی ظرفیت کار جسمانی دختران هندبالیست تاثیر معناداری دارد.

هدف از اجرای این تحقیق مقایسه نگرش والدین، معلمان ورزش و دانش آموزان به درس تربیت بدنی بود. روش این تحقیق توصیفی از نوع مقایسه ای بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان، والدین و معلمان تربیت بدنی استان یزد بودند. که از این جامعه تعداد 240 دانش آموز و ۲۴۰ نفر از والدین آنها با استفاده از جدول کرجسی و مورگان به صورت تصادفی و 17 نفر از معلمان تربیت بدنی به صورت تمام شمار به عنوان به عنوان نمونه آماری انتخاب گردید و تعداد ۲۴۰ پرسشنامه بین دانش آموزان و والدین آن ها و 18 پرسشنامه بین معلمان ورزش مرد توزیع گردید. لازم به ذکر است، روایی محتوایی ابزار توسط جمعی از متخصصان و پایایی آن نیز در یک مطالعه تحقیقاتی محاسبه شد. در نهایت داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی نظیر خی دو و یومن ویتنی با استفاده از نسخه 21 نرم افزار SPSS تحلیل شد. یافته های تحقیق نشان داد که بین نگرش والدین، معلمان ورزش مرد و دانش آموزان پسر مقطع متوسطه نسبت به درس تربیت بدنی تفاوت معنی داری وجود داشت (p≤0.05). بنابراین با فراهم نمودن برنامه های ورزشی برای والدین و دانش آموزان می توان نگرش آن ها را به تربیت بدنی بهبود بخشیده تا آن ها نیز حمایت های لازم را جهت اجرای بهتر برنامه های درس تربیت بدنی مبذول دارند.

رقابت های ورزشی تقاضاهای زیادی را در ورزشکاران ایجاد می کند و اغلب اوقات نتایج رقابت های ورزشی در نتیجه تفاوت در ادراک و مهارت رقابت کنندگان مشخص می شود. این امر، استرس بالایی را در افراد ایجاد می کند که این استرس معمولا ناشی از اضطراب رقابتی ورزشکاران است، لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی مقایسه اضطراب حالتی-رقابتی بازیکنان حرفه ای بسکتبال از طریق پرسشنامه SCAT و کورتیزول خون، انجام شد. در این تحقیق توصیفی-مقایسه ای که به شکل میدانی صورت گرفت تعداد 10 نفر از بازیکنان حرفه ای بسکتبال با سن 2.16±21.5 سال که در مسابقات لیگ برتر 1400 شرکت داشتند و از بین مسابقات خانگی دور رفت آنها، دو مسابقه که در یکی بازیکنان برانگیختگی بالا داشتند (70 درصد احتمال باخت می دادند) و در دیگری برانگیختگی پایین داشتند (احتمال برد می دادند) به صورت تصادفی انتخاب شدند. دو ساعت قبل از اجرای هر دو مسابقه تعیین شده، پرسشنامه اضطراب حالتی رقابتی SCAT در اختیار بازیکنان قرار گرفت و همزمان نمونه گیری خون نیز برای تعیین سطح کورتیزول خون از بازیکنان به عمل آمد. نتایج حاصله از طریق آزمون t مستقل و ویلکاکسون با استفاده از ویرایش ۲۱ نرم افزار SPSS مورد تجزیه تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج نشان داد که در حالت بر انگیختگی بالا با استفاده از هر دو روش پرسشنامه scat و آزمایش کورتیزول خون اضطراب در سطح نسبتا بالایی بود و درحالت بر انگیختگی پایین با استفاده از هر دو روش پرسشنامه SCAT و آزمایش سطح کورتیزول خون اضطراب در سطح پایینی قرار داشت (05/≥p)، همچنین در این پژوهش دو روش اندازه گیری اضطراب حالتی رقابتی یعنی پرسشنامه scatو تعیین سطح کورتیزول خون نیز با یکدیگر مقایسه شد و نتایج عدم تفاوت بین ایندو را نشان داد (0.05≤P )

پایش میزان چربی بدن و کنترل آن، عاملی مهم در بررسی سلامت و کارایی افراد می باشد. این عامل در دانشجویان اهمیت ویژه ای می یابد چرا که تناسب جسمانی نقش کلیدی در عملکرد بهتر و سلامتی جسم و ذهن آنها دارد، لذا از اینرو مقاله حاضر با هدف ارتباط بین ضخامت چین پوستی نواحی مختلف بدن در دانشجویان پسر انجام گردید. در این مطالعه 120 دانشجوی پسر 19 تا 24 ساله دانشگاه اصفهان به شکل تصادفی انتخاب و با استفاده از کالیپر سکا با دقت 1/0 ضخامت چربی نقاط هشت گانه بدن آنها 3بار اندازه گیری و نتایج با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی نظیر ضریب همبستگی پیرسون با ورژن ۲۱ نرم افزار spss تحلیل شد. میانگین و انحراف معیار چربی زیرپوستی تحت کتفی (5/5±95/14)، چربی جلو بازو (9/2±13/6)، چربی پشت بازو (04/5±92/11)، چربی سینه ای (9/3±6/9)، چربی شکم (8/8±4/19)، چربی فوق خاصره ای (9/8±7/14)، چربی ران (7/6±5/16)،چربی ساق پا (6/5±4/11) بود، لذا بین ناحیه سینه ای به ترتیب با نواحی تحت کتفی و شکمی (82%) و (80%) و از طرفی ناحیه شکم همبستگی بالایی را با ناحیه فوق خاصره داشت (78%). همچنین میان ناحیه پشت بازو با جلو بازو و ران (83%) و (84%) و میان ناحیه ساق با ران همبستگی بالایی (85%) وجود دارد (p<0.01). نتایج این مطالعه نشان می دهند که در اندازه گیری با تعداد موضع کمتر می توان نسبت به ارزیابی ترکیب بدنی اقدام کرد