حجت اله فانی

  مقدمه و هدف : این پژوهش با هدف مقایسه اضطراب امتحان، انگیزش پیشرفت و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزانِ پسر پایه دوازدهم بر اساس شرکت آنان در آزمون های آموزشگاه های خصوصی انجام شد. روش شناسی پژوهش : روش پژوهش توصیفی از نوع علّی-مقایسه ای و روش نمونه گیری به صورت نمونه گیری در دسترس بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان پسر پایه دوازدهم رشته ریاضی-فیزیک شهر مرودشت بود که در سال تحصیلی 1398-1397 مشغول به تحصیل بودند. نمونه آماری شامل 67 دانش آموز شرکت کننده در آزمون ها و 34 دانش آموز غیرشرکت کننده در آزمون ها بودند که از بین دو مدرسه به صورت در دسترس انتخاب شده و مورد بررسی قرار گرفتند. جمع آوری داده ها بر اساس سه پرسش نامه خودکارآمدی تحصیلی (ASEQ)، اضطراب امتحان (TAI) و انگیزش پیشرفت (AMT) صورت گرفت. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از دو دسته آزمون های توصیفی و استنباطی استفاده شد. از آزمون t استودنت (با واریانس های ادغام شده و یا مجزا به تناسب) برای مقایسه میانگین ها و نمودار جعبه باکس پلات (Boxplot) استفاده شد که این تحلیل ها با استفاده از نرم افزار SPSS (نسخه 24) صورت گرفت. یافته ها : یافته های این پژوهش نشان داد میان انگیزش پیشرفت و اضطراب امتحان دانش آموزان با توجه به شرکت آنان در آزمون های آموزشگاه های خصوصی تفاوت معنا داری وجود دارد؛ اما میان خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان شرکت کننده و غیرشرکت کننده تفاوت معناداری وجود ندارد. بحث و نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش، آزمون های آموزشگاه های خصوصی بر انگیزش پیشرفت و اضطراب امتحان دانش آموزان تأثیرگذار هستند و بر خودکارآمدی تحصیلی آن ها تأثیری ندارند.