آمنه اسداللهی

  مقدمه: چگونگی فعالیت های بدنی زنان جوان در ایران پدیده کمتر شناخته شده، اما بسیار مهم است. از همین رو هدف این تحقیق طراحی مدل فعالیت های بدنی زنان جوان ایرانی بود. روش پژوهش: روش تحقیق، کیفی از نوع نظریه داده بنیاد رویکرد نظام مند بود. جامعه مورد بررسی زنان 20-40 ساله ایرانی مشارکت کننده در فعالیت های بدنی بود. روش نمونه گیری با توجه به روش تحقیق، نمونه گیری نظری بود و تا رسیدن به اشباع نظری، ضمن بررسی متون تخصصی، 27 مصاحبه نیمه ساختاریافته انجام گرفت. روش تحلیل داده ها پرسش و مقایسه بود. یافته ها: در مرحله کدگذاری باز، هفت مقوله اصلی زیر در فرایند فعالیت های بدنی بانوان جوان ایرانی شناسایی شد: «انگیزه های شخصی»، «اقدامات ترویجی»، «چالش ها»، «اماکن و امکانات ورزشی»، «مربی»، «ایمنی و امنیت» و «فواید ورزش». یافته ها همچنین نشان داد «انگیزه های شخصی» و «اقدامات ترویجی» محرک اولیه زنان جوان برای انجام فعالیت های بدنی هستند، اما برای تصمیم گیری و انجام فعالیت های بدنی «امکانات»، «چالش ها»، «مربی» و «ایمنی و امنیت» نیز نقشی تعیین کننده ای دارند و درصورتی که شرایط مساعد باشد مشارکت زنان جوان در فعالیت های بدنی ادامه پیدا خواهد کرد. نتیجه گیری: با توجه به اینکه زنان جوان ایرانی با چالش های بسیاری مواجهند، تنها آنهایی که انگیزه های شخصی بسیار قوی دارند، به ورزش می پردازند.  

شناسایی و اثرگذاری هوشمندانه بر سوق دهنده های فعالیت بدنی زنان از الزامات مدیران ورزشی و فرهنگی کشور است. از همین رو هدف تحقیق حاضر شناسایی، دسته بندی و بررسی روند تغییرات مهمترین سوق دهنده های زنان ایرانی برای فعالیت بدنی در مراحل مختلف زندگی آنان بود. روش تحقیق، نظریه داده بنیاد رویکرد نظام مند بود. نمونه گیری از نوع نمونه گیری نظری بود. تحلیل داده ها به روش «پرسش» و «مقایسه» مستمر انجام شد. به منظور رسیدن به اشباع نظری ضمن بررسی متون تخصصی، با 136 خانم 7-78 ساله ایرانی که به طور مرتب به فعالیت بدنی می پرداختند بعلاوه 17 مادر و 6 پدر، مصاحبه های نیمه ساختاریافته انجام شد. یافته ها نشان داد چهار دسته کلی سوق دهنده فعالیت بدنی برای زنان ایرانی در مراحل مختلف زندگی وجود دارند که عبارتند از: (1) مروجان، (2) انگیزه های شخصی، (3) ویژگی های فردی و (4) چالش های سلامتی. البته هر کدام از این مقولات دارای زیرمقولات و مفاهیم مهم فراوانی هستند. مهمتر اینکه یافته ها نشان داد اگرچه سوق دهنده های فعالیت بدنی زنان ایرانی در مراحل مختلف زندگی آنان به طور اسمی شبیه هم هستند اما از لحاظ اولویت و شدت اثرگذاری بسیار متفاوت هستند. باتوجه به یافته های تحقیق وضعیت تاثیرگذاری مروجان فعالیت بدنی زنان در مراحل نوجوانی، جوانی و میانسالی با وضعیت مطلوب فاصله زیادی دارد و مدیران فرهنگی و ورزشی کشور باید به دنبال افزایش تاثیرگذاری انواع مروجان بر فعالیت بدنی زنان ایرانی در این مراحل باشند. همچنین تحریک انگیزه های شخصی شناسایی شده در مراحل مختلف زندگی در آن دسته از زنان جامعه که فعالیت بدنی جدی و مستمر ندارند یکی دیگر از اقدامات ضروری برای توسعه فعالیت بدنی زنان ایرانی در مراحل مختلف زندگی آنان است.