شبنم نوراللهی

شایستگی های سواد دیجیتالی نقش محوری در رشد حرفه ای معلمان دارد. بااین وجود، فقدان ابزار کارآمد برای سنجش یادگیری دیجیتالی معلم، تحقیقات در این زمینه را با مشکل روبرو کرده است. هدف پژوهش حاضر بررسی ویژگی های روان سنجی پرسشنامه هویت یادگیری دیجیتالی زیمر، مک تیگو و ماتسودا (2021) بود. روش پژوهش از نوع پیمایشی بود. جامعه آماری پژوهش کلیه معلمان مدارس شهر مشهد بودند که در سال تحصیلی 1400-1399 مشغول تدریس بودند. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس و بر اساس فرمول کوکران حجم نمونه 420 نفر تعیین شد. پرسشنامه پس از ترجمه و رواسازی توسط متخصصان، به صورت الکترونیکی توزیع و تکمیل گردید. برای احراز روایی سازه از تحلیل عاملی تأییدی و برای پایایی از روش همسانی درونی استفاده شد. نتایج تحلیل عاملی تأییدی برازندگی مدل و ساختار روابط درونی گویه ها را تأیید کرد. ضریب آلفای کرونباخ برای کل پرسشنامه هویت یادگیری دیجیتالی برابر با 85/0 و برای عامل های یادگیری خودتنظیمی ( 86/0) ، منابع دانش ( 91/0) ، نگرش ( 91/0) ، کارآمدی ( 91/0)، اهمیت دانش ( 91/0) و چالش ( 90/0) به دست آمد. بحث و نتیجه گیری: پرسشنامه هویت یادگیری دیجیتالی معلمان از ویژگی های روان سنجی قابل قبولی برخوردار است و می توان از آن به عنوان ابزاری معتبر در پژوهش ها استفاده کرد.

شرایط همه گیری کرونا، بر ابعاد مختلف زندگی دانش آموزان اثر گذاشته است و سبب تعطیلی مدارس و تغییر آموزش به سبک غیر حضوری شده است و تاثیراتی در حیطه آموزش داشته است که یکی از مهم ترین آن، افت تحصیلی می باشد. برای بررسی عوامل موثر بر افت تحصیلی در شرایط بیماری کرونا، نیاز به تحقیقات عمیق و گسترده ای می باشد، لذا هدف این پژوهش بررسی دیدگاه های دانش آموزان مقطع متوسطه که به طور کمی یا کیفی در دوران کرونا نسبت به قبل دچار افت تحصیلی شده اند می باشد. روش این مطالعه کیفی و با رویکرد پدیدارشناسی توصیفی بوده است و با استفاده از نمونه گیری هدفمند ملاک محور انجام شده است و به منظور گردآوری داده ها از مصاحبه نیمه ساختار یافته استفاده شده است پس از ۱۰ مصاحبه با دانش آموزان پایه هشتم تا یازدهم شهر مشهد در سال ۱۴۰۰، اشباع نتایج حاصل شد. تحلیل عمیق دیدگاه های دانش آموزان نشان داد عوامل مختلفی بر افت تحصیلی آن ها در دوران همه گیری بیماری اثرگذار بوده است که در سه محور فردی، محیطی و آموزشی می باشد، که محور فردی شامل: حواس پرتی، عصبی بودن، افسردگی، استرس (مسائل روانی) و کاهش کیفیت یادگیری، انگیزه، تقلب، کم خوانی، کم آوردن زمان (یادگیری) و بازیگوشی، بازی الکترونیکی، اطلاعات مضر، فضای مجازی (تلفن همراه) و محور محیطی شامل: مدرسه، تفریح (محیط های نشاط آور) و برخورد خانواده، دوستان و همکلاسی ها (نزدیکان) و محور آموزشی شامل مشکلات اینترنت، مشکلات نرم افزار آموزشی (بستر آموزشی)، کیفیت پایین تدریس، تغییر ساعت کلاس، بی نظمی معلم و عدم پاسخگویی معلم، بدرفتاری معلم (معلم) می باشد. لذا توصیه می شود متولیان آموزش در جهت ارتقا کیفیت آموزش مجازی، ارتقا نحوه تدریس مجازی معلمان، مراقبت از سلامت روان معلمان و دانش آموزان و افزایش مهارت های دانش آموزان برای سازگاری بیشتر با این شرایط بکوشند.