سجاد جناآبادی

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر هوش هیجانی و هوش معنوی بر خلاقیت با نقش میانجی خودشکوفایی دانش آموزان انجام شد. روش: روش پژوهش توصیفی همبستگی از نوع تحلیل مسیر می باشد. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر و پسر دوره اول متوسطه شهر زاهدان در سال تحصیلی 1400-1399 به تعداد 6500 نفر که براساس جدول مورگان حجم نمونه 363 نفر برآورد گردید، روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی که داده های پژوهش با استفاده از پرسشنامه های هوش هیجانی بارون(1980)، هوش معنوی کینگ(2008)، سنجش خلاقیت تورنس(1992) و پرسشنامه خودشکوفایی مازلو(1970) جمع آوری گردیدند. در نهایت، برای تحلیل های آماری داده ها از نرم افزار  SPSSنسخه 26 و نرم افزار LISREL نسخه 8.8 استفاده گردید. یافته ها: نتایج نشان داد بین هوش معنوی و خلاقیت با نقش میانجی خودشکوفایی دانش آموزان رابطه مستقیم و غیرمستقیم معنی دار وجود داشت. همچنین بین هوش هیجانی و خلاقیت با نقش میانجی خودشکوفایی دانش آموزان رابطه مستقیم و غیرمستقیم معنی دار مشاهده گردید. نتیجه گیری: این پژوهش نشان داد که خودشکوفایی می تواند در ارتباط بین هوش معنوی و هوش هیجانی با خلاقیت میانجی گری کند.