سمیه ظاهری عبده وند

معاملات مدیریتی، بخشی از معاملات با اشخاص وابسته اند که شرکت ها با مدیران اصلی واحد تجاری یا خویشاوندان نزدیک به آنها انجام می دهند که تا کنون در ادبیات پژوهشی کمتر به آن توجه شده است. مدیران شرکت ها، به خصوص مدیرعامل ممکن است به صورت فرصت طلبانه از قدرت خویش در راستای تسهیل معاملات مدیریتی استفاده کنند تا از این طریق منافع خویش را حداکثر کنند؛ به همین دلیل آنها ممکن است برای گمراه کردن سرمایه گذاران شرکت، کیفیت گزارشگری مالی را کاهش دهند؛ ازاین رو، پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر قدرت مدیرعامل بر رابطه بین معاملات مدیریتی و کیفیت گزارشگری مالی صورت گرفته است. نمونه پژوهش شامل 145 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است که اطلاعات گزارش های مالی آن شرکت ها برای هفت سال (1391 تا 1397) بررسی و تجزیه و تحلیل شد. برای آزمون فرضیه های پژوهش از مدل های رگرسیون چندمتغیره با داده های تابلویی به روش اثرات ثابت استفاده شده است. یافته های حاصل از آزمون فرضیه های پژوهش نشان دادند در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، معاملات مدیریتی بر کیفیت گزارشگری مالی شرکت ها تأثیر منفی معناداری دارند. این بدان معناست که افزایش معاملات مدیریتی موجب کاهش کیفیت گزارشگری مالی شرکت ها می شود. همچنین یافته های پژوهش نشان دادند قدرت مدیرعامل موجب تشدید رابطه منفی بین معاملات مدیریتی و کیفیت گزارشگری مالی شرکت ها می شود. با توجه به اهمیت کیفیت گزارشگری مالی در فرایند تصمیم گیری استفاده کنندگان گزارش های مالی، سرمایه گذاران باید بدانند مدیران برای پوشاندن اثرات سوء معاملاتی مدیریتی، به کاهش کیفیت گزارشگری مالی اقدام می کنند و با افزایش قدرت مدیرعامل، احتمال تشدید چنین رابطه ای بیشتر می شود؛ درنتیجه، چنین اقداماتی می تواند سرمایه گذاران را گمراه کند یا اثرات نامساعد بر ثروت سهامداران داشته باشد.