هانیه شهرابی فراهانی

اختلال اضطراب اجتماعی ، نوعی اختلال روان شناختی است که با ترس مداوم و اجتناب از موقیت های اجتماعی به دلیل ترس از ارزیابی همراه است. اضطراب اجتماعی با اختلال قابل ملاحظه ای در عملکرد اجتماعی و شغلی در ارتباط است. تفاوت های جنسیتی در اضطراب اجتماعی برای جستجوی درمان مهم است. اگرچه اختلال اضطراب اجتماعی یکی از شایعترین بیماری های روانشناختی است، تحقیقات اندکی از تفاوت جنسیتی وجود دارد. هدف از پژوهش حاضر ، مقایسه اضطراب اجتماعی در ابعاد ترس، اجتناب و ناراحتی فیزیولوژیک میان دانشجویان دختر و پسر می باشد. 392 نفر از دانشجویان دانشگاه شاهد شامل 182 پسر و 210 دختر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و از آنها خواسته شد تا پرسشنامه هراس اجتماعی ( SPIN ) در سه بعد ترس، اجتناب و پاسخ فیزیولوژیک پاسخ دادند. نتایج آزمون T-Test نشان داد که تفاوت معناداری در نمرات اضطراب اجتماعی در دو جنس وجود ندارد. همچنین در سطوح ترس، اجتناب و ناراحتی فیزیولوژیک تفاوت معناداری مشاهده نمی شود. بنابراین می توان نتیجه گرفت که شیوع اضطراب اجتماعی در دانشجویان دختر و پسر تقریبا در یک سطح است.

ناباروری به عنوان تهدیدکننده تولیدمثل و بقا، تجربه استرس زایی را برای زوجین نابارور ایجاد می کند. ازآنجایی که استرس توانایی فعال سازی دلبستگی را دارد، ممکن است بر واکنش ناشی از استرس ناباروری و نحوه سازگاری زوجین نابارور تأثیرگذار باشد. هدف از این پژوهش بررسی رابطه سبک های دلبستگی و سازگاری با ناباروری بود. در پژوهش حاضر، از طرح اکتشافی از نوع همبستگی استفاده شد. تعداد 192 زن (192 n= ) نابارور مراجعه کننده به بخش درمانگاه پژوهشکده رویان شهر تهران در این پژوهش شرکت کردند. اطلاعات اولیه شامل سن، مدت ناباروری، مدت ازدواج، تعداد فرزندان، سابقه سقط جنین، شغل و میزان تحصیلات ثبت شد. گردآوری داده ها با استفاده از مقیاس دلبستگی بزرگسال ( AAI ) و مقیاس سازگاری با بیماری ( AIS ) انجام شد. داده ها به روش همبستگی تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که سبک دلبستگی ایمن ( P<0.01 ، r=0.23 ) و سبک دلبستگی ناایمن ( P<0.01 ، r=-0.32 ) با سازگاری با ناباروری رابطه مثبت و منفی معنادار دارند. زنان نابارور ایمن، با ناباروری سازگاری بالاتری دارند. همچنین زنان نابارور ناایمن، سازگاری باناباروری پایین تری دارند. بر اساس نتایج این پژوهش، می توان نتیجه گرفت سبک دلبستگی ایمن و ناایمن، بر سازگاری با ناباروری مؤثر است و درمان های دلبستگی محور، بر سازگاری افراد با تجربه استرس زای ناباروری اثربخش خواهد بود.