میترا غفاری

امروزه یکی از ابزار های ارتباط با مشتریان ورزشی و تعامل با مخاطبان در روابط عمومی ها، بازاریابی ورزشی است. پژوهش حاضر بدنبال بررسی نقش واسطه ای قدردانی مشتریان ورزشی در تأثیر مولفه های بازاریابی ارتباطی بر وفاداری آنان می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه مشتریان باشگاه های بدن سازی شهر تبریز است. در تحقیق حاضر به دلیل کثرت و پراکندگی جامعه آماری، به منظور دسترسی به مشتریان باشگاه های بدن سازی، نمونه گیری خوشه ای تصادفی انجام گرفت. نمونه آماری پژوهش بر اساس جدول مورگان 385 نفر (ورزشکار) از مشتریان باشگاه ها تعیین شد. جهت جمع آوری داده ها از پرسش نامه استفاده شد. روابط میان متغیرها با بکارگیری مدل سازی معادله ساختاریAMOS20 و با استفاده وزن های رگرسیونی عادی و استاندارد شده تحلیل شد. همچنین جهت آزمون فرضیههای تحقیق سطح خطای 01/0 موردنظر بود. نتایج حاصل از آزمون تجربی مدل پژوهش، نقش اساسی مولفه های بازاریابی رابطه ای(ارتباط مستقیم، پاداش ملموس، ارتباط بین فردی و رفتار ترجیحی) در قدردانی و وفاداری مشتریان باشگاه های بدن-سازی را در سطح معنی داری 001/0 تایید می کند. همچنین نقش واسطه ای قدردانی در تاثیرگذاری متغیرهای بازاریابی رابطه ای، حائز اهمیت است. بنابراین روابط عمومی انگیزه جذب مشتریان را افزایش می دهد و به مدیران باشگاه ها اجازه خواهد داد تا از طریق بازاریابی رابطه ای به عنوان یک جایگزین، خلاء عدم ارتباط با مشتری را پر کنند. پیشنهاد می شود باشگاه-های بدن سازی با ایجاد اعتماد در مشتریان، کیفیت ارتباطات خود را با مشتریان افزایش داده تا آنها را به خود وفادار نمایند

مفهوم «محاکات» مفهومی محوری در تصور ابن سینا در باب هنر دانسته می شود. حال این پرسش مطرح می شود که اگر ابن سینا نقّاشی را نیز نوعی محاکات می داند، چه ویژگی هایی برای این محاکات قائل است؟ در مقالة حاضر سعی شده تا با بررسی سخنان پراکنده ی ابن سینا دربارة نقّاشی به این پرسش پاسخ داده شود. در این مطالعه دیدگاه های زیبایی شناختی ابن سینا دربارة محاکات در نقّاشی ذیل سه موضوع کلّی دسته بندی می شود: چیستی محاکات در نقّاشی، لذّت از محاکات در نقّاشی و نقش معرفتیِ این محاکات. او ضمن تأکید بر محاکات در نقّاشی و شباهتش با شعر، آن را تقلیدِ بی کم و کاستی از الگو، وابسته به الگویِ بالفعل موجود و صرفاً برگرفته از صورتِ ظاهری الگو نمی داند. او لذّت از محاکات را ویژگی ای مختصّ انسان قلمداد می کند و آن را برتر از بسیاری لذّت های حسّی دیگر می داند. ابن سینا معتقد است محاکات در نقّاشی می تواند وسیله ای برای بیان معانی معقول به زبان محسوس به شکل رمزی باشد. تأثیرگذاریِ نقّاشی بر نفس مخاطب نه به واسطه ی انتقالِ گزاره ای صادق از لحاظ منطقی، بلکه با به شگفت آوردن و چه بسا حتی از طریق تأثیری سحرگونه رخ می دهد.