هلن اسدیان

هدف : انواع رتوش در نگاتیوهای عکاسی پایه شیشه ایِ کلودیونی و ژلاتینی در  قرن 19 و ابتدای قرن 20  رایج بوده است.  در این مقاله شیوه ها،  ابزار، و مواد این کار  بررسی شده است. روش/ رویکرد پژوهش : این مطالعه بر روی آثار موجود در آلبوم خانه مجموعه کاخ گلستان انجام شده است. یافته ها و نتیجه گیری : رتوش در نگاتیوهای عکاسیِ پایه شیشه ای با استفاده از مواد و ابزارهایی مانند، گرافیت (مداد)، بُرنده ها و ساینده ها، رنگ های مختلف، کاغذ، صمغ و... انجام می شده است. همه فنون رتوش زیرمجموعه دو گروه اصلیِ افزایش و کاهشی قرار می گیرد.

اسنادِ تصویری یکی از ارزشمندترین میراث های فرهنگی هر ملت و قومی است و عکس در این میان، یکی از مهم ترین آن ها درزمینه بازیابی و دستیابی به تصویری، از فرهنگ و تمدن گذشته است. شناخت مواد و فناوری های بهکار گرفته شده برای تولید هر اثر هنری- تاریخی، نه تنها از منظر تاریخی، بلکه به منظور به کارگیری مناسب ترین روش جهت نگهداری و حفاظت حائز اهمیت است. پژوهش حاضر اولین جستار به زبان فارسی است که به بررسی نگاتیوهای عکاسی پایه شیشه ای و روش های شناسایی آن ها از طریق خصوصیات ظاهری پرداخته است. هدف: هدف از این تحقیق معرفی انواع نگاتیوهای عکاسی پایه شیشه ایو شناسایی انواع آن ها از طریق ویژگی های ظاهری است. روشورویکردپژوهش:پژوهش حاضر از نوع بنیادی نظری و کاربردی است که با تکیه بر مطالعات کتابخانه ای، اینترنتی و اسناد آرشیوی مرتبط با موضوع انجام گرفته است. یافته های پژوهش:بر اساس مطالعات انجام شده نگاتیوهای عکاسیِ پایه شیشه ای به طورکلی به سه گروه آلبومینی، کلودیونی و ژلاتینی تقسیم بندی می شوند. هر یک از انواع نگاتیوها دارای ویژگی های منحصربه فردی هستند که می توانند از طریق آن ها شناسایی شوند. در این تحقیق، روش هایی مانند بررسی ضخامت شیشه، نحوه برش آن، رنگ تصویر، نظم امولسیون و لایه ورنی در لبه های شیشه، میزان یکنواختی شیشه و امولسیون بر روی تکیه گاه شیشه ای و ... به عنوان روش هایی به منظور بازشناسی سریع این دسته از آثار معرفی شده اند.