علی حیرانی

مقدمه و هدف: فلج مغزی همی پلژی اسپاستیک، نمونه ای از اختلالات جسمانی است که اندام فوقانی و تحتانی یک طرف بدن را درگیر می کند. وقتی آینه درمانی با تمرینات دوطرفه ترکیب گردد، تصویرسازی ذهنی و بصری افزایش می یابد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر شش هفته تمرینات حرکتی دوطرفه با و بدون آینه بر زمان واکنش ساده ی دست مبتلای کودکان فلج مغزی همی پلژی اسپاستیک بود. روش شناسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی(IR.KUMS.REC.1398.493) ، تعداد 16 کودک مبتلا به فلج مغزی همی پلژی در دو گروه آزمایشی تمرینات حرکتی دوطرفه در آینه ، و گروه آزمایشی تمرینات حرکتی بدون آینه ، تقسیم شدند. هر دو گروه علاوه بر برنامه معمول توانبخشی، مطابق دستورالعمل هایشان به تمرینات حرکتی پرداختند. زمان واکنش ساده ی دست مبتلا هر دو گروه، با استفاده از دستگاه زمان واکنش چند انتخابی ساخت شرکت لافایت( مدل 63035) ارزیابی شد. نتایج: نتایج نشان داد که هر دو گروه آزمایشی پس از مداخله شش هفته ای در نمرات زمان واکنش ساده ی دست مبتلا بهبود معنی دار داشتند(p <./05). همچنین بررسی های بین گروهی حاکی از عدم تفاوت معنادار بین دو گروه بود(P>0/05). نتیجه گیری: به دلیل عدم تفاوت معنادار بین دو گروه آزمایش، تمرینات حرکتی دوطرفه با و بدون آینه بر زمان واکنش ساده ی دست مبتلای کودکان فلج مغزی همی پلژی اسپاستیک موثر بود، که می تواند با مکانیزم تمرینات دوطرفه تبیین گردد.

مقدمه: تغییر سبک زندگی و روند روزافزون اختلالات رشدی کودکان به ویژه در حیطه تعاملات اجتماعی، نیاز به انجام پژوهش در این حوزه را ضروری ساخته است. ازاین رو هدف پژوهش حاضر بررسی ادراک ویژه عمل در شرایط متفاوت کانون توجه در کودکان مبتلا به اوتیسم بود. روش پژوهش: بدین منظور 45 فرد مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم با عملکرد بالا به صورت تصادفی در سه گروه 15 نفره توجه درونی، بیرونی و کنترل تقسیم شدند. تکلیف آزمودنی ها پرتاب دارت و تخمین اندازه هدف بود. پس از اجرای پیش آزمون، گروه ها در پنج بلوک ده کوششی تکلیف پرتاب دارت را انجام دادند. دستورالعمل های تمرکز توجه، پیش از هر کوشش مختص گروه های تجربی ارائه شده و از آزمودنی ها درخواست می شد پیش از اجرای تکالیف در هر بلوک، اندازه هدف را تخمین بزنند. برای این منظور، شرکت کنندگان برای کشیدن دایره ای هم اندازه هدف دارت، از شکل دوایر موجود در مایکروسافت پاورپوینت استفاده کردند. روز بعد آزمون های یادداری و انتقال اجرا شد. یافته ها: نتایج نشان داد که گروه توجه درونی در هر دوی مراحل اکتساب و یادداری و انتقال عملکرد پرتاب دارت و ادراکِ ویژه عمل بهتری نسبت به گروه توجه بیرونی و کنترل داشت (05/0≥P). نتیجه گیری: به طور کلی یافته ها نشان داد در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم، توجه درونی به عملکرد و یادگیری بهتری نسبت به توجه بیرونی منجر می شود. بنابراین مربیان و معلمان تربیت بدنی که با این افراد کار می کنند، هنگام طراحی جلسات تمرین باید بر منافع توجه درونی تأکید کنند.