امیرحسن زارعی رهرو

شراکت عمومی خصوصی، روشی نو برای گسترش و ارتقای خدمات دولتی با همکاری بخش خصوصی است که بایددر ایران موردتوجه بیش تر قرار گیرد. این پژوهش با هدف شناسایی عوامل موثر در موفقیت شراکت عمومی خصوصی و ارائه الگوی آن در بخش خدمات دولتی ایران اجرا شده است. در این پژوهش، ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه است و تمام پروژه های شراکت عمومی خصوصی در شهر تهران به عنوان واحدتحلیل در نظر گرفته شده اند. داده های جمع آوری شده با استفاده از تکنیک تحلیل عاملی اکتشافی و رگرسیون چندمتغیره تحلیل شده اند. نتایج تحلیل نشان می دهدکه پنج دسته عوامل بر موفقیت شراکت عمومی خصوصی تاثیرگذار هستند: مدیریت مطلوب، اعتمادسازی، استفاده از اطلاعات و دانش، توجه به منافع مردم، و تامین مالی. مبتنی بر نتایج، مدیریت مطلوب، بیش ترین تاثیر و تامین مالی کم ترین تاثیر را بر موفقیت شراکت عمومی خصوصی دارند. همچنین، میزان موفقیت شراکت عمومی خصوصی پایین تر از میانگین نظری است. منطبق بر یافته ها، برای موفقیت شراکت عمومی خصوصی در ایران بایدبه این پنج عامل کلیدی توجه ویژه داشت.

امروزه در جوامع مختلف شواهد فراوانی از موفقیت های چشمگیر کارگروهی وجود دارد. بسیاری از سازمان ها نیز به پیروی از این تجارب، اقدام به انجام فعالیت هایی در راستای تشکیل گروه های کاری نموده اند. اما نتایج بیانگر این حقیقت است که برخی از سازمان ها در اجرای کار گروهی با شکست مواجه شده و یا حداقل تشکیل گروه، نیازهای اصلی آنها را برآورده ننموده است. در سازمان ها کارها، وظایف و پروژه ها با دو رویکرد «بهبود» و «جاری» انجام می شوند. نگاه گروه های کاری در انجام موارد فوق از نوع رویکرد جاری است، در حالی که گروه های کنترل کیفیت، دارای نگرش و رویکرد بهبود هستند. بنابراین در نظر است با لحاظ کردن متغیر ها و عوامل موجود در گروه های کنترل کیفیت، نوع رویکرد گروه های کاری نیز از رویکرد جاری به رویکرد بهبود تغییر داده شود. پژوهش حاضر با طرح دو فرضیه آغاز گردید. پس از آشنایی کامل با ماهیت مساله و شرایط حاکم بر پژوهشگاه صنعت نفت، پرسشنامه ای طراحی، تکمیل و جمع آوری شد و در نهایت با تجزیه و تحلیل داده های حاصل از آن، شاخص های اصلی ارزیابی کار گروهی با توجه به ویژگی های مختلف سازمانی، گروهی و فردی استخراج و رتبه بندی شدند. در بخش ویژگی های سازمانی عامل استراتژی سازمان با بیشترین درجه اهمیت در رتبه اول قرار گرفت. در بخش ویژگی های گروهی و ویژگی های فردی نیز به ترتیب عوامل اعتماد بین اعضای گروه و هوش عاطفی اعضای بالاترین درجه اهمیت را به خود اختصاص داده اند