مهتا اسکندرنژاد

مقدمه: ورزشکاران ورزشهای تیمی باید تصمیمات زیادی را هنگام درک و تفسیر اطلاعات محیطی موجود در زمینه موقعیت توپ، هم تیمی ها و بازیکنان حریف در حین انجام اقدامات مناسب اتخاذ کنند. با توجه به ماهیت رشته والیبال ولزوم توجه به محرکهای متعدد در جریان تمرینات و مسابقات، ظرفیت بالای توانایی های شناختی مانند حافظه کاری ضروری به نظر می رسد.هدف این پژوهش مقایسه تأثیرپذیری حافظه کاری فضایی و عددی والیبالیستهای ماهر و نیم هماهر به دنبال تمرینات تصمیم گیری بود. روش پژوهش: 60 نفر از دختران والیبالیست، 30 نفر آنها برای گروه نیمه ماهر (15 گروه تمرینی و 15 کنترل) و 30نفر برای گروه ماهر (15 گروه تمرینی و 15 کنترل) با دامنه سنی 19-25 سال به صورت روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. پروتکل تمرینات تصمیمگیری به مدت 18 جلسه انجام گرفت و تمرینات براساس دستورالعمل تمرینی در هر گروه در قالب 3 بلوک 20تایی اجرا شد. برای ارزیابی حافظه کاری از آزمون ظرفیت حافظه کاری استفاده شد. با توجه به نرمال بودن دادهها برای آزمون فرضیه از روش تحلیل واریانس عاملی بین و درون گروهی (مختلط) با اندازه گیری مکرر استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل در سطح معناداری 05 /0 ≤ α نشان داد بین گروههای تمرینی تف اوت معناداری وج ود دارد و گروه تصمیمی بیشترین امتیاز را کسب کرد. تمرین تصمیمگیری در سطح تبحر نیمه ماهر نسبت به ماهر بهبود چشمگیری در متغیر حافظه کاری فضایی داشته است. نتیجه گیری: نتیجه اینکه تمرینات با بار شناختی بالا میتواند ضرورتی برای افزایش حافظه کاری فضایی در دختران والیبالیست نیمه ماهر باشد. 

هدف پژوهش بررسی نقش بازیهای مجازی خشن و غیرخشن در مقایسه با بازیهای حرکتی رایج بر زمان واکنش، هماهنگی، چابکی و ویژگی های روانشناختی نوجوانان بود. روش مطالعه از نوع پس رویدادی علی مقایسه ای است که سه گروه از شرکت کنندگان نوجوان با دامنه سنی12تا 17ساله در این مطالعه با روش نمونه گیری هدفمند ازمدارس دولتی انتخاب شدند. براساس سابقه بازی در سه گروه بازی های رایانه ای خشن، بازی های رایانه ای غیرخشن و بازی های حرکتی ورزشی قرار گرفتند. اضطراب توسط پرسشنامه اضطراب کتل، پرخاشگری توسط پرسشنامه باس و پری و برای بررسی مهارتهای حرکتی از آزمون نلسون برای زمان واکنش اندام فوقانی و از آزمون ضربه زدن اندام فوقانی برای چابکی اندام فوقانی استفاده گردید. از روش آماری تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی بنفرونی استفاده شد. یافته ها تفاوت معنی داری بین مهارت هماهنگی و پرخاشگری کاربران بازیهای مجازی و بازیهای حرکتی ورزشی نشان داد و متغیر پرخاشگری به نفع نوجوانان مشارکت کننده بازیهای حرکتی ورزشی نسبت به دو گروه بازی های مجازی (022/0=p) کمتر بود و نوجوانان بازیهای حرکتی ورزشی در متغیر هماهنگی نمرات بهتری (023/0=p) بدست آوردند. نتایج پژوهش حاضر تاییدی بر تاثیر نوع ویژگیهای بازی بر ویژگیهای جسمانی و روانی نوجوانان می باشد.

هدف از پژوهش حاضر بررسی و مقایسه تأثیر تمرین های تصمیم گیری بر حافظه کاری، توجه انتخابی و دقت عملکرد است. پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون است، جامعه آماری پژوهش دختران دانشگاه تبریز در دامنه سنی 19 تا 25 سال است، که از میان آن ها 45 نفر از بازیکنان والیبال مبتدی آموزش دیده به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شد. این بازیکنان به صورت تصادفی در سه گروه تمرینات تصمیم گیری با پیچیدگی زیاد، تمرینات تصمیم گیری با پیچیدگی کم و کنترل قرار گرفتند. پروتکل تمرینی به مدت 18 جلسه انجام شد و گروه ها تمرینات را بر اساس دستورالعمل تمرینی هر گروه در قالب 3 بلوک 20 تایی اجرا کردند. برای ارزیابی توجه انتخابی، حافظه کاری و دقت عملکرد به ترتیب از آزمون های استروپ، ظرفیت حافظه کاری و آزمون استاندارد شده والیبال استفاده شد. پس از جمع آوری داده ها با استفاده از آزمون شاپیرو ویلک، نرمال بودن توزیع داده ها بررسی شد و در ادامه، از روش تحلیل واریانس عاملی بین و درون گروهی در سطح معناداری (05/0>P) با استفاده از نرم افزار اس پی اس نسخه 25 به آزمون فرضیه ها پرداخته شد. نتایج حاصل از این بررسی ها نشان دادند که گروه تمرین تصمیم گیری نسبت به گروه کنترل بهبود چشمگیری در متغیرهای پژوهش داشته است. این افزایش در گروه تصمیم گیری با پیچیدگی زیاد به مراتب بیشتر از گروه تصمیم گیری با پیچیدگی کم گزارش شد و در گروه کنترل تغییری مشاهده نشد.