رضا ابراهیم پور

مقدمه: با پیشرفت دانش و فن آوری، استفاده از چندرسانه ای ها برای آموزش گسترش زیادی یافته است. یکی از مهمترین مسائلی که مورد غفلت واقع شده است مکان توجه مخاطب در راستای انطباق چندرسانه ای های تولید شده با اهداف اولیه طراحی آنها است. مدل های محاسباتی توجه بینایی الهام گرفته از عملکرد مغز انسان می توانند این خلاء موجود را پر کنند و به عنوان ابزاری قدرتمند جهت ارزیابی نقاط توجه مخاطب چندرسانه ای آموزشی به کار گرفته شوند. روش کار: در این مقاله چندرسانه ای آموزشی طراحی شده، توسط مدل محاسباتی توجه بینایی مورد ارزیابی قرار می گیرد تا معلوم شود که کاربر انسانی در هنگام مشاهده فیلم به چه بخش هایی توجه خواهد کرد. با بهره گیری از مدل های محاسباتی توجه بینایی سعی بر کشف مکان های توجه مخاطب و مقایسه آن با داده های ردیابی چشمی گردیده تا در جهت افزایش میزان تاثیر آن بر مخاطب و بهبود کیفیت چندرسانه ای تولید شده استفاده گردد. یافته ها: در آزمایش های صورت گرفته مشخص می گردد که با ارزیابی مکان های توجه بینایی با داده های چشمی و مکان های تعیین شده توسط مدل محاسباتی توجه بینایی علاوه بر ارزیابی کیفی تاثیرات اصول به کار برده شده می توان با تغییراتی متناسب با مدل توجه در ویدئو تولید شده میزان توجه مخاطب را بالا برد و در نتیجه، با کاهش بار شناختی، اثربخشی چندرسانه ای آموزشی را افزایش داد. نتیجه گیری: نتایج شبیه سازی نشان می دهد که مدل های محاسباتی موجود بادقت قابل قبولی می توانند محل توجه بینایی را تعیین کنند که این موضوع باعث سهولت ارزیابی چندرسانه ای های آموزشی تولید شده می شود.

مقدمه: هنگام تصمیم گیری در زندگی واقعی، در بسیاری از موارد، شواهد به مرور و در طول زمان در دسترس افراد قرار می گیرند. افراد قادر هستند بعد از دریافت دو پالس اطلاعاتی کوتاه، شواهد را به خوبی با هم ادغام کرده و به تصمیم برسند؛ اما مشخص نیست که قطعیت افراد در این گونه شرایط چگونه شکل می گیرد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی قطعیت افراد پس از دریافت پالس اطلاعاتی جدید بود. روش کار: به منظور ایجاد موقعیت تصمیم گیری ادراکی، آزمایشی با محرک نقاط تصادفی طراحی شد. در هر یک از آزمایه های این آزمایش، یک و یا دو پالس اطلاعاتی به افراد نمایش داده می شد و شرکت کنندگان می بایست بر مبنای اطلاعات دریافتی، به طور همزمان، تصمیم و قطعیت تصمیم خود را اعلام می کردند. به منظور درک تاثیر فاصله زمانی بین پالس های اطلاعاتی، پالس دوم بلافاصله و یا حداکثر یک ثانیه بعد از اتمام پالس اول به افراد نمایش داده می شد. به منظور توضیح ادغام شواهد و شکل گیری قطعیت، علاوه بر تحلیل داده های رفتاری، مدل های محاسباتی نیز به کار گرفته شد. یافته ها: بر اساس داده های این پژوهش، با آن که صحت شرکت کنندگان در آزمایه های حاوی دوپالس اطلاعات، بیش از آنچه انتظار می رفت، بهبود یافت اما قطعیت در این آزمایه ها، تفاوت چندانی با آزمایه های تک پالس نداشت و از پیش بینی مدل کمتر بود. همچنین، حساسیت فراشناخت افراد که نشان دهنده هماهنگی صحت و قطعیت است، در آزمایه های دوپالس، بیش از انتظار، بهبود یافت. نتیجه گیری: این نتایج نشان می دهد که ارائه اطلاعات اندک و تدریجی با وجود وقفه زمانی بین ارائه شواهد، افراد را به تصمیم های پایدارتری سوق می دهد. این نتایج در بازاریابی و اقتصاد رفتاری کاربرد دارد.

مقدمه: بررسی کمّی تاثیر اطلاعات چندگانه مکانی در تصمیم گیری ادراکی، به دلیل پیچیدگی کنترل این اطلاعات در محرک های طبیعی کمتر مورد توجه بوده است. در این پژوهش با کنترل نظام مند تعداد و حجم اطلاعات مکانی در یک محرک طبیعی، به مقایسه کمّی وزن این اطلاعات و تاثیر آن در تفکیک چهره های خنثی پرداخته می شود. اهمیت این مسئله در مطالعه کمّی یک محرک پیچیده طبیعی در بستر تصمیم گیری ادراکی است. روش کار: آزمونی با قابلیت کنترل نظام مند اطلاعات چندگانه مکانی (ناحیه چشم، بینی و دهان) با ادغام تصاویر چهره طراحی و اجرا شد. این تصاویر متشکل از یک یا سه مولفه حاوی اطلاعات مکانی متغیر در زمان بودند که با ماسک ترکیب و به صورت تصادفی با سطوح سختی متفاوت نمایش داده می شدند. از شرکت کنندگان خواسته شد تا شباهت بیشتر محرک به یکی از دو نمونه چهره را به صورت پاسخ آزاد اعلام کنند. یافته ها: دامنه مثبت کرنل های روان فیزیک برای هر مولفه، نشان می دهد اخذ تصمیم با جمع آوری اطلاعات مکانی صورت می گیرد. دامنه کرنل برای تمام مولفه ها در آزمایه های سه مولفه ای تفاوت معناداری از صفر دارد که حاکی از اثر تقویت کننده وزن اطلاعات مولفه ها در راهبردهای تصمیم است. جمع آوری اطلاعات چندگانه مکانی را می توان به صورت عمدتا خطی و با وزن موثر هر مولفه با مدل جمع آوری بی نقص شواهد توضیح داد. نتیجه گیری: سازوکار تصمیم گیری ادراکی در حضور محرک طبیعی با جمع آوری بی نقص اطلاعات مکانی_زمانی قابل توصیف است. این پژوهش توسعه ای از مطالعات پیشین در حضور محرک های ساده است که حاوی اطلاعات یکنواخت مکانی بوده اند.

تأثیر ویژگی های محیط انسان ساخت و طراحی آن بر انسان همواره مورد توجه بوده است. در این میان، نقش نما می تواند به عنوان جلوه بصری یک ساختمان که در زیباسازی منظر شهری مؤثر است در قالب رفتار چشم مورد بررسی قرار گیرد. در این چهارچوب، پژوهش حاضر با مطالعه ای در حوزه علوم شناختی و معماری، به دنبال بررسی تأثیر فرایندهای «پایین به بالا» (تأثیر عامل رنگ) و «بالا به پایین» (تأثیر عامل تخصص) بر حرکات چشم، در حین قضاوت زیبایی شناسانه نمای ساختمان های مسکونی نوساز شهر تهران است. بدین منظور در طرحی شبه آزمایشی از ابزار ردیاب حرکت چشمی استفاده می شود. روش نمونه گیری از جامعه داوطلبان به صورت احتمالی یا تصادفی ساده است و حجم نمونه در دو گروه متخصصان و غیرمتخصصان را ۳۸ شرکت کننده (۲۱ متخصص) تشکیل می دهند. یافته ها نشان می دهد که متخصصان تصاویر با غلبه شدت طول موج قرمز و دارای کنتراست قرمز/سبز و غیرمتخصصان تصاویر با کنتراست کمتر را ترجیح می دهند. از سویی دیگر، تحلیل شاخص های حرکت چشمی و نقشه حرارتی نشان دهنده تفاوت در الگوی پویش بصری، اولویت توجه به لایه ها و عناصر نما تحت تأثیر عامل «تخصص»، بیش از عامل «رنگ» است.

مقدمه : هدف این پژوهش به دنبال بررسی نقش قطعیت آگاهانه در مقابل قطعیت ضمنی در بستر مطالعه چگونگی تنظیم استراتژی تصمیم های چند مرحله ای ا ست. در این مطالعه، از تصمیم گیری دو مرحله ای به عنوان بستری مناسب برای بررسی این تفاوت استفاده شده است. این موضوع از آنجا حائز اهمیت است که در مطالعات سال های اخیر در حوزه تصمیم گیری، مساله شکل گیری قطعیت از جمله سوالات مهم بوده است. این مطالعه می تواند تصویر کامل تری از بازنمایی قطعیت و اثر آن بر مولفه های تصمیم را نشان دهد. روش کار: این پژوهش از نوع آزمایشی با طرح درون آزمودنی بود . در این مطالعه از داده های آزمایش روان-فیزیک نقاط متحرک تصادفی 12 شرکت کننده که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده بودند، استفاده شد. هر شرکت کننده در طی 4 بلاک مجموعا 528 آزمایه را کامل کرد. شرکت کنندگان باید دو تصمیم ادراکی متوالی را اخذ و همزمان با پاسخ، میزان قطعیت خود را با ساکاد چشمی اعلام می کردند. یافته ها : نتایج نشان داد کاهش قدرت محرک در تصمیم اول به طرز معناداری منجر به افزایش زمان پاسخ تصمیم دوم می شود. همچنین گزارش قطعیت بالاتر در تصمیم اول به افزایش زمان پاسخ تصمیم دوم منتهی می شود. از طرفی نتایج نشان داد قطعیت تصمیم اول بر زمان پاسخ تصمیم دوم به طرز معناداری اثر بیشتری نسبت به تاثیر صحت تصمیم اول بر زمان پاسخ تصمیم دوم دارد. نتیجه گیری : هنگامی که قطعیت در مورد هر تصمیم به صورت همزمان با پاسخ و آگاهانه گزارش می شود همان اثری را بر تنظیم استراتژی می گذارد که در عدم گزارش قطعیت دیده می شد. بر همین اساس می توان عنوان کرد که در بستر تصمیمات چند مرحله ای ادراکی، قطعیت آگاهانه و ضمنی مشابه با یکدیگر عمل می کنند.

ضرور ی است که با بررسی دقیق مدل های پیش بینیکننده جدید و دارای قابلیت های مضاعف، ضمن مقایسه با روش های آماری متداول و یافتن نقاط قوت و ضعف هر یکاز آنها، بتوان در پژوهش های آتی مدلی که محققان را به بهترین پیش بینی رهنمون سازد، پیشنهاد نمود. هدف از پی­ریزی این پژوهش، مقایسه توانایی مدل شبکه عصبی و رگرسیون در پیش بینی رضامندی زناشویی بر­اساس ویژگیهای شخصیتی بود. روش: ا ین پژوهش همبستگی، روی 300 زوج که به روش نمونه­گیری تصادفی چندمرحله ای از میان دانشجویان متاهل 3 دانشگاه شهر تهران در سال 1387 انتخاب شدند، به انجام رسید. آزمودنی­ها پرسش­نامه های NEO-FFI و رضایت زناشویی ENRICH را تکمیل کردند . داده ها به کمکشبکه عصبی مصنوعی پرسپترون چندلایه ، رگرسیون چندگانه، آزمون معنی داری ضریب همبستگی پیرسون و آزمون T مستقل با نرم­افزار MATLAB 6.5 و SPSS 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته­ها: شبکه عصبی پرسپترون چندلایه به طور معنی داری موفق تر از رگرسیون چندگانه توانست رضایت زناشویی را پیش بینی نماید (05/0>p). سه عامل روان آزرده گرایی مرد، مسئولیت پذیری مرد و مسئولیت پذیری زن توانستند 4/24% واریانس رضامندی زناشویی مردان را به طور معنی داری تبیین نمایند (037/0> p ). نتیجه­گیری: نتایج این پژوهش زمینه را برای طراحی شبکه عصبی با قابلیت پیش بینی رضامندی زناشویی فراهم میآورد که تاثیر شایانی در کیفیت مشاوره های خانواده در ا ی ران خواهد داشت