یدالله خرم آبادی

با توسعه شهرنشینی، شاهد بروز پدیده و رفتارهای مختلف از جمله پدیده وندالیسم در جوامع مختلف هستیم. امروزه، با گسترش شهرها، ناهنجاری های اجتماعی نیز گسترش می یابند که لزوم توجه جدی به این امر را بیشتر می طلبد. پدیده وندالیسم از جمله مباحثی به شمار می رود که به سرعت جوامع مختلفی را درگیر کرده و به مثابه مسأله ای جدی در حال بروز است و حتی جامعه ما را با مشکلاتی مواجه ساخته است. این مقاله تلاش دارد عوامل مؤثر بر گرایش جوانان شهر همدان به رفتار وندالیسمی با تأکید بر ضرورت نقش پلیس و امنیت اجتماعی را بررسی کند و راه-حل های مناسب برای کاهش این معضل را ارائه دهد. روش تحقیق، از نوع پیمایشی بوده است. جامعه آماری مورد مطالعه، جوانان پسر شهر همدانی در سنین بین 27-10 ساله می باشند و با استفاده از فرمول تعیین حجم نمونه کوکران، تعداد500 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. روش نمونه گیری نیز به صورت نمونه گیری تصادفی ساده صورت گرفت. فرضیه های این تحقیق عبارتند از: جنسیت، پایگاه اجتماعی، محل سکونت، ارتباط با همسالان و نحوه گذراندن اوقات فراغت که با متغیر رفتار وندالیستی. نتایج نشان داد که بین کلیه متغیرهای فوق با گرایش به رفتار وندالیستی، رابطه معناداری وجود دارد. پلیس به عنوان نیرویی که بالذات ماهیتی انتظامی داشته و اصولاً نظم را سر لوحه عمل و پشرفت خود می داند و می تواند با استفاده از هویت مدنی و اجتماعی خود به ایجاد نظم و برقراری امنیت پرداخته و نقش های مفید ومؤثری را نیز ایفا نماید.

پژوهش حاضر به منظورتعیین اثر بخشی آموزش مدیریت خشم در کاهش الگوهای خشونت وسلامت روان زوجین در شهر همدان انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی است وبرای انجام آن از بین زوجینی که به مرکز مشاوره نیروی انتظامی شهر همدان مراجعه کرده بودند ، 40 آزمودنی به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب وبه طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش طی 8 جلسه تحت برنامه آموزشی مدیریت خشم قرار گرفتند. داده ها با استفاده از پرسش نامه های سلامت روان و خشونت خانوادگی قبل وبعد از مداخلات جمع آوری شدن و به وسیله تحلیل کواریانس تحلیل شد. یافته های پژوهش نشان داد که آموزش مهارت های مدیریت خشم می تواند خشونت خانوادگی را به طور معنا داری کاهش داده و سلامت روان زوجین را افزایش دهد. میان گروه های آزمایش وکنترل از لحاظ خشونت خانگی وسلامت روان تفاوت معنا داری وجود دارد. نتایج این پژوهش شواهدی را پیشنهاد می کند که آموزش مهارت های مدیریت خشم روش مناسبی برای کاهش خشونت خانوادگی ودر نتیجه بهبود سلامت روان زوجین می باشد. آموزش مدیریت احتمالاً از طریق تقویت مهارت های رفتاری تنظیم و تغییر کرده و ایجاد هیجانات خوشایند به زوجین کمک می کند که خشونت خودشان را کاهش دهند، در اثر این تغییرات مطلوب رفتاری و هیجانی سلامت روان زوجین بهبودیافت.

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیرموسیقی درمانی بر کاهش عود افسردگی و استرس معتادین به مواد مخدر در شهر همدان بود. روش: در این طرح شبه آزمایشی تعداد 60 نفر از معتادین به مواد مخدر مراجعه کننده به مرکز ترک اعتیاد بهزیستی همدان به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی تعداد 30 نفر به گروه گواه و 30 نفر به گروه آزمایش تخصیص یافتند. گروه آزمایش به مدت 8 ماه بطور سه روز در هفته به مدت 5 ساعت در معرض موسیقی قرار گرفتند. هر دو گروه با مقیاس اضطراب، افسردگی، استرس و آزمایش متادون پیش و پس از موسیقی درمانی مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: داده ها نشان داد موسیقی درمانی موجب کاهش میزان افسردگی و استرس می شود. نتیجه گیری: با توجه به یافته ها می توان گفت موسیقی درمانی روش مفیدی در کاهش عود افسردگی و استرس معتادین به مواد مخدر می باشد. بنابراین به عنوان یکی از شیوه های کارآمد درمان پیامدهای اعتیاد می تواند مورد استفاده قرار گیرد.

موضوع پژوهش حاضر مطالعه تأثیر اثر زایگارنیک بر میزان توجه و زمان واکنش متقاضیان گواهینامه رانندگی بوده است. به این منظور از بین هنرجویان متقاضی دریافت گواهینامه رانندگی در دی ماه سال 1390 شهرستان همدان که تعداد آنها 455 نفر بود تعداد40نفر(20زن و20مرد) به روش تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند و در یک طرح آزمایشی(پس آزمون با گروه کنترل) با آزمون استروپ مورد سنجش قرار گرفتند. روش تجزیه تحلیل داده ها آزمون تحلیل واریانس چند متغیره بود. نتایج نشان داد که اثر زایگارنیک، میزان توجه را کاهش، زمان واکنش را افزایش می دهد و در خصوص عامل تعدیل کننده جنسیت در زمان واکنش،بر خلاف پیش بینی ها تفاوتی بین دو جنس مشاهده نگردید. همچنین در این تحقیق مشاهده شدکه اثر زایگارنیک در میزان توجه مردان بیش از زنان اختلال ایجاد می کند بنابراین، نتیجه گیری می شود که اثر زایگارنیک با تأثیر منفی بر زمان واکنش و میزان توجه (به ویژه در مردان) می تواند یکی از عوامل تأثیرگذار در حوادث رانندگی باشد .

پژوهش حاضر تأثیر ترکیبی بکارگیری روش های مختلف سنجش جایگزین (عملکردی و کارپوشه) بر نگرش و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان را مورد بررسی قرار داد. نمونه پژوهش را 40 دانش آموز پسر پیش دانشگاهی در رشتة علوم تجربی منطقه 2 خرم آباد تشکیل دادند که در دو کلاس متفاوت به صورت تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزارهای اندازه گیری مورد استفاده در این پژوهش عبارت بود از: 1- پرسشنامه تجدیدنظر شده سنجش نگرش نسبت به مدرسه (SAAS-R)، 2- آزمون پیشرفت تحصیلی شیمی، 3- آزمون های عملکردی شیمی، 4-کارپوشه. برای تحلیل داده ها از روش های آماری تحلیل کوواریانس چند متغیری (MANCOVA)،و تحلیل کوواریانس یک متغیری (ANCOVA) استفاده شد. نتایج نشان داد دانش آموزانی که عملکردشان با استفاده از روش های سنجش جایگزین مورد آزمون قرار می گیرند در مقایسه با دانش آموزانی که عملکردشان با روش های سنتی اندازه گیری می شوند: 1- نگرش مثبت تری نسبت به مدرسه دارند، 2- به پیشرفت تحصیلی بالاتری در حیطة روانی- حرکتی و شناختی دست می یابند.