وحی؛ واسطه ای میان خدا و انسان

این گفت‏وگو درباره وحى و ماهیت آن است که در کتاب وحى و افعال گفتارى، نوشته آقاى علیرضا قائمى‏نیا به بحث گذاشته شده است . ایشان مى‏گوید: درباره سرشت وحى سه دیدگاه مطرح است: 1 . دیدگاه وحى گزاره‏اى، که معتقد است آنچه بر پیامبر القا شده، اطلاعاتى است که سرشت زبانى ندارد; هرچند ممکن است در قالب جملات زبانى ادا شود; 2 . دیدگاهى که مى‏گوید حقیقت وحى، همان مواجهه پیامبر با خداست (تجربه نبوى) و پیامبر تفاسیرى از آن مواجهه دارد، هیچ پیام و گزاره‏اى رد و بدل نمى‏شود; 3 . دیدگاه سوم، همان وحى گفتارى است و متاثر از فلسفه زبان «جان‏آستین‏» مى‏باشد . آستین پدیده تکلم را نوعى «فعل‏» مى‏داند که سه جنبه دارد: فعل گفتار (بر زبان آوردن جملات) ; فعل ضمن گفتار (انتقال معانى به مخاطب) ; و فعل بعد گفتار (تاثیرى که در مخاطب پدید مى‏آید) .
براین‏اساس، وحى نیز یکى از افعال خدا و در حقیقت صفت فعل اوست . از ثمرات این نظریه، هماهنگى با ظواهر آیاتى است که بر انزال، عربى بودن و صورت زبانى داشتن قرآن تکیه مى‏کند، و نیز هماهنگى با آیات تشریعى قرآن و فراهم آوردن امکان استنباط «باید» ها از «هست‏» ها در حیطه قرآن .
نویسنده در انتها به نقد نظریه «بسط تجربه نبوى‏» پرداخته، آن را رد مى‏کند .