رویکردهای دموکراتیک در برنامه ریزی شهری و ظهور نظریه مجادله ای (اگونیسم) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
در طی چند دهه اخیر رویه های دموکراتیک به عنوان هسته اصلی بیشتر شیوه های برنامه ریزی شهری مطرح بوده است. در این رابطه پژوهش پیش رو به شیوه ای توصیفی-تحلیلی و با استفاده از روش فراتحلیل به بازخوانی رویه های دموکراتیک در بطن نظریه های برنامه ریزی و دموکراسی پرداخته و نحوه برهمکنش پاردایمی بین آنها را مورد کنکاش قرار داده است. مسئله اصلی تکوین عمل برنامه ریزی مبتنی بر خواست عموم و عجین با ماهیت دموکراتیک آن می باشد که نتایج این پژوهش نشان می دهد با گذار به دوران پسامدرن چشم انداز برنامه ریزی در همسوی با رویه های دموکراتیک با سوژه های همچون خواست عمومی، وفاق، تکثر گرایی، عدم قطعیت و عرصه های مجادله ای پیوند خورده است. بر همین اساس نظریه برنامه ریزی در چرخش پارادایمی خود به سمت برنامه ریزی مجادله ای (اگونیسم) به عنوان یک سازوکار پاسخگویی دموکراتیک و با پشتوانه فکری دموکراسی مجادله ای گرایش پیدا نموده است. لذا این پژوهش سعی در شناخت و بسترسازی ظهور تئوری های نوین دموکراتیک و بویژه تئوری اگونیسم در ایران داشته و به تبع آن پایه گذاری گفتمان های اجتماعی در جهت تبدیل ستیزه گری به مجادله، تبدیل دشمن به مخالف و خشونت به رقابت.Democratic approaches in urban planning and the emergence of agnostic theory
Over the past few decades, democratic procedures have been raised as main core of most urban planning methods. In this regard, the present research adopts Descriptive-Evaluation methods and uses meta-analysis method so as to review the democratic procedures at the heart of planning theories and democracy and to explore their paradigmatic interaction. The main challenge is the emergence of planning Practices based on public interest and in alignment with democratic nature of it, so the results of present research suggest that transition to post-modern era of planning perspective is accompanied by association between democratic procedures and certain subjects such as public interest, consensus, pluralism, uncertainty and agonistic arenas. In this regard, the theory of planning has experienced a paradigmatic shift towards agonistic planning which is a democratic accountability mechanism premised on intellectual support of agonistic democracy. So this article tries to recognize and set up a platform for emergence of new democratic theories, especially appearance the agonistic planning theory in Iran, and consequently the formation of social discourse due to turning hostility into agnostic and replacing enmity by disagreement or aggression by competition.
تبلیغات
