هدف این تحقیق بررسی تاثیر توانایی کسب بازدهی مازاد بر اساس شانس یا تجربه مدیران بر جریان صندوق های سرمایه گذاری مشترک با تکیه بر نسبت فعالیت معاملاتی و تعداد واحدهای سرمایه گذاری بوده است. قلمرو مکانی این تحقیق صندوق های سرمایه گذاری پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران و قلمرو زمانی سالهای بین 1393 تا 1399 بوده است. تحقیق حاضر در زمره تحقیقات کاربردی قرار دارد، چنانچه طبقه بندی انواع تحقیقات بر اساس ماهیت و روش را مدنظر قرار گیرد، روش تحقیق حاضر از لحاظ ماهیت در زمره تحقیقات توصیفی قرار داشته و از نظر روش نیز در دسته تحقیقات همبستگی محسوب می گردد. در این پژوهش برای جمع آوری داده ها و اطلاعات، ازروش کتابخانه ای استفاده شد. در بخش داده های پژوهش از طریق جمع آوری داده های صندوق های سرمایه گذاری نمونه با مراجعه به صورت های مالی، یادداشت های توضیحی و ماهنامه بورس اوراق بهادار انجام پذیرفت. بر اساس روش حذف سیستماتیک تعداد 27 صندوق به عنوان نمونه آماری انتخاب گردید. به منظور توصیف و تلخیص داده های جمع آوری شده از آمارتوصیفی و استنباطی بهره گرفته شده است. به منظور تحلیل داده ها ابتدا پیش آزمون های ناهمسانی واریانس، آزمون F لیمر، آزمون هاسمن و آزمون جارک – برا و سپس از آزمون رگرسیون چند متغیره برای تایید و رد فرضیه های تحقیق (نرم افزار ایویوز) استفاده گردیده است. نتایج نشان داد تاثیر توانایی کسب بازدهی مازاد بر اساس شانس و تجربه بر جریان صندوقهای سرمایه گذاری با نسبت فعالیت معاملاتی بالا، متفاوت از صندوق های سرمایه گذاری با نسبت فعالیت معاملاتی پایین است؛ به علاوه تاثیرتوانایی کسب بازدهی مازاد بر اساس شانس و تجربه بر صندوقهای سرمایه گذاری با تعداد واحدهای سرمایه گذاری زیاد، متفاوت از صندوق های سرمایه گذاری با تعداد واحدهای سرمایه گذاری کم است.
