بررسی و مقایسۀ سبک نگارش فارسی اول، دوم و سوم دبستان با رویکرد درس پژوهی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
درس پژوهی الگویی ژاپنی برای پرورش حرفه ای معلمان است. آنان در جلسات مربوطه گرد هم می آیند و درباره مسائل و موضوعات آموزشی و ساختار و محتوای کتاب درسی تبادل نظر می کنند، اصلاحات و تغییرات را بررسی کرده و برای تدریس بهتر آماده می شوند. مسأله این پژوهش ناشناختگی و پیچیدگی متون درسی کتاب های فارسی اول، دوم و سوم دبستان است؛ راه حل نیز بررسی و تحلیل سبک های آن است. نوع پژوهش اکتشافی، رویکرد آن کیفی کمی و روش آن توصیفی تحلیلی است. جامعه آماری و نمونه شامل تمام درس های سه کتاب مذکور به جز تمرینات است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که فارسی دوم از تنوع سبکی بیشتری برخوردار است، فارسی اول بیانگرایانه تر، روایی تر و توصیفی تر است، فارسی سوم از دوتای دیگر تمثیلی تر است. فارسی نیز دوم و سوم داستانی تر است. سبک پرسشی، سببی، تحلیلی، مقایسه ای توضیحی و مثالی مصداقی در هر سه کتاب نیز بسیار پایین است. از این یافته ها می توان این گونه استنباط کرد که کتاب های مذکور از ماهیت فلسفی زیادی برخوردار نیستند. دلیل دیگر آن است که در سبک روایی که در کتاب های مذکور برجسته است نیز عنصر سببیت و واقعیت مندی داستانی وجود ندارد.Analysis and comparison of the writing style of Farsi textbook of the first, second and third primary school: Lesson Study approach
Lesson study is a Japanese model for professional training of teachers. They meet in the relevant meetings and exchange opinions about educational issues and topics and the structure and content of the textbooks, review the reforms and changes and prepare themselves for better teaching. The problem of this research is the unfamiliarity and complexity of the Persian textbooks of the first, second and third elementary school; The proposed solution is to examine and analyze their styles. The type of research is exploratory, its approach is qualitative-quantitative and its method is descriptive-analytical. The statistical population and sample include all the lessons of the three mentioned books except the exercises. The background of the studies has also been examined in line with lesson study, but stylistic analysis is a new work that can open the meaning and purpose of each lesson for teachers and familiarize them with the meaning and nature of the text. The findings of this research show that Persian II has more stylistic variety, Persian I is more expressive, narrative and descriptive, Persian III is more allegorical than the other two. Farsi II and III are more fictional as well. The questioning, causal, analytical, comparative, explanatory and exemplary style in all three books is also very low. From findings, it can be concluded that the mentioned books do not have much philosophical nature. Another reason is that in the narrative style that is prominent in the mentioned books, there is no element of causality and verisimilitude of fictional style.
تبلیغات
