تحلیل ماده 224 قانون مجازات اسلامی بر اساس رویکرد مشهور فقیهان مسلمان به موضوع اکراه به زنا (اکراه کردنِ مرد به زنا) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
«اکراه» با توجه به ماهیت خاص آن، یکی از مسائل مهمی است که از دیرباز مورد توجه مکاتب فقه و حقوقی قرار گرفته و بحث و بررسی های زیادی درباره آن انجام شده است. در ماده 224 قانون مجازات اسلامی، تحقق زنای به عنف یا اکراه فقط از سوی زانی پذیرفته شده و به نوعی امکان تحقق اکراه از جانب زانیه و مورد اکراه قرار گرفتن مردان در امر زنا رد شده است. سؤال مطرح شده این است که آیا اکراه مرد به زنا امکان دارد و اینکه رویکرد مشهور فقیهان به این موضوع چیست؟ بررسی این مسئله و موضوع از آن جهت ضرورت دارد که فتوای مشهور فقهای شیعه، خلاف این ماده است، و اعاظم فقهای شیعه مانند علامه حلی، شیخ طوسی و معاصرین مانند امام خمینی معتقد به مکرَه واقع شدن مرد در زنا هستند. در این پژوهش که به روش کتابخانه ای گردآوری شده و به صورت توصیفی، تحلیلی انجام گرفته است، سعی شده با تبیین مفهوم «اکراه» در لسان فقها و حقوق دانان و نقد ادله نظریه عدم اکراه زانی(نظریه غیر مشهور) و با ارائه ادله عقلی و مستندات پزشکی و همچنین بررسی آیات و روایات، قول مشهور را تقویت کرده و لزوم پذیرش اکراه در طرف مردان را به اثبات رساند.Analysis of Article 224 of the Islamic Penal Code Based on the Famous Approach of Muslim Jurists to the Subject of Duress to Adultery (Duress of Man to Adultery)
“Duress” according to its special nature is one of the important issues that has long been considered by schools of jurisprudence and law and there has been a lot of discussion about it. Committing rape or forcible (duress) adultery or Zinā (Arabic: اَلْزِّنا, fornication) and coercion is only accepted by the adulterer in Article 224 of the Islamic Penal Code and somehow the possibility of the duress by adulteress and the coercion and duress of men in adultery has been rejected. The question raised is whether it is possible for men to be put under duress to commit adultery and what is the famous approach of the jurists to this issue? The question of examining this issue and topic is necessary because the famous fatwā (legal ruling) of Shīʿa jurists is contrary to this article and the great Shīʿa jurists such as ʿAllāmah Ḥillī (Arabic: اَلْعَلامَه الحِلِّی), al-Shaykh al-Ṭūsī (Arabic: اَلْشَّیْخُ الطُّوسی) and contemporaries such as Imām Khomeinī (Persian: امام خمینی) believe that it is possible for men to be put under duress to commit adultery. It has been tried in this research, which has been collected by library method and has been done descriptive and analytical, to strengthen the famous theory and prove the necessity of accepting duress for men to be put under duress to commit adultery by explaining the concept of duress (Arabic: إکْراه) in the opinions of jurists and legislators and critique of the evidence of the theory of non-coercion or lack of duress (non-famous theory) and by providing rational rules and medical documents as well as reviewing verses and ʾaḥādīṯ.
تبلیغات
