تحلیلی نحوی از حالت نمای "را" در زبان فارسی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
در این مقاله، تحلیلی نحوی از حالت نمای را در زبان فارسی ارائه می گردد. زبان فارسی از جمله زبان هایی است که در آن مفعول نمایی افتراقی دیده می شود، به این ترتیب که مفعول های معرفه با نشانه را و مفعول های نکره بدون نشانه هستند. ولی در کنار رخداد عام این عنصر با مفعول های معرفه، رخدادهای غیر کانونی دیگری از این عنصر در زبان فارسی دیده می شود که شامل موارد (1-4) است: 1. ظهور را با قیدها؛ 2. ظهور را با فاعل های ارتقایی از بند درونه؛ 3. ظهور اجباری را بر روی گروه های اسمی خارج شده از جایگاه مفعول غیر مستقیم؛ 4. ظهور را با گروه های اسمی خارج شده از متمم های گروه حرف اضافه ای. در راستای تبیین نحوی رخداد عام و غیر کانونی این عنصر، در ابتدا به معرفی و نقد تحلیل های نحوی پیشین پرداخته شده و به ناکارآمدی آن ها در ارائه توصیف و تبیینی جامع از رخدادهای این حالت نما اشاره خواهد شد. سپس، نظام حالت دهی وابسته به عنوان نظریه ای کارآمد که می تواند تحلیلی یک دست از رخدادهای کانونی و غیر کانونی حالت نمای را در زبان فارسی ارائه دهد، معرفی می شود. در چارچوب این نظریه چنین استدلال می شود که را یک حالت نمای غیر فاعلی وابسته است که به وسیله عامل (ب) از حالت دهی وابسته با گروه های اسمی ای که در لبه گروه فعلی پوسته ای (vP) می نشینند، نمایانده می شود.A syntactic analysis of case marker -ra in Persian
This study explores the comprehensive analysis of the morpheme "-ra" in Persian, a topic that has not been extensively studied despite its importance. Traditionally, "-ra" has been considered a definite/specific direct object marker. However, non-canonical occurrences of "-ra" on adverbs, extracted subjects from embedded clauses, obligatory appearances on extracted DPs from indirect object positions, and DPs extracted from PPs complement positions raise questions about its role as an accusative case marker and the mechanism for case assignment in these constructions.The analysis of the morpheme "-ra" in Persian is of significant importance due to its widespread usage and syntactic/semantic variations beyond its canonical role as a definite/specific direct object marker. Understanding the comprehensive distribution and features of "-ra" is crucial for unraveling the intricate syntactic and semantic properties of Persian. Despite previous attempts to analyze this morpheme, no comprehensive framework has been proposed thus far that can account for all its syntactic/semantic distributions and capture its various non-canonical occurrences. This study aims to address this gap by providing a detailed investigation into the syntactic behavior and case assignment mechanisms associated with "-ra" in Persian. By delving into these aspects, we can shed light on the intricate nature of this morpheme and contribute to the broader understanding of Persian syntax and case marking phenomena
تبلیغات
