تحلیلی بر منازعات گفتمانی «حجاب» در دوره جمهوری اسلامی (1360 تا 1392ش./ 1981- 2013م.)
آرشیو
چکیده
ابهام پژوهش این است که علی رغم هژمونیک شدن حجاب اسلامی از اواسط 1358 ه . ش و به ویژه با حذف گفتمان سکولاریسم (وبه دنبال آن انگاره حجاب مورد نظر آن) و هژمون شدن گفتمان اسلام گرایی (به عنوان تنها گفتمان موجود که می توانسته انگاره ی خود از حجاب را بدون رقیب هژمون سازد) از سال 1360 ه ش، مسأله ی حجاب همچنان موجودیت داشته است. پرسش این است که: «چگونه و چرا مسأله ی حجاب در جمهوری اسلامی ایران ایجاد گشته و تداوم یافته است؟» پژوهش حاضر با روشی توصیفی – تحلیلی این فرضیه را به آزمون گذاشته است که «مسأله حجاب معلول قرائت های متفاوت خرده گفتمان های گفتمان اسلام گرایی (گفتمان های جنگ، سازندگی، اصلاح طلبی و اصول گرایی)، بر مبنای فضای گفتمانی خود، از انگاره ی حجاب اسلامی (حد حجاب شرعی (حد حجاب حداکثری و حداقلی) و تکلیف حکومت در الزام یا عدم الزام به حجاب) است». واکاوی منابع و داده های دست اول تاریخی و ردیابی فرآیند منازعات گفتمانی حجاب در این دوره، فرضیه ی طرح شده را اثبات می نماید.-An Analysis of Discourse Disputes of the Hijab in the Islamic Republic of Iran (1360-1392 Hijri/1981-2013 A.D)
The ambiguity of the research is that despite of the hegemony of Islamic Hijab since mid-1358 Hijri, In particular, by removing the discourse of secularism (and the idea of its notion of Hijab), and the hegemony of the discourse of Islamism (as the only existing discourse that could dominate its notion of Hijab without rival), since the 1360 Hijri, the issue of Hijab have still been exist. The question is that: "How and why was the issue of Hijab created in the Islamic Republic of Iran?" The present study, by using a descriptive-analytical method, has tested the hypothesis that “the issue of Hijab has resulted in the different readings of the subdivisions of Islamist discourse (the discourses of war, Sazandegi State`s Discourse, reformism, and Principlism) that based on their discursive space from the notion of Islamic hijab ( The extent of the Hijab (maximal and minimal Hijab) and the d
تبلیغات
