دلوز: فیلسوفِ امر واحد (دفاعی در برابر نقدهای بدیو از دلوز با تکیه بر مفهوم بازگشت ابدی) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
بدیو در کتاب دلوز: غوغای هستی، به ارائه نظرات خود درباب هستی شناسی دلوز پرداخته و با برشماری برخی ویژگی ها در نگره دلوز، او را درنهایت فیلسوف امر واحد می خواند که با تکیه بر نگاه رواقی، در آنچه واژگون سازی افلاطون خوانده ناموفق بوده و پروژه فلسفی اش دست آخر دستاوردی مگر تسلیم کثرت به واحد نداشته است. برای بدیو که یکتا رسالت فیلسوف معاصر را در گسستن از مفهوم واحد به هر ترتیب می داند، مفاهیمی چون اشتراک معنوی هستی و نیز بازگشت ابدی، صرفا به تساوی هستی و واحد خواهند رسید و حتی تفاوت در هستی شناسی دلوز در نهایت تابع"همان" و راهبر واحد خواهد بود. در این مقاله تلاش خواهیم نمود ضمن برشمردن بخشی از نقدهای بدیو در خصوص ارتباط دلوز و نگره رواقی و نیز به کار گیری مفهوم بازگشت ابدی و تلقی او از دلوز به مثابه فیلسوف امر واحد، نقدی بر نقدهای بدیو ارائه و در نهایت از هستی شناسی تفاوت و تکرار به مثابه نسخه ای مبتنی بر کثرت دفاع نماییم و نشان دهیم ریشه بنیادین نقدهای بدیو را می توان در تلقی نامنسجم او از واحد و خلط عامدانه مفاهیم اشتراک معنوی وجود و واحد دانست.Deleuze: Philosopher of the One (Defense Against Badiou's Critiques of Deleuze based on the Concept of Eternal Return)
In Deleuze: The Clamor of Being, Badiou presents his views on Deleuze's ontology, and by enumerating some features in Deleuze's view, he finally calls him a philosopher of the one who relies on the Stoic view of what overthrows Plato. The reader was unsuccessful and his philosophical project has not achieved anything in the end except the surrender of plurality to unity. For Badiou, who considers only the mission of the contemporary philosopher to break away from the concept of unity in any way, concepts such as the spiritual communion of existence and the eternal return will only reach the equality of existence and unity, and even the difference in Deleuze ontology will ultimately be a function of the "same" and a single leader. In this article, we will try to enumerate some of Badiou's critiques on the relationship between Deleuze and the Stoic view, as well as apply the concept of eternal return and his view of Deleuze as a philosopher of the one thing and finally, defend difference and repetition as multiplicity based versions and show that the fundamental root of Badiou's critiques can be seen in his incoherent conception of unity and the deliberate confusion of the concepts of the spiritual commonality of existence and unity.
تبلیغات
