الگوی سیاست گذاری یکپارچه شهری و نقش آن در بازآفرینی بافت های ناکارآمد (مورد پژوهی: شهر خرم آباد) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
مقدمه: بازآفرینی شهری پایدار فرآیند توسعه ای همه جانبه در عرصه های اجتماعی، اقتصادی، محیطی و کالبدی به منظور ارتقای کیفیت زندگی در محدوده ها و محله های هدف در پیوند با کل شهر است. هدف : پژوهش حاضر با هدف ارائه الگوی سیاست گذاری یکپارچه شهری و نقش آن در بازآفرینی بافت های ناکارآمد شهر خرم آباد انجام شده است. روش شناسی: این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی مبتنی بر منابع اسنادی- پیمایشی تدوین شده است. جامعه آماری شامل کارشناسان شش دستگاه سیاست گذار در حیطه بازآفرینی در شهر خرم آباد(شهرداری، راه و شهرسازی، میراث فرهنگی، سازمان بهسازی و نوسازی، اداره کل اوقاف و اداره کل مدیریت بحران) و برخی اساتید دانشگاه و شهروندان ساکن در بافت ناکارآمد در شهر خرم آباد بود، که جمعاً 30نفر( از هر دستگاه سیاست گذار شهری 5 نفر) به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده، پرسشنامه محقق ساخته 24 سؤالی در طیف پنج گزینه ای لیکرت بود. پایایی داده ها، به وسیله روش آلفای کرونباخ مورد محاسبه قرار گرفت و با ضریب آلفای کرونباخ 843/0 پایایی آن نیز تأیید گردید. برای سنجش داده ها، از روش مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. قلمرو جغرافیایی: شهر خرم آباد مرکز استان لرستان. یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل های حاصل از تحلیل ضریب مسیر نشان داد که در بین دستگاه های سیاست گذار شهری و اثر گذار بر بازآفرینی شهر خرم آباد، بیشترین اثرگذاری مربوط به اقدامات اداره راه و شهرسازی و کمترین میزان اثرگذاری ناشی از اقدامات صورت گرفته توسط اداره کل اوقاف و امور خیریه است به عبارت دیگر می توان بیان داشت که بعد از اداره راه و شهرسازی، سازمان بهسازی و نوسازی، شهرداری، میراث فرهنگی و گردشگری، اداره کل مدیریت بحران و اداره اوقاف و امور خیریه در مرتبه های بعدی اثرگذاری قرار دارند.Urban Integrated Policies and its Role in Recovering Inefficient Tissues: Case Study: Khorram Abad City
The present study aims to provide an integrated urban policy model and its role in the reconstruction of dysfunctional contexts by descriptive-analytical method based on documentary-survey sources. The statistical population includes experts of six policy-making bodies in the field of regeneration in Khorramabad (Municipality, Roads and Urban Development, Cultural Heritage, Improvement and Renovation Organization, General Directorate of Endowments and General Directorate of Crisis Management) and some university professors and citizens living in dysfunctional context in the city. Khorramabad, where a total of 30 people (5 from each urban policymaker) were selected as the sample size. The instrument used was a researcher-made questionnaire of 24 questions in a range of five Likert options. The reliability of the data was calculated by Cronbach's alpha method and its reliability was confirmed by Cronbach's alpha coefficient of 0.843. Structural equation modeling was used to measure the data. The results of the analysis of the path coefficient showed that among the urban policy-making bodies and the effect on the re-creation of Khorramabad, the most impact is related to the actions of the Road and Urban Development Administration and the least impact is due to the actions taken by the General Administration. In other words, it can be said that after the Road and Urban Development Administration, the Improvement and Renovation Organization, the Municipality, Cultural Heritage and Tourism, the General Directorate of Crisis Management and the Endowment and Charity Administration are in the next ranks of influence.
تبلیغات
