منطقه گرایی نوین در غرب آسیا و جنوب شرق آسیا: تامل مقایسه ای (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
واقعیت عرصه کنونیِ جهان به گونه ای است که سامان یابی آن برحسب سه مفهوم مدنظر قرار گرفته است: دولت، منطقه و قاره. بر همین اساس، به ویژه در سه دهه اخیر، منطقه هم به عنوان یک سطح تحلیل و هم به عنوان یک واحد تحلیل، بیش از پیش توجه دانش پژوهان را به خود جلب کرده است؛ از سوی دیگر، از آنجاکه بسیاری از معضلاتِ کنونی در عرصه بین المللی نه راه حل جهانی دارند و نه راه حل ملی، حل و فصلِ منطقه ایِ آنها به مراتب آسان تر است. این واقعیتِ عینی و تحلیلی در آسیا بیش از پیش خود را بروز داده است.در این میان غرب آسیا و جنوب شرق آسیا از جمله مناطقی هستند که منطقه گرایی را به عنوان یک روند به خود دیده اند. هدف این نوشتار مقایسه تجربه منطقه گرایی در غرب آسیا و جنوب شرق آسیا در طی سه دهه اخیر با بهره گیری از یک چارچوبِ مفهومیِ مناسب است. برای نیل به این هدف،تلاش می شود به این پرسش پاسخ داده شود که کدام یک از دو منطقه در پیشبردِ منطقه گرایی نوین پیشروتر بوده است؟به منظور پاسخ به این پرسش، مشابهت ها و تفاوت های دو منطقه در پیشبردِ منطقه گرایی نوین شناسایی خواهد شد. برای گردآوریِ داده ها از هر دو روش کیفی و کمی بهره خواهیم گرفت؛ بدین معنا که هم از اسناد رسمی، رسانه ای و منابع مکتوب و اینترنتی بهره خواهیم برد و هم از آمار کمّیِ مندرج در پایگاه های داده دولت ها و سازمان های بین المللی. برای تحلیل داده ها نیز از روش تحلیل محتوای کیفی و کمی برحسبِ مقوله های مفهومی که از چارچوب نظری به دست خواهد آمد، سود خواهیم جست. یNew-Regionalism in West Asia and Southeast Asia: A Comparative Reflection
Current global politics can be organized in terms of state, continent, and region. Thus, not least during recent three decades. region, both as a level of analysis and as a unit of analysis, has increasingly received scholarly attention. Moreover, a lot of emerging problems embedded in the international spherelack a national and/or global solution. It is easy to resolve regionally. This fact has been more prominent in theasian regions. In the meanwhile, West Asia and Southeast Asia are among regions gone through regionalism continuously. The paper aims to compare regionalism in these two regions by drawing on an appropriate conceptual framework. In doing so, the question is that which these reions has been more successful in promoting new regionalism during recent three decades? In answering, differences and similarities between them will be identified. In order to gather data, we shall use both qualitative and quantitative methods, and in oder to analize data, we will drw on content analysis. The finding is that Southeast Asia has been more successful in promoting new regionalism during recent three decades, which can pave the ground for research on a comparative prospect on new regionalism in West Asia and Southeast Asia and a critical reflection on it.
تبلیغات
