هوش هیجانی به عنوان عامل مهمی در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان شناخته می شود. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین هوش هیجانی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان تیز هوش و عادی است. روش تحقیق حاضر بر مبنای هدف از نوع کاربردی، از روش گردآوری داده ها از نوع میدانی و بر اساس رویکرد توصیفی همبستگی بوده است. جامعه مورد بررسی این تحقیق شامل دانش آموزان مدارس متوسطه دوره اول منطقه 1 تهران به تعداد 2800 نفر بوده است. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 337 نفر بوده است. گردآوری داده ها با استفاده از پرسشنامه استاندارد انجام شده است. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS نشان داد که هوش هیجانی با پیشرفت تحصیلی دارای ارتباط مثبت و معناداری می باشد. همچنین این نتیجه حاصل شد که بین دانش آموزان پسر و دختر تیزهوش و عادی در خرده مقیاس های هوش هیجانی تفاوت معنادار وجود دارد و همبستگی بالاتری بین دانش آموزان تیزهوش در ارتباط بین هوش هیجانی و پیشرفت تحصیلی دیده شده است.
