هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر ماهیت و نوع سوال پرس و جو، و رابطه بین حسابرس و صاحبکار بر گزارش موارد تقلب به حسابرس می باشد. برای این منظور، از طرح تجربی بین گروهی 2×2×2 استفاده گردید. نمونه آماری پژوهش شامل 235 نفر از مدیران وکارکنان حسابداری شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در سال 1398 است که با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. به منظور آزمون فرضیه ها از مدل های رگرسیون لجستیک و رگرسیون خطی چندگانه استفاده شده است. نتایج نشان می دهد اجتناب از به کارگیری واژه تقلب در پرس وجو، احتمال گزارشگری تقلب را افزایش می دهد. همچنین، هنگامی که حسابرس از به کارگیری واژه تقلب در پرس و جو خودداری می کند، مشارکت کنندگان جزئیات کلیدی بیشتری در مورد تقلب گزارش می نمایند. نتایج نشان می دهد برقراری تعامل و رابطه مناسب بین حسابرس و صاحبکار، احتمال گزارشگری تقلب را افزایش می دهد و منجر به گزارش جزئیات کلیدی بیشتر در مورد تقلب می گردد. علاوه بر این، نتایج بیانگر آن است که استفاده از سوالات باز در پرس و جو، منجر به ارائه جزئیات کلیدی بیشتر در مورد تقلب می گردد.
