چشم انداز پایان سوخت های فسیلی، گرمایش آب و هوایی و تغییرات اقلیمی ناشی از آن و سیاست های تنوع بخشی به منابع تأمین انرژی از علت های استقبال بسیاری از کشورها از انرژی های تجدیدپذیر هستند. در همین راستا کشورهای تولیدکننده نفت و گاز برنامه ریزی هایی را برای افزایش سهم انرژی های تجدیدپذیر در سبد تولید برق خود کرده اند. تنوع انرژی های اولیه تجدیدپذیر، وجود فناوری های مختلف تبدیل آن ها به برق و ویژگی های مختلف هر یک و همچنین انتظارات فنی، مالی و زیست محیطی گوناگون، تصمیم گیری درباره این که برق پاک مورد نظر از چه منابعی تولید شود را پیچیده می کند. این پژوهش به دنبال ارائه و حل یک مدل برنامه ریزی آرمانی برای به دست آوردن سهم به نسبت بهینه توان (ظرفیت نصبی) هر یک از انرژی های تجدیدپذیر خورشیدی (فتوولتاییک)، بادی، برق آبی کوچک، زمین گرمایی و زیست توده در تولید برق پاک ایران است به گونه ای که هزینه ها، اشتغال زایی، دانش فنی، بازده فنی و پیامدهای اجتماعی آن بهینه باشد. مدل در چهارچوب برنامه ششم توسعه ایران و بودجه های مصوب مجلس شورای اسلامی حل شده است.
