باتوجه به افزایش روزافزون سفر، نیاز به برنامه ریزی برای مدیریت منابع موجود و تخصیص منابع جدید در همه بخش ها از جمله نزد متولیان بخش حمل و نقل جاده ای که بیشترین سهم جابجایی مسافر را در میان سایر بخش ها دارا می باشند به چشم می آید. همچنین به دلیل اهمیت پیش بینی دقیق مسافران برای مدیریت عرضه امکانات موجود و تخصیص منابع جدید، پیش بینی تعداد مسافران از اولویت بالایی برخوردار است. از این رو برنامه ریزان حمل و نقل و اقتصاد از گذشته به دنبال تخمین مدل هایی جهت پیش بینی سفر جاده ای مسافر بوده اند. متخصصان علوم مختلف از جمله ریاضی، آمار و علوم کامپیوتر هر یک به نوعی سعی می کنند روشی ساده و مؤثر برای پیش بینی هر چه دقیق تر تعداد مسافران در بعد ملی، منطقه ای و بین المللی ارائه دهند. برآورد تقاضای حمل و نقل یکی از مهم ترین موارد برای انجام برنامه ریزی، طراحی و مدیریت در زمینه حمل و نقل است. اولین گام در مسیر طراحی حمل و نقل کارا و پویا ارائه یک برنامه ریزی جامع مشتمل بر دوره های زمانی کوتاه مدت، میان مدت و بلندمدت است. بنابراین اهمیت تدوین مدل هایی منطبق بر واقعیات جامعه، آشکار می گردد. براین اساس در این مقاله سعی شده است تا با مروری بر مطالعات انجام شده در زمینه مدل های برآورد تقاضا، مدل های مختلف موجود در زمینه توزیع سفر مورد آنالیز قرار گیرد.
